Het litteken van Paul Put

Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine en al 45 jaar in de journalistiek, diept iedere zondag een anekdote op uit zijn lange carrière.

Onbekende buitenlandse trainers bij KV Oostende en Cercle Brugge: is er nog toekomst voor Belgische trainers in 1A? In een interview met Het Nieuwsblad zei de inmiddels 64-jarige Paul Put te hopen op een nieuwe kans in België. De Antwerpenaar werd in 2007 geschorst omdat hij ervan beschuldigd werd betrokken geweest te zijn bij de beïnvloeding van wedstrijden door de Chinese gokmaffia. De zaak-Ye sloeg een diepe krater in het Belgische voetbal.

Vreemd hoe je je in mensen kan vergissen. Paul Put was een veelbelovende trainer en een erg innemende man. Een fatsoenlijk iemand, zeiden mensen die hem goed kenden. Hij stapte met flair en branie door het leven, hield van snelle auto’s en mooie vrouwen en kon mensen inpakken. Hij gaf spelers een goed gevoel en liet hen zo boven zichzelf uitgroeien. Met een positieve benadering en een mengeling van kameraadschap en afstandelijkheid. Tot hij verstrikt geraakte in de netten van de Chinese gokmaffia en op de een of andere manier moet uitgestraald hebben dat hij te chanteren viel.

Bijna vijftien jaar zwierf Paul Put door Afrika. Op zoek naar revanche. Toen hij in 2013 met Burkina Faso de finale haalde van het Afrika Cup en in dit land tot een volksheld uitgroeide, vroeg hij op een internationale persconferentie om eerherstel. Hij zei dat hij in België te zwaar gestraft is. Zijn parcours in Afrika verliep niet rimpelloos, al werd hij in verschillende landen gedecoreerd. Nu vindt Paul Put dat hij genoeg heeft geboet en dat iedereen een tweede kans verdient. Hij weet ongetwijfeld dat hij mee een van de donkerste bladzijden in de geschiedenis van het Belgische voetbal schreef en draagt dat als ballast met zich mee. Het is een niet weg te branden litteken, al heeft hij nooit openlijk schuld bekent. Wel was er een verhaal waarin hij vertelde dat zijn dochter werd bedreigd.

Schuldbekentenissen zijn zeldzaam in de sport. Maar de ene komt met een schandaal beter weg dan de andere. Ontkenningen regende het, bijvoorbeeld, na de roemruchte omkoopaffaire in de wedstrijd tussen Standard en Waterschei in 1982. Ook de Rode Duivels die in de zaak betrokken raakten, hebben er amper iets over verteld. En Raymond Goethals, die als trainer aan de basis lag van alles, noemde het veel bezaar voor niets. Hij werd later nog tot twee keer toe trainer van Anderlecht en een trofee voor de beste trainer van het land draagt zijn naam.