Hoe Sergio Gómez als een rugbyspeler de aanval van Anderlecht doet draaien

Na het vertrek van Sambi Lokonga zaten ze bij Anderlecht met de handen in de haren. Wie moest nu voor de aanvoer zorgen? Het antwoord lag bij Sergio ‘La Revelación’ Gómez.

In den beginne was er Pep Guardiola. Dat is het riedeltje dat vaak terugkomt wanneer de voetbalideeën van Vincent Kompany ontleed worden. Toen dus de Spaanse middenvelder Sergio Gómez bij aanvang van het seizoen als linksachter werd opgesteld, hoorden we de Catalaanse coach al zeggen dat hij ‘middenvelders wil die als flankverdediger spelen’. Er komen dan ook herinneringen naar boven. Aan Sieben Dewaele bijvoorbeeld, of aan Edo Kayembe, geïmproviseerde backs die in het begin van het tijdperk-Kompany bij het centrum moesten aansluiten om het balbezit te ondersteunen. Maar al snel begrepen we dat het geval-Gómez helemaal anders is.

Toen Anderlecht Albert Sambi Lokonga verloor, treurde het een tijdje om het feit dat het verschil niet meer vanuit het centrale middenveld werd gemaakt. Het duo Josh Cullen en Kristoffer Olsson is niet gemaakt voor offensieve tierlantijntjes. Die moesten dus ergens anders in de 4-2-2-2 worden gezocht. Bij de opbouw zie je nu vaak een van de middenvelders afhaken naar de linksachterpositie om Gómez op zijn flank diepte te laten zoeken. Het vervolg is eenvoudig maar efficiënt. Het lijkt wel een aanval van de All Blacks: het centrum vastzetten en dan openen over de flank.

Met al vijf assists op zijn conto lijkt de linkspoot op een van die flankspelers uit het rugby, die in de verdediging staan opgesteld maar altijd klaar staan om punten te scoren. Met zijn uitzonderlijke vermogen om de lijn af te dweilen profiteert hij van de positie van Lior Refaelov of Anouar Ait El Hadj, die de aandacht van de vijandelijke flankverdediger opeisen, om ruimte te vinden tussen het verdedigende blok van de tegenstander en de zijlijn.

Zijn fijne baltoets doet de rest, want Sergio Gómez streelt de bal als een Spanjaard. Een tweede baltoets is vaak overbodig, omdat die de snelheid haalt uit een choreografie die bliksemsnel moet uitgevoerd worden: een flankaanvaller die naar binnen trekt, een back die in de vrije zone aan de zijkant wordt aangespeeld en dan een bal in de rug van de verdediging maar buiten het bereik van de doelman. Een haarfijn plan, dat ervoor zorgde dat Yari Verschaeren, Christian Kouamé, Joshua Zirkzee, Benito Raman en zelfs Amir Murillo al wisten te scoren. Het is een van de uitgestippelde wegen van Sporting richting het doel, en het maakt van hen een van de productiefste ploegen in de hoogste afdeling.

In de loop der matchen werd het Brusselse plan nog verfijnd, om meer en meer offensieve poorten te openen voor Sergio Gómez. Want ook al heeft de ex-speler van Barça nooit zo laag op het veld gestaan, hij heeft wel zijn statistische rendement meer dan verdubbeld, naar 0,59 expected goal + assists per match.