Hij kende een heel moeilijke eerste seizoenshelft bij landskampioen AA Gent, maar sinds Nieuwjaar lijkt Brecht Dejaegere herboren. Zijn boers Pieter en Stijn weten hoe dat komt. Een gesprek in Handzame, over vroeger en nu. ‘We blijven ons maar afvragen: waar ligt eigenlijk zijn plafond?’
De afspraak is in het Amersveldestadion van de West-Vlaamse vierdeprovincialer NSVD Handzame. Dat is heel bekend terrein voor de familie Dejaegere en niet alleen omdat het op een boogscheut van hun varkensfokkerij is gelegen. Vader is er voorzitter, moeder is er secretaresse en ook de drie zonen zijn er nog altijd actief (als hun agenda dat toelaat): Brecht (24, profvoetballer bij AA Gent) is er jeugdtrainer, Pieter (26, verpleegkundige) en Stijn (21, rechtenstudent) spelen er in het tweede elftal. Laatstgenoemde was voor Nieuwjaar ook ploegafgevaardigde van het eerste elftal. Het is zaterdagochtend halftien, buiten zijn er jeugdwedstrijden aan de gang en binnen wordt er in de kantine voor ons een thermos koffie op tafel gezet. Pieter en Stijn zijn op dreef, want Brecht blijft hen verbazen. Dat doet hij al sinds hij vier jaar geleden bij KV Kortrijk mocht invallen tegen KRC Genk, de winning goal maakte en een seizoen later voor meer dan een miljoen euro werd verkocht aan AA Gent.
Stijn: ‘Bij Kortrijk studeerde Brecht nog (regentaat lichamelijke opvoeding, nvdr) en was er niet alleen de druk van het voetbal maar ook de druk om zijn diploma te halen. Bij Gent kon hij voor het eerst alleen maar met voetbal bezig zijn. Als hij nu ziet dat ik aan het blokken ben, zegt hij altijd: ik ben blij dat ik van die school af ben!’
Pieter: ‘Maar bij Gent was er in het begin ook de druk van die transfersom. Toen stond bij wijze van spreken heel België te kijken wat hij ervan terecht zou brengen. Het is uiteindelijk Eva, de mental coach, die daar met gesprekjes de klik in zijn hoofd heeft kunnen teweegbrengen en er zo voor gezorgd heeft dat hij is beginnen in te zien dat zijn best doen al meer dan voldoende is. Dat verminderde de druk en nam stress bij hem weg. Dankzij haar is hij nu veel rustiger, is hij niet constant alleen maar meer met voetbal bezig en kan hij sneller een minder moment, een mindere match en een mindere periode opzijschuiven.’
Brecht doet nu alleen nog wat hij graag doet
Stijn: ‘Vroeger was het altijd: ik moet presteren. Nu beleeft hij dat anders: hij doet wat hij graag doet.’
DANSEN
Dat leidde vorig seizoen tot uitstekende prestaties met een landstitel en een vierde plaats in de eerste stemronde van de Gouden Schoen tot gevolg. Maar in de eerste helft van dit seizoen maakte hij een heel moeilijke periode door.
Pieter: ‘Eigenlijk is het begonnen met die rode kaart tegen Lyon. Je moet weten: bij Club Brugge is hij tijdens de Champions League nog ballenjongen geweest en sindsdien was het een jongensdroom om dat ook op het veld eens mee te maken. Sinds de titel leefde hij daar enorm naartoe. Maar hij sukkelde net met een contractuurtje toen die eerste Champions Leaguewedstrijd eraan kwam en tot op het laatste moment was de vraag: zal hij kunnen spelen of niet?’s Namiddags was ik wat met mij pa gaan helpen en waren we extra vroeg naar Gent vertrokken om de files voor te zijn. Toen we in het stadion aankwamen, was hij al aan het opwarmen en stak hij opeens zijn duim omhoog. Hij zou spelen! Pa en ik gaven elkaar een high five. En toen kwam eindelijk die hymne, waarvan Brecht zei: ‘Wat er dán door je lijf gaat… ongelooflijk!’ Ook voor ons was dat een kippenvelmoment. Maar nog voor de rust werd Brecht uitgesloten! Dat was voor hem een gigantische ontgoocheling.’
Stijn: ‘Het was ook een periode waarin hij sukkelde met kleine blessuurtjes.’
Pieter: ‘En na zijn invalbeurt tegen Oostende gaf zijn eigen coach hem dan nog eens openlijk kritiek. Wij dachten: dat kan toch niet?! Ondertussen veroordeel ik dat niet meer, maar ik denk toch dat je Brecht op een andere manier kunt motiveren. Zeker als je weet dat hij iemand is geweest die zichzelf altijd te veel druk oplegde, dat hij iemand is met een goede mentaliteit en dat hij op dat moment door een zware periode ging. Eva is ook toen heel belangrijk geweest en wij zijn hem uiteraard ook blijven steunen.’
Stijn: ‘En er was toen ook nog de druk van zijn relatie. Alles viel in die tijd een beetje samen. Maar met Nieuwjaar is hij gaan vieren met zijn beste vriend en sindsdien is hij enorm goed bezig.’
Pieter: ‘Wat voor Nieuwjaar negatief was, is nu positief. Voor en na de training doet hij nu ook extra oefeningen om blessuurtjes te voorkomen. De klik is gekomen met die kopbalgoal op Leuven. Toen wist hij: als het eens minder gaat, ga er dan meteen weer tegenaan, zo zet je je door hard werken en doorzetten over dipjes heen. Sindsdien is het beginnen te keren.’
Stijn: ‘Momenteel zit hij zó goed in zijn vel. Alles gaat goed, in zijn beroep én privé.’
Pieter: ‘Het contact met Brecht is altijd goed geweest, maar sinds hij alleen is, nodigt hij ons meer uit bij hem thuis.’
Stijn: ‘Als hij de zondag moet spelen, zegt hij: ‘Kom je vrijdagavond niet eten?’ Brecht kookt echt graag en doet dat nu ook weer meer. En als moeder kookt, wat het ook is, zegt hij telkens: het is goed, maar van mij is het toch nog iets beter.’ (lacht)
‘Brecht is altijd een familiemens geweest, maar hij is meer open geworden. Hij speelt graag FIFA en zegt soms zelfs: ‘Breng maar een paar vrienden mee.’ Het gebeurt dat we daarna ook nog naar voetbal gaan kijken in de buurt, ook naar minivoetbal en jeugdvoetbal.’
Pieter: ‘Hij heeft nu natuurlijk ook meer vrije tijd. De tijd die hij voorheen bij Karolien doorbracht, kan hij nu anders invullen. Hij doet nu alleen nog wat hij graag doet, met de mensen die hij graag heeft.’
Stijn: ‘We zien nu weer de Brecht die we van thuis kennen. Opstaan, de muziek meteen vollen bak zetten en dansen. Brecht is een echte ochtendmens. Het eerste wat hij ’s ochtends doet, is met zijn hond gaan wandelen. Ook als Gent de spionkop gaat groeten en hij en Neto een zuiders dansje doen, zien we de Brecht die we kennen. Vrolijk, happy, dansend.’
Pieter: ‘Hij hield altijd al van Spaanse muziek.’
Door zichzelf minder druk op te leggen is hij losser geworden en geniet hij meer
Stijn: ‘En Neto ook. Latino. Waar Brecht in Zedelgem woont, zo afgelegen, kan hij de muziek zo luid zetten als hij wil zonder dat er klachten zullen komen. Dat zei hij vroeger altijd: ik ga later wonen waar ik kan doen wat ik wil.’
VERBETEREN
Hij is meer zichzelf geworden, maar tegelijk veel veranderd, merken ze thuis.
Stijn: ‘Profvoetbal ontplooide hem. In Kortrijk was hij heel verlegen. Sven Kums zei dat ook al: Brecht is gegroeid, hij is veel meer open.’
Pieter: ‘Brecht was altijd de stille jongen.’
Stijn: ‘Die zelfverzekerdheid is er misschien ook bijgekomen door de mental coach in Gent. Door zichzelf minder druk op te leggen, is hij losser geworden en geniet hij meer. Dat grappen en grollen en die aanstekelijke lach van thuis, dat zien we bij hem nu ook meer in het voetbal en erbuiten.’
Stijn: ‘Hij geniet meer, maar op een verantwoorde manier. Het is niet omdat hij momenteel vrijgezel is, dat hij langer zal uitgaan. Nog altijd zal hij geen halfuur later in zijn bed liggen dan hij van plan was.’
Pieter: ‘Vanaf dag één is Brecht heel professioneel met het voetbal omgegaan.’
Stijn: ‘En als hij nog iets kan verbeteren, zal hij het meteen doen.’
Pieter: ‘Bij de jeugd schoof hij al frieten opzij.’
Stijn: ‘Als hij er ons ziet eten, zal hij er wel eens eentje nemen. Toen hij op winterstage was, zat ik midden in de examens. Op een dag was ik een pak friet gaan halen en nam ik er een foto van en stuurde die naar Brecht in Spanje. Hij werd zot.’ (lacht)
Pieter: ‘Ik weet nog dat hij als kleine jongen ooit de kans kreeg om mee te gaan naar Disneyland Parijs, maar verkoos om te gaan voetballen.’
Stijn: ‘Brecht bepaalde grotendeels zelf zijn carrière door iedere keer door te zetten en professioneel te blijven. Ik kreeg zelf ook ooit de kans om te testen bij Club Brugge, maar ik zag daar toen nog het belang niet van in. De concentratie was er niet. Ik vond het zo serieus, daar werd precies niet veel gelachen. Na twee trainingen en een toernooitje was ik blij dat ik weer leute kon gaan maken in Handzame. Maar als ik Brecht nu zie, denk ik: moest ik toch niet wat meer geprobeerd hebben?’
Pieter: ‘Brecht kwam ’s avonds thuis van de training bij Club Brugge en moest dan nog eten en aan zijn schoolwerk beginnen, terwijl wij al voor de tv lagen.’
Stijn: ‘En toen we zestien werden, gingen we uit. Hij niet.’
Pieter: ‘Hij is één keer naar een fuif van de KAJ geweest, maar na anderhalf uur was hij alweer thuis.’
Stijn: ‘Nu zegt hij wel dat hij bij Club Brugge geen kind is kunnen zijn, omdat het er veel te ernstig aan toeging en er gepresteerd moest worden. Dat is ook wat hij hier benadrukt als hij training geeft aan de kleine mannen: leren voetballen, maar met plezier. Dat miste hij.’
Pieter: ‘Hij wilde ook goed presteren voor ma en pa, omdat hij wist wat ze allemaal voor hem deden.’
Stijn: ‘Ja, maar in Kortrijk was het toch anders. Daar vond hij het plezier terug. En zodra je dan bij de beloften zit en eens met de eerste ploeg mag meetrainen… Dat is een droom hé. Toen ben ik beginnen te denken: had ik ook maar… Maar misschien had ik er het lichaam niet voor, want ik sukkelde al veel met blessures. Mijn ruggenwervels zijn niet juist gegroeid en een van mijn meniscussen is er al uit.
‘Brecht is toen aan zijn fysiek beginnen te werken, omdat hij bij de eerste ploeg merkte: ik moet iets doen. Kums gaf hem toen zijn dieet en zijn fitnessprogramma.’
Pieter: ‘Wat hij in zijn jeugd miste, haalt hij nu in. Niet door bier te drinken, maar door plezier te maken met familie en vrienden.’
Stijn: ‘Brecht is eigenlijk iemand die niet veel nodig heeft om zich te amuseren als een klein kind. En ik zal al heel blij zijn als ik één keer met zijn shirtje van Julian Draxler mag gaan trainen.’ (lacht)
DROMEN
Dromen doen ze in huize Dejaegere intussen van de Rode Duivels.
Stijn: ‘Brecht is met mij mee geweest naar Oostende-Club Brugge en Marc Wilmots was daar ook. Een vriend van mij zei: ‘Ga eens met hem klappen voor het EK.’ (lacht) Wilmots zei dat Brecht goed bezig is.’
Pieter: ‘Natuurlijk droom je daarvan.’
Stijn: ‘Maar je moet ook realistisch zijn.’
Pieter: ‘Als Kevin De Bruyne op jouw positie speelt en aan de andere kant Eden Hazard staat…
Stijn: ‘Axel Witsel, Radja Nainggolan… Je moet in de eerste plaats zelf goed blijven spelen, maar er moeten ook al wat blessures zijn om in zo’n team te geraken.’
Pieter: ‘Nu De Bruyne geblesseerd is, hoop je weleens op een training of een vriendschappelijke wedstrijd.’
Stijn: ‘Brecht speelde ooit met de jeugd van Club, toen hij nog doelman was, tegen De Bruyne. Jommeke noemden ze hem toen, en het was meestal Jommeke die ze binnenschoot…’
Pieter: ‘We zullen al heel tevreden zijn als Brecht in zijn carrière van zware blessures gevrijwaard blijft.’
Stijn: ‘Want een profcarrière kan snel voorbij zijn. Iedere keer als Brecht op de grond ligt, denken we: alstublieft, zeg dat er niets aan de hand is, sta recht.’
Pieter: ‘En we zijn heel tevreden dat hij in dat wereldje een normale jongen is gebleven. Dat is zeker mee te danken aan de opvoeding die we thuis kregen: voetjes op de grond, niet vergeten van waar je komt, beleefd zijn, doorbijten in moeilijke tijden, altijd blijven doorwerken. Daar moeten we pa en ma alle drie heel dankbaar voor zijn.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
