In enkele weken tijd maakten de guerrillastrijders van Sá Pinto plaats voor een gedisciplineerd commando, klaar om te luisteren naar de orders van generaal Preud’homme. Het resultaat van een militaire zomer.
Het charisma is gekleed in een pastelblauwe polo. Terug in Sclessin, waar hij een goddelijke status verwierf, merkte Michel Preud’homme snel dat zijn woorden zwaar wegen in Luik.
De dag voordien, toen hij voor de media vooruit blikte op de competitiestart, had de nieuwe coach van de Rouches de kracht van de tribunes aan de boorden van de Maas ingeroepen: ‘Wij hebben vanaf nu het publiek nodig. Waarom? Heel eenvoudig: omdat we nog niet helemaal klaar zijn. (…) Ik zou willen dat ze vanaf vrijdag achter ons staan, ook wanneer er twijfel in het elftal sluipt.’
Zo geschiedde. Toen Standard in het begin van de tweede helft op zoek was naar zichzelf, lieten de tribunes zich horen zoals het opgedragen was door hun goeroe met grijze lokken en dreven ze de Luikenaars naar een definitieve voorsprong (verworven dankzij een penalty van Paul-José Mpoku en een doelpunt van Renaud Emond). Preud’homme verwelkomde het geruststellende eindsignaal met een knuffel voor assistent Emilio Ferrera, waarna hij voor de microfoon goede punten uitdeelde: ‘Het publiek beantwoordde mijn oproep.’
Niemand bij Standard maakte zich druk om de delicate resultaten de eerste weken van juli
De woorden van Michel
Wanneer Michel praat, legt de supporter zijn oor te luisteren. En die is niet de enige. Het discours van de Luikse patron slaat aan op alle niveaus. Een tegenstander van wie we tijdens de voorbereiding het pad kruisten, getuigde: ‘Wanneer Emilio het woord richt tot de spelers, zie je er twee of drie soms verstrooid zijn. Alleen al aan de attitude van de spelers kun je zien wie tegen hen aan het praten is. Wanneer Preud’homme het woord tot hen richt, luisteren ze.’
Het discours van de coach van de Rouches is altijd krachtig en kordaat. In de Luikse kantoren liet Senna Miangue, begeerd door veel Belgische clubs, zich wiegen door de woorden van de almachtige man van Sclessin: na een gesprek met Preud’homme twijfelde hij niet langer waar hij in België zijn carrière zou voortzetten. Via de telefoon fluisterde MPH ook enkele woorden in de oren van Maxime Lestienne om hem te overtuigen samen een nieuw avontuur te beginnen. Mad Max aanvaardde het en vermeldde daarna zijn coach in de eerste woorden die hij als Rouche uitsprak: ‘In Brugge gaf hij mij veel raad, maar ik luisterde niet genoeg. Ik heb iets goed te maken tegenover Michel. Nu zal ik beter naar hem luisteren en doen wat hij van me vraagt om vooruitgang te blijven maken.’
De woorden van Preud’homme lijken twee keer zo zwaar te wegen als die van anderen. Met de afstand van een manager naar Engels model mengt de sterke man van de Rouches overtuigende woorden doorheen een immer rustig discours dat veraf staat van de paniek die soms het ritme van het dagelijks werk bepaalt. Zelfs toen Edmilson zijn vakantie verlengde of Mehdi Carcela geen tegen van leven meer gaf, of toen de Braziliaanse Belg naar Qatar vloog, bleef hij uiterlijk onbewogen.
De runs van Renaat
‘Tegen ons waren ze niet echt goed’, aldus de getuige die enkele weken geleden de Luikenaars als tegenstander trof. ‘En toch, de staf is heel rustig gebleven. Ze gaven enkele consignes, af en toe en altijd op een rustige manier, een verschil van dag en nacht met Ricardo Sá Pinto vorig seizoen. Preud’homme en Ferrera zorgen voor een grote sereniteit. Je hebt de indruk dat alles onder controle is.’
Niemand maakte zich druk om de delicate resultaten de eerste weken van juli. ‘We hebben onze voorbereiding niet veranderd om te proberen wedstrijden te winnen. We hebben dingen geprobeerd’, zei Preud’homme na de overwinning tegen Gent. Aangepaste trainingen lieten de Rouches toe tijdens de oefenwedstrijden te experimenteren, meer bepaald met een driemansdefensie. Nooit leek iets geïmproviseerd.
De trainingen van conditietrainer Renaat Philippaerts, geland in de valies van MPH, maakten indruk in de spelerskern. Vorig seizoen leek alles op feeling gebaseerd en de kleedkamer twijfelde openlijk aan de assistenten van Sá Pinto in die materie. Dit keer ontsnapt niets aan de controle van de staf. Het kleinste sprintje op training wordt gemeten, ontleed en weer in zijn context geplaatst. Op wetenschappelijk vlak zette Standard een stap vooruit.
De wetten van Emilio
‘Het is moeilijk om je tegen Standard te organiseren, want bij hen lijkt niets georganiseerd’, vertrouwde ons vorig seizoen een tegenstander toe, op een moment dat het voetbal dat de mannen van Sá Pinto speelden, omschreven werd als slordig. Bal aan de voet beperkte de rol van doelman Guillermo Ochoa zich toen tot het zo ver mogelijk van zijn doel wegtrappen van de bal, in de hoop het voorhoofd van Orlando Sá of van Renaud Emond te treffen om toe laten een meter of vijftig terrein te winnen.
Dat is nu helemaal anders. Telkens de Mexicaan tegen AA Gent het spel weer op gang moest brengen, gingen de centrumverdedigers Konstantinos Laifis en Christian Luyindama ver uit elkaar staan en bood in de vrije ruimte Uche Agbo zich aan om de opbouw met drie man te verzorgen. Vorig seizoen werd de Nigeriaan overgeslagen, maar nu speelt hij in balbezit een belangrijke rol. Zijn kwaliteiten laten toe met brio het schema van Emilio Ferrera, die een choreografisch voetbal voorstaat, in te vullen en er zo voor te zorgen dat de ploeg dankzij een verzorgde opbouw in ideale omstandigheden de middellijk kan bereiken.
‘We veranderden de manier van spelen, we nemen meer risico’s’, zei Ochoa na de wedstrijd. Dat bevestigt zijn coach: ”We proberen goed voetbal te spelen, een ploeg te zijn die modern voetbal brengt.’ Sinds hun ontmoeting in de Golfstaten converteerde Preud’homme de nauwgezette ideeën van Emilio Ferrera.
De twee voetbalmaniakken laten niks aan het toeval over en vertrouwen op bepaalde goed ingeslepen voetbalprincipes. Via Preud’homme raken de ideeën van Ferrera over menig veld van de Jupiler Pro League verspreid. Zo hanteert in Genk Philippe Clement al van in zijn eerste trainingen het recept ‘ décrochage dans l’intervalle – pic en profondeur‘ volgens het evangelie van Emilio. Zo scoorde Emilson op Club Brugge voor de supercup de eerste officiële goal in het nieuwe Preud’hommetijdperk. En zo deed ook Moussa Djenepo het tegen Gent. Hij zorgde voor de pic en profondeur. Terwijl Mpoku, op rechts uitgespeeld als valse buitenspeler, vaak naar binnen kwam om ruimte te maken voor de opkomende Luis Pedro Cavanda en daar gebruik maakte van zijn techniek om af te haken en tussen de linies het spel met de rug naar doel voor te zetten.
De maniakale voorschriften van het trainersduo van Standard zijn van bij de aftrap te bewonderen. Zes spelers staan dan klaar op de middenlijn om elk in hun zone het andere kamp in te spurten met het oog op de eerste lange bal van de wedstrijd. Het is een manier om te proberen vanaf de eerste seconden al de wedstrijd in handen te nemen.
De regels van het spel
Op het veld van Club, voor de supercup, belette de Luikse aftrap evenwel niet dat de bal in een groot deel van de wedstrijd in Brugse voeten was. ‘Het is het voetbal van Michel. We kennen hem, hij past zich altijd aan de tegenstander aan’, zeiden ze in het thuiskamp na de 2-1-overwinning.
Preud’homme daarentegen wees op de gewoontes van zijn kern: gewend om op de counter te spelen onder de orders van Sá Pinto lieten ze vrijwillig het balbezit en het initiatief aan de tegenstander. ‘We installeren regels’, zei Preud’homme na de wedstrijd tegen AA Gent. ‘Defensieve regels, regels voor de spelopbouw en offensieve regels. Dat kost allemaal tijd.’
Deze voetbalwetten assimileren is cruciaal voor het nieuwe Standard. Tegen AA Gent waren het de Luikenaars die op de middenstrook de wet dicteerden. Ondanks de aanwezigheid bij de tegenstander van de te duchten Giorgi Tsjakvetadze, het interessante lange spel van Birger Verstraete en het talent van Vadis Odjidja. Dankzij het uitbundige spelvolume van Agbo konden Samuel Bastien en Razvan Marin zowel met als zonder bal profiteren van de door het trainersduo in scenario gezette looplijnen. De dribbels van de eerste en de passes van de tweede tekenden de sterke momenten van het avondje Sclessin. Een eerste Friday Night Show die besloten werd met een lied dat dit seizoen ongetwijfeld vaker gehoord zal worden: ‘ Michel, danse avec nous.’
Blik op Italië
Om Belgischer te worden, oriënteerde Standard zich op Italië. Zinho Vanheusden (19), de door verschillende clubs begeerde huurspeler van Inter, bleef in Luik, wat niet evident was na de uitleenbeurt van vorig seizoen die hem slechts 90 minuten speeltijd opleverde. Samuel Bastien (21) en Senna Miangue (21) kwamen erbij.
Bastien maakte de beste start. Tegen AA Gent stond hij in de basis, op het middenveld, en was hij goed voor een beslissende pass en dwong hij Colin Coosemans met een schitterende trap tot een uitstekende parade. De Namenaar lijkt klaar voor de vereisten van de Jupiler Pro League. In tegenstelling tot de twee anderen heeft hij ook al echt een seizoen in het Italiaanse voetbal in de benen, bij Chievo.
Miangue werd gelanceerd bij Inter en dan verhuurd aan Cagliari, maar kon zich nog niet opwerken tot titularis. Momenteel is hij een van de ontgoochelingen van de Luikse mercato. De linksvoetige van 1,92 meter werd gehaald om achterin op de flank de concurrentie te verscherpen, maar kon de coaches met zijn atypisch profiel nog niet overtuigen. Op de eerste speeldag zat hij in de tribune. Op dit moment komt hij in de hiërarchie na Collins Fai en Christian Luyindama.
Vanheusden viel tegen AA Gent op het einde in. Hij moet opboksen tegen de grote concurrentie centraal achterin. Maar gezien Standard dit seizoen op drie fronten moet strijden, zal hij ongetwijfeld de kans krijgen om zichzelf in evidentie te spelen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
