Het rapport van Club Brugge: wie waren de uitblinkers dit seizoen?

Wie maakte Club Brugge dit seizoen op het veld kampioen? Het spelersrapport met tussen haakjes de leeftijd van de spelers, het aantal competitiewedstrijden waarin ze in actie kwamen, hun speelminuten en de doelpunten die ze maakten.

Doelmannen

Simon Mignolet (33, 38w, 3.423 speelminuten)

De trainer op het veld, de man met de meeste speelminuten. Slechts één coronatest – uiteindelijk een vals positieve, zo bleek later – hield hem even langs de kant. Zijn coaching viel op, met voorsprong de luidst babbelende voetballer in 1A. Hij coacht niet alleen zijn verdediging om gevaar te voorkomen, maar doet dat ook dieper in het veld. Tekende op 3 oktober een nieuw contract, dat hem aan Club Brugge bindt tot 2025.

Ethan Horvath (25, 1w, 90 speelminuten)

Trad een keer Europees – in Sint-Peterburg (1-2) – en een keer nationaal aan, uit bij OHL (2-1). Die wedstrijd in Rusland moet veel van de Amerikaan hebben gevergd, want hij werd na afloop overmand door emoties. Wie doublure is van Mignolet, weet dat hij amper zal spelen en dus is het verhaal ten einde. Zijn contract loopt af en volgend seizoen wil Horvath elders aan de slag, in de hoop op meer speelminuten.

Verdedigers

Clinton Mata (28, 38w, 3.225 speelminuten, 1 doelpunt)

De man van vele longen en lange sprints, na Mignolet de speler met de meeste minuten. Soms trekt hij struikelend naar voren, vaak gebogen, en in elke wedstrijd komt er wel een moment waarop hij zo dood als wat lijkt, maar dan veert de man uit Battice weer op en spurt hij verder. Alleen op de flank of met twee is/was Mata, in afwachting dat Hugo Siquet zijn laatste stappen zet, de beste rechtsachter van België.

Brandon Mechele (28, 34w, 3.063 speelminuten, 2 doelpunten)

Speelde in april zijn 200e wedstrijd voor Club Brugge. Volgens Philippe Clement de meest zelfkritische voetballer uit zijn kern. Daarom zette de kustboy (Bredene) wat trager de stappen naar de absolute top als verdediger. Was in een verdediging met drie én met vier een betrouwbaar sluitstuk. Staat als rechtsvoetige links in de verdediging en trapt crossen over dertig meter met die mindere voet: dat is werken op training. Is als eerste op de club in de fitness en gaat als laatste haar huis. In oktober werd hij daarvoor beloond met een eerste basisplaats als Rode Duivel, vriendschappelijk tegen Ivoorkust.

Odilon Kossounou (20, 32w, 2.615 speelminuten, 1 doelpunt)

Nadat hij vorig seizoen voorzichtig kwam piepen, vooral op de flank, was dit het jaar van de doorbraak. Toen Clement hem vanaf speeldag 13 achterin vast aan Mechele koppelde en overschakelde naar een verdediging met vier, werd Club defensief plots stabiel. De Ivoriaan was op zijn best als centrale verdediger, al kreeg hij ook een paar kansen op zes, voor de verdediging.

Groot, sterk en snel, in principe heeft hij alles om de stap hogerop te zetten. Wat hij nog mist: hardnekkigheid en scherpte in de duels in de zone van de waarheid, daar waar hij een speler niet langer op snelheid kan terughalen en zich moet smijten. Een werkpunt. Dat is, zeker op het middenveld, ook zijn passing.

Simon Deli (29, 13w, 970 speelminuten, 1 doelpunt)

De ontgoocheling achterin. Verdween na Nieuwjaar terug naar Praag. Groot en sterk, maar, zo leek het, fysiek niet meer helemaal fit om echt scherp te zijn. De Deli van de eerste maanden vorig seizoen zagen we dit jaar niet. Dat het systeem na verloop van tijd veranderde, speelde in zijn nadeel. Centraal verloor hij de concurrentiestrijd en een flankverdediger is hij niet.

Matej Mitrovic (27, 6w, 336 speelminuten)

Nog steeds de duurste verdediger van Club – 3,5 miljoen euro – maar aan de Kroaat heeft Club in 3,5 seizoenen tijd nog altijd niet veel plezier beleefd. Dit is zijn derde titel, maar zelden was zijn bijdrage groot. Zijn probleem heet blessures, hervallen en (weinig) ritme. Kreeg bij de start van de Champions play-offs een basisplaats en mensen uit zijn entourage lieten plots weten dat Club volgend seizoen zijn verdediging rond hem willen bouwen, maar of dat klopt, lijkt onwaarschijnlijk.

Edoeard Sobol (26, 29w, 2.074 speelminuten, 2 doelpunten)

Na jaren van uitleenbeurten lijkt de stille Oekraïner in Knokke-Heist eindelijk rust te hebben gevonden. Een vaste waarde aan de linkerkant, een loper, die verdedigend zijn plan trekt en offensief zijn inbreng heeft. Er is nog altijd – zeker na Lazio-uit – wat twijfel, over de precisie van de voorzet en of hij verdedigend de juiste keuzes maakt, maar in maart werd hij toch beloond met een vast contract, tot 2024. Scoorde in die maand een eerste keer voor Club, in zijn 63e wedstrijd. Altijd vriendelijk, altijd beleefd, maar geen tafelspringer; eerder introvert.

Federico Ricca (26, 14w, 890 speelminuten)

Zal zich Flanders toch wel wat anders hebben voorgesteld toen hij voor Brujas tekende. Af en toe zijn er tekenen van scherpte op verdedigend vlak, de hardnekkigheid die Kossounou of Deli misten, heeft hij in de duels wél, maar op andere vlakken (het meevoetballen) was het dan weer wat minder.

Opvallend: van de veertien basisplaatsen (in negentien duels) dit seizoen waren er vijf Europees. In de Champions League mocht hij drie keer starten, en telkens pakte Club punten. Een van de betere verdedigers in de kern.

Stefano Denswil (27, 11w, 581 speelminuten)

Kwam in januari onverwacht terug uit Bologna, na niet zo’n gelukkige maanden in de Serie A. Maakte meteen vanop de eerste rij de goeie serie van januari mee. Verdween dan weer naar de achtergrond door een coronabesmetting. Nadien ging het op en af. In principe zit in de huurovereenkomst een aankoopoptie.

Middenvelders

Mats Rits (27, 36w, 2.879 speelminuten, 2 doelpunten)

De aanvallende middenvelder die zich omschoolde tot een verdedigende zes. De man van de vuile meters in de schaduw, bewaker van het fort. Technisch goed, klaar kijkend, polyvalent en als op Ruud Vormer sleet komt, kan hij een rij hoger, waar hij met zijn neus voor doelpunten altijd een gevaar zal zijn. Kreeg in Brugge al veel concurrentie voor zijn positie, maar speelde ze altijd uit de ploeg. Dat wijst op twee dingen: twijfel binnen de club of hij écht wel de gedroomde opvolger voor Timmy Simons is, en mentale sterkte bij hem, altijd klaar om terug te vechten. Interessante statistiek: mét Rits in de ploeg pakte Club 80 procent van de punten, zonder de man uit Katelijne 50 procent.

Eder Balanta (28, 23w, 1.165 speelminuten, 1 doelpunt)

De concurrent van Rits op zes. ‘Een rustige, intelligente jongen naast, een beest op het veld’, klonk het in Zwitserland bij zijn overgang. Vorig seizoen roteerde Clement vaak, dit seizoen deed hij dat minder. Balanta startte nog wel in de basis in augustus, in de bekerfinale en tegen Charleroi, maar na de nul op zes kreeg Rits op speeldag 3 zijn kans en bleef in de ploeg. Tot corona toesloeg, was de concurrentiestrijd voor positie zes beslecht in het voordeel van de Belg. De troeven van Balanta: meer power in het duel, iets sterker in de lucht, al is het lengteverschil tussen de twee te verwaarlozen: Rits meet 1m78, Balanta 1m81.

Ruud Vormer (32, 36w, 3.084 speelminuten, 5 doelpunten)

De captain, in woord en daad. Voortrekker, zowel offensief, als defensief. De Nederlander is iemand die aanwezig wil zijn (ook naast het veld, wanneer hij op de oprit even, ook een beetje om zijn vrouw te jennen, de motor van de racewagen laat huilen. Dan rolt Roos de ogen bij zoveel machogedoe). Op het veld de man van de diepe runs en de spelhervattingen, als hij er niet is, is de kwaliteit van de vrije trap of de corner toch net iets minder. Gaf eerlijk toe dat hij in het begin van het seizoen zijn niveau niet haalde. Ruud is iemand die publiek nodig heeft. Hij denkt ook – ambitieus als hij is – dat Club Brugge het Bayern München van België kan worden. ‘Als iedereen zijn job blijft doen en er vol voor gaat.’

Hans Vanaken (28, 35w, 2.900 speelminuten, 11 doelpunten)

Had een andere rol, waardoor hij iets minder opviel. De aandacht gaat nu uit naar Noa Lang en Bas Dost, de twee Nederlandse aanwinsten. Zij rennen vaak in de ruimtes van het gevaar die hij vroeger voor zich behield. Zijn afstandsvreten is er nog steeds, maar wat verder van doel. Het mekkeren soms ook, net als zijn stevige tackles; de tweevoudige Gouden Schoen kreeg zelfs een fikse schorsing. Het galapak werd af en toe ingeruild voor werkmansplunje. Intern blijft de waardering groot. Die werd, na een zomer zonder transferaanbod, omgezet in een mooi contract tot 2025.

Charles De Ketelaere (20, 37w, 2.517 speelminuten, 4 doelpunten)

Het seizoen van de bevestiging, al had hij het de laatste weken wat moeilijker. Lag dat aan corona en de naweeën, was het lichamelijk op, na een hectisch najaar met ook nog eens een selectie als Rode Duivel? Of werkte dat voortdurend switchen van positie op zijn zenuwen? Zijn werkpunt blijft talent omzetten in cijfers, maar daar waar hij vorig seizoen nog moeite had met de rol van Vanaken, vulde hij die positie nu tijdens diens afwezigheid uitstekend in. Speelde een beetje overal, van spits tot linksachter en trok nagenoeg overal zijn streng (behalve misschien als verdediger). Toonde temperament (en nu en dan ook wel wat lichtgeraaktheid). Zo hard is het soms bij de grote jongens, Charles. Opstaan en weer verder.

Siebe Schrijvers (24, 10w, 305 speelminuten)

De rol die hij onder Ivan Leko kreeg, vond Schrijvers nooit onder Clement. Toen Lang zijn grote stappen zette, moest Schrijvers toekijken. Lang was beter in de dribbel en – eens fysiek op punt – ook beter in de afwerking. OHL gooide Schrijvers een reddingsboei.

Krépin Diatta (22, 19w, 1.498 speelminuten, 9 doelpunten)

In de lijst van efficiënte youngsters in Europa prijkte Krépin Diatta vorig najaar een tijdje op plaats tien. Dat was ook AS Monaco niet ontgaan. Een paar maanden later dan hij zelf had gehoopt, verhuisde de Senegalees naar een topcompetitie, waar hij voorlopig nog in een aanpassingsfase zit: drie basisplaatsen in de competitie, twee in de beker en één doelpunt. Daar moet nog geschud aan de ketchupfles, in Brugge spoot het eruit na een moeilijke start.

Ignace Van Der Brempt (19, 8w, 315 speelminuten, 1 doelpunt)

Tweede seizoen dat hij komt kijken. Voorlopig nog heel voorzichtig, de sprong van de beloften naar de A-ploeg is groot. Een voorbeeld van iemand die toch wel wat lessen kon trekken uit zijn periode bij Club NXT van september tot november. Daar leken ze hem klaar te stomen voor een rol op de rechterflank, eerder defensief. Hij speelde er overigens ook in de defensie, rechts in een systeem met drie achterin. In de ogen van de Brugse sportief verantwoordelijken ligt daar zijn toekomst.

Thomas Van den Keybus (20, 2w, 34 speelminuten)

Bij Club NXT zagen we hem in een offensieve én een verdedigende rol op het middenveld, in Club A al (even) in een verdedigende. Kan in principe alle functies aan en heeft lef, maar heeft nood aan nog meer wedstrijdervaring, op dat punt was aantreden in 1B voor deze middenvelder een zegen. Elke week knokken. In zijn matchen met Club A zag je al progressie.

Nabil Dirar (35, 2w, 27 speelminuten)

Een verrassende wintertransfer, een bekende naam net als die van Denswil, maar we zagen hem amper aan de slag, tenzij in tijden van corona. Toen bleek dat de flitser van voorheen een rij lager een harde werker werd.

Aanvallers

Bas Dost (31, 18w, 1.333 speelminuten, 9 doelpunten)

Vorige zomer was hij nog niet overtuigd van België en zijn competitie. Anders had Paul Onuachu een stevige concurrent gehad voor de titel van topschutter. Intelligent voor doel, maar ook in het vrijlopen. Youssouph Badji en Daniel Pérez kunnen er wat van leren. Niet zelfzuchtig, daarvoor heeft hij al te veel meegemaakt, en een droom op persconferenties: humor met een uitgestreken gezicht. Heerlijke speler, trefzekere spits. Anders dan Wesley, die meer woog op het samenspel, maar veel dodelijker in de zestien.

Noa Lang (21, 25w, 2.185 speelminuten, 16 doelpunten)

Hij kwam van Ajax, ook al is het een Rotterdammer en een beetje reputatie ging hem voor. Zou dat passen bij Brugge, vroeg men zich af. En of het paste. Lang werd er een geniale, flukse voetballer die duidelijk aan het begin van een mooie carrière staat. Laat ons ervan genieten zolang het kan, en hopen dat het niet al deze zomer voorbij is na een lucratieve transfer. Topkerel die energie stak in zijn spel en niet in randzaken. Geen winger, maar een tweede spits met een neus voor samenspel en de goal. Jammer dat hij net uitblonk in een seizoen waarin er geen fans waren om hem te bejubelen. Jan Breydel kan een wereldvedette in wording niet live hebben gezien, dit seizoen.

Youssouph Badji (19, 25w, 949 speelminuten, 4 doelpunten)

Bejubeld en, eh, vernederd. Bejubeld bij de start van Club, vanuit het niets de ster van de zomervoorbereiding en beloond met veel vertrouwen en basisplaatsen in de zomer. Na een maand kwam de verwachtte terugval en verdween hij uit beeld, om een basisplaats te krijgen in 1B, bij Club NXT. Die rollercoaster kreeg zijn samenvatting tegen Zulte Waregem: een basisplaats, een goal en … een vervanging na 30 minuten. ’s Anderendaags kwam hij trainen, op zijn vrije dag. Zonder zijn vrienden uit Senegal is het hard werken, onder meer aan spiermassa (al vier kilo bij in anderhalf jaar). Maar: veel potentie voor de toekomst.

Jammer dat Noa Lang net uitblonk in een seizoen waarin er geen fans waren om hem te bejubelen.

David Okereke (23, 28w, 839 speelminuten, 4 doelpunten)

Vriendelijke jongen, maar te weinig een killer en niet verfijnd genoeg om in de punt te dienen als afwerker. Wanneer hij vanaf de flank speelt, maakt hij dan weer niet altijd de juiste keuzes. Maakt wél altijd zijn goals. Lijkt eerder geknipt voor een ploeg die sterk is in de omschakeling. Voor het dominante Brugse voetbal iets minder.

Tahith Chong (21, 9w, 396 speelminuten)

Een van de jongeren uit de Lage Landen die op zijn vijftiende bezweek voor de lokroep van de grote namen over het Kanaal. In zijn geval: Manchester United. Kwam na een Duits ommetje in januari naar Brugge en kreeg daar behoorlijk wat speelminuten, ook omdat de ploeg door corona werd getroffen. Flankspeler, maar niet pijlsnel. Kon zijn talent niet omzetten in rendement, maar gezien de fysieke achterstand is dat niet zo verbazend. Er zit wat in, maar te vaak kwam het er niet uit.

Daniel Pérez (19, 7w, 160 speelminuten, 1 doelpunt)

Een wintertransfer met perspectief. Gehaald voor 1B, dachten we, maar voor Club NXT speelde hij maar twee keer. Clement gebruikte hem een paar keer als joker bij 1A. Ook daar scoorde hij al, tegen AA Gent. Eentje uit het woelige Caracas, niet bang dus, en op zestien de jongste debutant ooit in de Venezolaanse voetbalcompetitie. Hij sprak via Instagram Ronald Vargas aan over Brugge, een durver dus. Pérez spreekt naast Spaans ook zijn mondje Engels. Verbouwde tijdens de lockdown in Venezuela zijn huis (allez, dat van zijn pa) en won door hard te trainen aan spiermassa om zo beter de sprong naar Europa te kunnen maken. Kortom: de focus staat op scherp.

Emmanuel Dennis (23, 9w, 432 speelminuten)

Is blijven steken in zijn ontwikkeling. Het misverstand/de impulsieve beslissing bij het vertrek met de bus naar Borussia Dortmund (hij stapte weer uit) trok een streep door zijn toekomst bij Club. Weinig potten kunnen breken op de flank en nog minder in de spits. Geen doelpunt in de competitie dit seizoen, wel eentje Europees (Zenit), dan heb je weinig om te eisen. Verhuisde in januari naar Keulen, waar hij een maand zijn kans kreeg en dan weer in de anonimiteit verdween. Komt het nog goed? Misschien. Maar niet in Brugge.

Michael Krmencik (28, 9w, 435 speelminuten, 3 doelpunten)

Tja. Zullen we maar zeggen dat de Tsjech nooit bracht wat we van hem verwachtten. Vorig seizoen had hij nog het excuus dat hij kwam na een lange blessure en met een fysieke achterstand. Toen streek het virus neer en was het vakantie. Tijd om scherper te worden. Neen dus. Het is te zeggen: scherper werd hij wel, maar wie de cijfers van Bas Dost naast de zijne legt, weet beter. Gewogen en te licht. Je kunt ook té scherp zijn…