‘Het voetbal is nog altijd een bastion van macho’s’

Steve Van Herpe vraagt zich af waarom er in het voetbal met een regenboogband gespeeld wordt en het wereldje daarna in alle talen zwijgt over de haatmoord op een homoseksueel.

Waarschijnlijk hebt u nog nooit van Rachel Davis gehoord. Dat is ook geen schande: ze is kinesist bij Harrogate Town, een Engelse club uit de League Two.

Afgelopen week vertelde ze aan de BBC hoe ze door de manager bij het team werd voorgesteld. ‘In plaats van te zeggen “dit is Rachel, de nieuwe kinesist” waren zijn woorden “kijk eens wat ik voor jullie meegebracht heb, jongens”. Dat klinkt alsof je een stuk vlees bent.’

Davis zegt dat je een dikke huid moet hebben om als vrouw in het mannenvoetbal te werken, anders ga je eraan ten onder.

Het is dan ook geen wonder dat er heel weinig vrouwen actief zijn in het voetbal. Het wereldje blijft een bastion van macho’s. In een sport die op zoveel vlakken de laatste jaren enorm geëvolueerd en gemoderniseerd is, wordt de toon dus nog altijd hoofdzakelijk gezet door mannetjesputters. Dat is betreurenswaardig.

Het voetbal blijft op die manier moeite hebben om om te gaan met iemand die ‘anders’ is, of dat nu een vrouw, een kleurling of een homoseksueel is.

Het draagvlak om daar verandering in te brengen wordt wél steeds groter, ondersteund door tal van fantastische initiatieven en campagnes in binnen- en buitenland. Zo werkte onze eigenste voetbalbond nog maar pas een actieplan uit tegen racisme en discriminatie. En het Duitse voetbalblad 11Freunde pakte vorige maand uit met een campagne tegen homofobie, waar onder meer Max Kruse en onze landgenoot Dedryck Boyata zich bij aansloten.

Er beweegt dus wel degelijk iets. Maar wanneer er in ons land een homoseksuele man vermoord wordt uit haat en onverdraagzaamheid, blijft het in de voetbalwereld oorverdovend stil. Terwijl heel wat prominente Belgische sporters uit verschillende disciplines luid hun stem lieten horen in de media, waren in het mannenvoetbal de reacties op één hand te tellen.

Waasland-Beveren bracht wel een krachtig statement naar buiten – de moord gebeurde in Beveren. De club schrijft: ‘Wie zwijgt, is medeplichtig. Dus weigeren wij te zwijgen.’

Het gros van de voetbalwereld kiest er echter blijkbaar voor om medeplichtig te zijn. En dat terwijl vorig weekend alle aanvoerders uit 1A en 1B nog met een regenboogband om de arm speelden. Dat was een geweldig initiatief van de Pro League, maar wat haalt het uit als dat alleen pro forma gebeurt? Heeft een van die kapiteins zich afgelopen week uitgesproken over de gruwel in Beveren?

Homoseksualiteit en mannenvoetbal, het blijft een moeilijk verhaal. Philipp Lahm zei onlangs nog dat hij een speler die gay is zou afraden om uit de kast te komen. De voetbalwereld is er nog niet klaar voor, aldus de Duitse ex-international.

De voetbalwereld is nog niet klaar om de mens te zien achter de vrouw, de kleurling of de homoseksueel. Dat zal alleen maar veranderen als we daar niet over zwijgen. Bij deze.