‘Het mentale wordt in het topvoetbal nog altijd onderschat’

© BELGAIMAGE

Met een vernieuwd zelfbewustzijn draaft Brecht Dejaegere tegenwoordig op de middenstrook van AA Gent. Zijn arsenaal aan vaardigheden breidde de afgelopen maanden opmerkelijk uit. ‘De remmingen zijn weg, de stress is minder.’

De guitige West-Vlaming moet er eens ontwapenend hartelijk om lachen, wanneer we Brecht Dejaegere (25) erop wijzen dat hij sinds zijn relatie met Paulien Scheire (23) eind vorig jaar een meer opgewekte indruk maakt. ‘Geen commentaar’, zo luidt het kort en krachtig. ‘Laat ons maar wat over voetbal praten.’

Zo gezegd, zo gedaan. Wat volgt, is een openhartige monoloog.

Brecht Dejaegere: ‘Ons seizoen was er één van veel ups en downs. Ik herinner me in de reguliere competitie fantastisch voetbal op Anderlecht, we lieten ook mooie dingen zien in de EL, maar uiteindelijk leden we in België toch te veel onnodig puntenverlies. Dan denk ik spontaan aan de beide duels tegen Eupen en onze belabberde prestatie op Mechelen. Door vaak veel onnodige individuele fouten moesten we ons nog reppen om erbij te zijn in play-off 1, waar we toch aantoonden daar onze plaats te verdienen. Ondertussen bouwden we zo’n statuut op dat we tegenwoordig totaal anders worden benaderd. Tegenstanders komen nu met andere bedoelingen aan de aftrap tegen AA Gent. Ze gaan veel lager staan en proberen te prikken op de tegenaanval. Je mag dat beschouwen als een bepaalde vorm van erkenning. Daarmee moeten we kunnen omgaan. Het maakt eigenlijk deel uit van ons evolutieproces tot absolute Belgische topclub.’

Koele kikker

‘Echt verontrust was ik nooit. Paniek is geen goede raadgever, hé. (knipoogt) Het voordeel is dat we altijd kunnen terugvallen op een houvast: onze dominantie met veel balbezit, wat automatisch moet leiden tot doelkansen. De kwaliteit in onze spelersgroep nam gedurende het seizoen en door de injectie tijdens de winterstop toe. De snelheid van uitvoering tijdens trainingen en wedstrijden ligt nu hoger. Om verdedigende blokken uit elkaar te halen, is het vaak een kwestie van concentratie, motivatie en het tonen van winnaarsmentaliteit. Op dat vlak is het niet verrassend dat Nana Asare de aanvoerdersband van Sven Kums overnam. Een stille leider, maar wel een koele kikker, die bijna geen balverlies lijdt, offensief voor impulsen zorgt en positioneel heel slim speelt. Dat inspireert. Leading by example. Die rol ligt me ook wel. Vroeger, bij de jeugd, fungeerde ik ook meermaals als kapitein. Altijd ging ik voorop in de strijd. Het is mooi als je merkt dat je door je inzet en karakter de rest mee op sleeptouw kan nemen.

‘Ik geniet meer en voel me bevrijd. De remmingen zijn weg, de stress is minder. Ik durf nu mijn verantwoordelijkheid op te nemen, probeer op het veld nog meer te communiceren en de ploeg te sturen. De groep toont appreciatie wanneer ik iemand terechtwijs of probeer te duiden op zijn taken. Ik zal nooit iemand verbaal de grond inboren, maar altijd een positieve boodschap proberen mee te geven. Met peptalk voor een vibe zorgen. Ondertussen behoor ik tot de spelers die hier al het langst zijn. Vaak denk ik nu: wat heb ik te verliezen? Durf toch gewoon eentijdsvoetbal te brengen, want je kan het. Maar even goed wil ik mijn kracht als kuitenbijter en de speler die op geen inspanning kijkt voor het team niet verliezen. Ik hoorde al een paar keer de vergelijking met Steven Defour, door mijn grote duelkracht, loopvermogen en mijn energieniveau. Dat is een leuke vergelijking die me alleen maar extra motiveert. Natuurlijk droom ik ook weleens van een kans in een grotere Europese competitie. Was ik niet geblesseerd geweest door dat kruisbandletsel in maart 2016, dan was die stap er ongetwijfeld al vorige zomer gekomen. (grijnst) Wat extra peper en zout toevoegen aan ons spel, dat kan toch nooit kwaad? Ik moet het nu eenmaal hebben van mijn grinta. Gezonde agressiviteit en volle overgave, met de juiste bedoelingen, dat is mijn handelsmerk.

‘In de Europa Leaguewedstrijden tegen Tottenham merkte ik dat dat hogere niveau veel van mijn lichaam vergde. Maar het lukte, ik bleef fysiek overeind in de duels. Ik kan me lichamelijk goed staande houden in het internationale voetbal. Uit fysieke testen blijkt dat ik nog nooit zo sterk stond. Zelfs op vrije dagen kwam ik bijtrainen. Vroeger was ik heel tenger. In het hedendaagse voetbal overleef je dan niet meer. Nu ben ik nog altijd geen kleerkast, maar ik kom toch al wat kloeker over. Mijn spiermassa en kracht namen serieus toe. Mauricio Pochettino omschreef dat het mooist: ‘Je moet tonen op het veld dat je klaar bent om te vechten.’ Dat is toch de kern van de zaak, niet? Het is ook de boodschap die mijn vader me constant inpompt: ‘Met je verbetenheid en motivatie zal je het verschil maken.’ Ik ben een West-Vlaming. Dat is een streek van harde werkers. Je krijgt er niks voor niets. Van mijn vader moet ik dagelijks in de spiegel kijken en moet ik kunnen zeggen: ik deed er alles aan om mijn doel te bereiken. Het klinkt misschien vreemd, maar ik vond het een genot om achter de bal te jagen bij Mousa Dembélé. Bijna onmogelijk was het om die af te pakken. Een fantastische voetballer, hij leek wel een robot bij momenten. Hoe hij versnelde, zijn gemeten inspeelpasses, de afscherming van de bal. Dat geeft echt goesting naar meer.

‘Ik ben wel realistisch. De Rode Duivels, die lichting is zo fenomenaal, dat wordt heel moeilijk om daar tussen te geraken. Daar zal ik waarschijnlijk nooit aanspraak op kunnen maken. Alhoewel, Thomas Foket speelde zich via AA Gent toch ook in de kijker van bondscoach Roberto Martínez. Op gelijk welke leeftijd moet je eens durven dromen.’

Simpel voetballen

‘In de eerste ploeg van Kortrijk begon ik als verdedigende middenvelder, later schakelde ik om naar een meer aanvallende positie centraal. Maar ook als tien probeerde ik snel en hoog de bal te veroveren, waardoor dat ruimtes kon creëren. Mijn beste rol, alhoewel ik polyvalenter werd. Ook meer controlerend, zoals nu, lukt het goed. Ik kan het fysiek almaar langer aan. Ik ben geen artiest zoals Danijel Milicevic, die perfect een bal kan neerleggen waar hij wil met zijn traptechniek. Ik ben eerder de man van de korte acties en het goed wegdraaien van een rechtstreekse tegenstander. Scorend vermogen, dat blijft een werkpunt. Ik weet het. Vorig seizoen kwam ik uit op negen doelpunten. Door mijn hogere positie toen op het terrein kon ik meer reserve opbouwen, door die frisheid infiltreerde ik gemakkelijker in de zestien meter en scoorde ik ook vlotter. Peter Balette – die als geen ander emoties kan lezen – blijft dat ook constant benadrukken: als ik die bal in het strafschopgebied krijg, kan ik het verschil maken, want de verdedigers hebben tegenwoordig zelfs wat schrik van me. Hij weet dat ik een trouwe soldaat ben, maar eist dat ik lef toon. Wij moeten als team vrees oproepen. Buzze geven.

‘Door de komst van Lovre Kalinic, Samuel Gigot, Samuel Kalu en Yuya Kubo werd de concurrentiestrijd behoorlijk wat aangescherpt tijdens de winterstop. Een goede keuze. Je mag niet te veel zekerheid hebben of inbouwen. Iedereen is tegenwoordig inwisselbaar. Ook Milicevic en Foket verhuisden al eens meer naar de bank. Bij Hein mag je er nochtans van uitgaan dat de elf besten altijd aan de aftrap komen. Dan wordt er geen rekening mee gehouden of je Belg of buitenlander bent. Vorig seizoen had de trainer zes tot zeven certitudes, nu heeft hij precies niet echt meer een vast team. Het heeft gewoon te maken met de juiste mensen op de juiste plaats, want tactisch is er meer variatie mogelijk.

‘Iedereen is vervangbaar, maar het vertrek van Sven Kums leverde ons toch meer problemen op dan voorzien. Hij had toch iets extra’s. Zijn rust bepaalde veel. Wanneer je de bal had, speelde je die automatisch in zijn richting. Omdat je wist dat er bijna altijd iets goeds uit zou volgen voor de ploeg. Soms eens vertragen, een andere keer versnellen en veelal een goede doorsteekpass. Sven straalde zo veel vertrouwen uit, je trok je daar echt aan op. Renato Neto is ook zo’n figuur, die zijn rol geleidelijk aan wat overnam. Papi moet het wel meer hebben van zijn fysieke kracht dan van de pure techniek. Maar zijn splijtende kruispassen, die snelle flankveranderingen, daar vonden nog maar weinig teams een antwoord op. Doordat Renato er altijd volledig voor gaat, is hij een voorbeeld voor de anderen. Dat wordt gemakkelijker aanvaard. AndersonEsiti is dan weer een blok graniet, moeilijk te passeren.

‘Ik speel al zeven jaar onder Hein. Hij pakt altijd uit met een duidelijk systeem. Alles valt altijd in de plooi, omdat er afspraken zijn, zowel bij balbezit als balverlies. Zijn voetbal is een beetje wiskunde en wetenschap tegelijk. Ik vergelijk het graag met hetgeen Johan Cruijff altijd vooropstelde: voetbal is simpel, maar het moeilijkste wat er is, is simpel voetballen. Die boodschap geef ik ook mee aan mijn spelertjes van de U13 bij NSVD Handzame. Als je de bal hebt en er is niemand in de buurt, neem initiatief, zorg dat je er kan uitkomen en een medespeler vrij kan spelen. Beweeg, pass en loop verstandig zonder bal. Je moet ook klaarstaan op elk moment. Als ik een voorzet krijg van x, dan moet y al weten of hij de bal in de voet of in de diepte zal ontvangen. Die situaties moet je goed kunnen inschatten.’

Diego Simeone

‘Heel regelmatig spreek ik met onze psychologe Eva Maenhout. Ook op dat vlak zette ik al heel wat stappen vooruit. In het topvoetbal wordt dat mentale aspect nog altijd onderschat. Zeker op het niveau waar wij tegenwoordig zitten, moet het hoofd goed zitten. Een positief gevoel creëren, is cruciaal. Er mag wel best wat druk zijn, maar je moet er altijd mee kunnen omgaan én de realiteit blijven zien.

‘Je voelt hier aan alles dat AA Gent een Belgische topclub werd. Na de wedstrijden staat er een ijsbad klaar, recuperatieshakes, we krijgen een topontbijt voorgeschoteld. Wie moet meer water drinken, door de verzuringsgraad? Details die het verschil maken, echt waar. Eigenlijk moeten we ons enkel focussen op het voetbal. We krijgen straks ook een gloednieuw oefencomplex, de basis voor een echt topsportklimaat en verhoogde kansen op de titel. AA Gent moet een ploeg zijn die elk jaar voor een Europees ticket gaat. Dit seizoen zag ik amper een CL-wedstrijd, het zou me te veel pijn doen. Eenmaal je daarbij was, wil je dat gewoon opnieuw meemaken. (verwonderd) Kijk, ik krijg er al opnieuw kippenvel van, als ik alleen maar aan die hymne denk. Gek, hé. Het enige spelletje dat ik ooit had op Playstation was de CL-versie van 1998/99. Toen zei ik: geraak ik daar, dan is mijn loopbaan geslaagd en stop ik onmiddellijk. (lacht) Ondertussen weet ik wel beter.

‘AA Gent, dat staat garant voor aanvallend voetbal met veel beweging. Die filosofie mogen we nooit verloochenen. Want ze leidt tot succes. Voor deze club zou een nieuwe titel goed zijn om nog verder te groeien. Er wordt hier gezond ambitieus gedacht, zonder pretentieus te worden. En Hein past perfect bij dit project. Ik zie nog altijd dezelfde gemotiveerde en gepassioneerde coach. Iemand die alles tot in de puntjes wil controleren en ook zo voorbereidt. Geen detail ontgaat hem. Hij wordt, en terecht ook, bejubeld. Hein wil zijn mentaliteit – de borst vooruit, nooit achteromkijken – overzetten. Je merkt ook dat hij honger heeft naar meer prijzen. En later een grotere competitie. Ondertussen blijft hij bijzonder veeleisend. Zijn tactische veldbezetting vergt echt veel discipline en concentratie, vanaf de diepste spits tot de doelman. Qua motivatiedrang zie ik hetzelfde bij Diego Simeone van Atlético Madrid. Gelukkig is onze trainer niet zo fanatiek langs de lijn. (grijnst) Hij gooit alleen graag eens zijn armen in de lucht.’

DOOR FRÉDÉRIC VANHEULE – FOTO’S BELGAIMAGE

‘Vorig seizoen had de trainer zes tot zeven certitudes, nu heeft hij precies niet echt meer een vast basisteam.’ – Brecht Dejaegere

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content