Het wordt Club Brugge tegen allen

Vanavond, een kleine twee weken na de finale van het EK, begint de Jupiler Pro League alweer. Een voorbeschouwing met Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine.

Met de wedstrijd tussen Standard en KRC Genk wordt de competitie vanavond op gang getrapt. Tot en met 20 mei staan er 40 matchen op het programma, los van de bekerpartijen en de Europese wedstrijden. Door vast te houden aan de competitieopzet van vorig seizoen worden de spelers weer op een extreme manier belast en zijn clubs haast verplicht met grote kernen aan het seizoen te beginnen. En dat terwijl de coronapandemie overal voor veel financiële schade heeft gezorgd en steeds meer buitenlandse allianties moeten worden aangegaan om het hoofd boven water te houden.

Ook Club Brugge deed dat, door in zee te gaan met een Amerikaans investeringsfonds, al gebeurt dat niet uit financiële nood en zal die injectie niet gebruikt worden voor de versterking van de spelerskernen – daarvoor zijn er andere fondsen. Met de transfer van Odilon Kossounou naar Bayer Leverkusen streek blauw-zwart 30 miljoen euro op, het tienvoudige van het bedrag dat voor deze verdediger uit Ivoorkust twee jaar geleden werd betaald. Een staaltje van (West-Vlaamse) koopmanskunst waarop Club in het verleden zijn successen bouwde.

Club Brugge presenteert zich als een uitgebalanceerd blok dat straks normaal weer moeten kunnen rekenen op de steun van de twaalfde man. Weinig verenigingen die in deze kolkende ambiance zo boven zichzelf uitstijgen als blauw-zwart. Concurrentie moet er vooral komen van KRC Genk, dat ambitieuze taal liet horen maar afhankelijk is van de bewegingen op de transfermarkt. Wat als topschutter Paul Onuachu alsnog vertrekt? Antwerp wil verder groeien, in een frisse en nieuwe stijl, maar het zal niet meevallen om in een kritische omgeving rustig te blijven en de ploeg de tijd te geven te groeien. Anderlecht, met veel nieuwe gezichten, moet naar stabiliteit streven, veel meer dan naar een romantiek die met dit materiaal niet haalbaar is. En bij KAA Gent hoedt voorzitter Ivan De Witte zich ervoor om, zoals vorig seizoen, zijn club een concurrent van Club Brugge te noemen, maar spreekt trainer Hein Vanhaezebrouck wel van een plaats in de eerste vier. De Buffalo’s zijn in vergelijking met vorig seizoen duidelijk versterkt.

En de andere clubs? Standard moet leven met financiële beperkingen maar zal allicht weer kunnen rekenen op een bruisende arena, bij Sporting Charleroi klinkt er veel lof over het werk van de nieuwe trainer Edward Still ondanks de tegenvallende resultaten in de oefenwedstrijden. Eupen kan terugvallen op dezelfde basiself, maar veranderde de technische staf helemaal. KV Kortrijk, KV Mechelen, Beerschot, Zulte Waregem en OH Leuven lonken naar de eerste acht en het toch afgeroomde KV Oostende rekent op een nieuw staaltje van vakmanschap van Alexander Blessin, die verrassend aan de kust bleef. Union en Seraing hopen uit de degradatiezone te blijven, net zoals STVV, waar trainer Bernd Hollerbach meer aanvallende accenten wil leggen. Cercle Brugge is een vraagteken. Het verloor een paar sleutelspelers maar kan in geval van nood altijd op Monaco rekenen.

De strijd om een ticket voor play-off 1 zal deze competitie weer domineren, veel meer dan een gevecht tegen de degradatie. Er zakt maar één ploeg rechtstreeks en geen drie zoals het aanvankelijk was voorzien. Dat moet theoretisch tot minder trainerswissels en minder paniekaankopen leiden en tot een politiek van continuïteit – al blijken dat steeds weer holle woorden die bij de minste storm worden weggeblazen. Zoals vorig seizoen, met in totaal veertien trainerswissels.