‘Het zelfvertrouwen van Ivan Leko straalt af op de groep’

Anderlecht is nog in opbouw en mist het geraamte dat er bij Club wel staat, maar progressie zal er de komende weken ongetwijfeld geboekt worden, zegt Jacques Sys. ‘Dat kan tot een competitie op twee snelheden leiden. Met RC Genk als derde topclub.’

Een goed gevoel zal het een delegatie van Club Brugge geven als ze donderdag in Monaco weer heel even mogen toeven tussen de groten der aarde. Dan wordt er in een surrealistische wereld geloot voor de Champions League. Het is een van de hoofdoelen van Club om op het kampioenenbal een bevredigend parcours af te leggen, na de wrange 0 op 18 van twee jaar geleden. Het wordt een nieuwe zoektocht naar de internationale grenzen.

Club Brugge heeft nu duidelijk meer maturiteit dan toen. Het is evenwichtiger en mentaal sterker. En het wordt aangedreven door een groot zelfvertrouwen. Voor de kraker van afgelopen zondag tegen Anderlecht zei Ivan Leko dat zijn ploeg sterker is dan paars-wit. Een opmerkelijke uitspraak voor een trainer rond wie er één jaar geleden nog veel twijfels hingen en die volgens sommigen te flets en te zacht was. Leko is duidelijk gegroeid, een constatering die ook intern werd gemaakt. Dat straalt af op de groep. Na de 2-1- zege van zondag tegen Anderlecht verklaarde Leko dat het werk pas nu begint. Omdat zijn kern quasi volledig is, kan hij werk maken van de automatismen. Hij klonk niet arrogant maar rustig en zelfverzekerd.

Strijd, engagement, passie, power en twee offensief georiënteerde ploegen: Club Brugge en Anderlecht maakten er vooral in de eerste helft een felle wedstrijd van. Anderlecht is nog in opbouw en mist het geraamte dat er bij Club wel staat, maar progressie zal er de komende weken ongetwijfeld geboekt worden. Dat kan tot een competitie op twee snelheden leiden. Met RC Genk als derde topclub. De Limburgers brengen op dit moment het meest attractieve voetbal van het land, aan de hand van de gemakkelijk roterende Philippe Clement, die in competitieverband al 20 spelers opstelde. Dat Genk al eens met elf buitenlanders op het veld staat, valt niet tegen te houden in een competitie die steeds meer een vreemdelingenlegioen wordt. Club Brugge begon met twee Belgen aan de topper, Anderlecht stelde er drie op. Het is zo vanzelfsprekend dat haast niemand er nog over valt. Terwijl juist Anderlecht toont dat het verstandig kan zijn om in het eigen reservoir te kijken: de jongeren Alexis Saelemaekers en Sebastiaan Bornauw voetbalden in het Jan Breydelstadion zonder complexen.

De andere topploegen moeten voorlopig afhaken. Standard speelde in competitieverband alleen goed tegen AA Gent, beet zich zaterdag de tanden stuk tegen STVV en is onder Michel Preud’homme duidelijk bezig aan een groeiproces. De motor van AA Gent sputtert na een warrige transferpolitiek en Sporting Charleroi ligt in de knoop met zichzelf. Antwerp (vier doelpunten en elf op vijftien) bevestigt de goeie start van vorig seizoen. Cijfers tonen dat dit met meer balbezit gebeurt dan toen, maar het voetbal kan veel beter. Interessant wordt daarom de wedstrijd van zondag op Anderlecht. Met een overwinning kan Antwerp zelfs over paars-wit springen.

Iets meer dan twee dagen nog en de transferperiode sluit. Sinds de start van de competitie zijn er meer transacties gerealiseerd dan ooit te voren. Soms komt het tot echt bespottelijke toestanden. Zo trad de Iraniër Kaveh Rezaei anderhalve week geleden nog aan met Sporting Charleroi op RC Genk en speelde hij zondag met Club Brugge de topper tegen Anderlecht.

De mercato verhindert clubs om beleidsmatig te denken. Het aantal transfers neemt ook los daarvan elk jaar toe. Zo ontstaat hier en daar een links en rechts bij elkaar geplukt allegaartje. Bij Eupen bijvoorbeeld, dat in zijn kern veertien voetballers telt uit een niet-Europees land, naast wat Oost-Europeanen en een verdwaalde Fransman en Duitser. Maak daar als trainer maar eens een ploeg van.