Pieter Gerkens verklaarde onlangs dat Anderlecht over meer individuele kwaliteit beschikt dan Club Brugge, maar dat Club Brugge een hechter team is. Thomas D’havé adviseert Anderlechtcoach Hein Vanhaezebrouck vanuit de evolutionaire gezondheidsleer.
Ik heb mij dikwijls afgevraagd wat de cruciale factoren waren die Leicester City in staat stelden om als volslagen underdog de Premier League te winnen en die AA Gent toelieten om voor het eerst in zijn geschiedenis de landstitel te behalen. Naast het tactisch meesterschap van hun coaches, Claudio Ranieri en Hein Vanhaezebrouck, viel me toen vooral op dat zowel Leicester als Gent een vriendengroep was die ook buiten ‘het werk’ samenkwam.
Hoe ook het drinkgedrag van zijn spelers Hein Vanhaezebrouck kan helpen om de cohesie van zijn team te versterken
Like brothers
Jamie Vardy, topscorer van Leicester, verwoordde het als volgt: ‘Onmogelijk te beschrijven hoe het voelt om deel uit te maken van dit team, we’re like brothers.’
Ook van de spelers van het meest succesvolle AA Gent ooit is bekend dat ze graag samen op stap gingen. Dit was een natuurlijk en heel krachtig proces waarbij heel wat oxytocine, het bindingshormoon, vrijgekomen zal zijn.
Het ontbreken van een bepaalde mate van kameraadschap zou wel eens een belangrijke missing link kunnen zijn.
De vraag is: hoe kunnen we dit proces beïnvloeden als het niet spontaan plaatsvindt? Want het ontbreken van een bepaalde mate van kameraadschap zou wel eens een belangrijke missing link kunnen zijn.
Lessons from the waterhole
Misschien kunnen mensen wat dat betreft iets leren van de dierenwereld.
Zo is in de natuur een opvallend feit dat bij waterschaarste dieren elkaar niet aanvallen. Herbivoren en carnivoren staan dan vredig zij aan zij. Dit niet-aanvalsverdrag is duidelijk niet van toepassing wanneer water in overvloed aanwezig is.
In tegenstelling tot andere factoren die het evenwicht in het lichaam verstoren, zoals koude, honger en zuurstoftekort, is dorst de enige prikkel die leidt tot een vermindering van angst en onrust.
In tegenstelling tot andere factoren die het evenwicht (de homeostase) in het lichaam verstoren, zoals koude, honger en zuurstoftekort, is dorst de enige prikkel die leidt tot een vermindering van angst en onrust.
Waarschijnlijk is dat evolutionair vastgelegd in het gegeven dat alle dieren afhankelijk zijn van één enkele vochtbron: het levensnoodzakelijke water. Terwijl ze met duizenden voedselbronnen wel elk een individueel voedingspatroon vertonen.
Maar hoe werkt dat dan?
Dorst leidt dus tot de vrijstelling van het bindingshormoon oxytocine en dat zorgt voor een aantal potentieel interessante effecten voor atleten.
Wel, bij potentieel gevaar op uitdroging organiseren onze hersenen niet alleen een maximaal behoud van water en mineralen, maar activeren ze ook het ’trust & love’-hormoon oxytocine. Dorst leidt dus tot de vrijstelling van het bindingshormoon en dat zorgt voor een aantal potentieel interessante effecten voor atleten:
–het vermindert stress en onrust ;
-het leidt tot ontspanning;
–het verbetert het groepsgevoel en de samenwerking ;
–het verhoogt de eigenwaarde en het vertrouwen ;
-het zorgt voor tevredenheid.
Intermittent drinking
Hoe zit het met het drinkgedrag in de sportwereld?
Interessant dus, maar hoe zit het met het drinkgedrag in de sportwereld?
Het is heel eenvoudig: water is er de hele dag door excessief beschikbaar en de meeste sporters drinken de hele dag door telkens een klein beetje water.
Daarbij kunnen we ons de vraag stellen: is dit voor onze hersenen een evolutionair bekend gegeven? Neen. Onze hersenen beschikken daarvoor niet over een geschikt programma. Zij zijn alleen op de hoogte van het volgende algoritme:
1) dorstprikkel;
2) zoeken van water;
3) drinken tot verzadiging.
‘Het zou wel eens kunnen dat Intermittent drinking, periodiek niet drinken, een heel goedkope manier is om de samenwerking in teams te verbeteren.
De voorbije jaren testten we deze hypothese zelf meermaals uitvoering. Dat deden we toen we jaar na jaar naar de Pyreneeën trokken en daar in een hitte van 42 graden Celsius uren aan een stuk door de bergen trokken op zoek naar een waterhole. Dorst lijden was er een onderdeel van een groter concept ontwikkeld door Dr. Leo Pruimboom: Intermittent Living, de terugkeer van Homo Sapiens. De wetenschappelijke conclusies van dit tiendaagse experimenteel onderzoek zijn opzienbarend en zouden de visie op gezondheid wel eens blijvend kunnen veranderen .
Waar ik bovendien zelf verscheidene keren getuige van was: het ontstaan van vriendschappen voor het leven tussen mensen die elkaars taal nauwelijks begrepen.
Zou het kunnen dat menige trainer niets liever wil dan dat de Ghanezen, Vlamingen en Kroaten in zijn ploeg voor elkaar door het vuur gaan?
Zou het kunnen dat menige trainer niets liever wil dan dat de Ghanezen, Vlamingen en Kroaten in zijn ploeg voor elkaar door het vuur gaan?
Het zou wel eens kunnen dat Intermittent drinking, periodiek niet drinken, een heel goedkope manier is om de samenwerking in teams te verbeteren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier