Hoewel zijn komst naar Gent meer op een opportuniteit op de markt dan echt op een minutieus plan leek, is de Luikse middenvelder toch een van de patrons van de Buffalo’s geworden. Een analyse.
Sinds Hein Vanhaezebrouck begonnen is met zijn driemandsverdediging, heeft hij altijd een zwak gehad voor spelers die het spel kunnen lezen. Lange tijd droomde de Gentse coach ervan om Adrien Trebel naar de Ghelamco Arena te halen. Tijdens zijn vorige passage bij Gent was Damien Marcq zelfs een van de prioriteiten, toen hij nog lange ballen verstuurde met zijn ogen dicht. Dat hij dan uitgerekend Julien De Sart naar Oost-Vlaanderen haalde, was dan ook voorspelbaar, zeker omdat hij een aflopend contract had bij KV Kortrijk. Minder verwacht was het feit dat hij ineens heerst op het middenveld.
De fysieke voorbereiding op het seizoen zijn met een zacht woord gezegd uitdagend. Het ideale recept om De Sart te prikkelen en te doen groeien als nooit tevoren. Op het veld lijkt hij dit seizoen actiever en explosiever dan de voorbije jaren. Nog altijd met de stempel van een trage speler lijkt De Sartnu in intensiteit de overhand te krijgen op zijn tegenstanders, alsof hij eindelijk de voordelen voelt van zijn avontuur in het Engelse knokvoetbal. Ten dienste van het collectief, stelt zijn energie Vanhaezebrouck in staat om het te doen zonder de spieren van Elisha Owusu in het hart van het spel, en te vertrouwen op een middenvelder die zeer comfortabel is met de bal.
Met de bal aan de voet, blijft de ex-speler van Standard namelijk zekerheid. Het is zo’n speler waar je in het volste vertrouwen de bal naartoe speelt. Met een gemiddelde van meer dan zestig passes per game (60,4) is Julien de meest gebruikte speler in de Gentse rangen, met een flinke voorsprong op zijn eerste achtervolgers die onder de vijftig blijven. Hoewel hij soms eens twijfelt om een bal achter de verdediging te leggen, heeft hij het spel in handen. Bij voorkeur staat het vizier naar voren om de lijnen via de grond te doorbreken of de flankspelers in de diepte te sturen met een laterale bal. Per wedstrijd probeert De Sart iets meer dan tien passen naar voren en die bevorderen het spel van zijn team op de grond aanzienlijk. Bij de Pro Leaguemiddenvelders doet alleen Stef Peeters het beter dan hij, al speelt die wel bij een net wat meer verdedigend ingesteld Eupen waardoor die de ballen eenvoudiger voorbij de achterste linie krijgt.
Julien De Sart heeft zonder twijfel het commando van het Gentse spel opgenomen. Zonder te vergeten soms eens het gaspedaal in te duwen, wat een grotere dimensie geeft aan het soms te rigide spel van zijn coach als er niet bepaalde spelers op het veld staan die een klasseflits in huis hebben. De Luikenaar is in ieder geval het beste bewijs dat het nog steeds mogelijk is om op spectaculaire wijze vooruitgang te boeken eenmaal de 25 jaar gepasseerd. Als de Most Improved Player-trofee bestond, zoals het geval is in de Verenigde Staten, zou de topfavoriet ongetwijfeld te vinden zijn rond de middencirkel van de Ghelamco Arena. Met een dirigeerstok in de hand en een telescoop op de rechtervoet.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
