Na een moeilijke periode bij Valencia bracht ook zijn verhuur aan KRC Genk niet helemaal wat Mathew Ryan ervan verwachtte. Maar in de aanloop naar de wedstrijd om Europees voetbal tegen KV Oostende ziet hij scherp wat hem weer naar de top kan loodsen: ‘niet toestaan dat de teleurstelling het overneemt’.
In een kolkend Camp Nou met 60.635 toeschouwers bekampte Mathew Ryan (25) vorig seizoen nog het Barcelona van Lionel Messi. Maar vorige maand stond de Australische doelman plots op een kil Schiervelde, tegenover KSV Roeselare, met amper 1357 fans op de tribunes. De carrière van Ryan nam een wending die hij niet voor mogelijk hield toen hij medio 2015 een miljoenentransfer realiseerde en vanuit Club Brugge richting Valencia trok.
‘Live my dream’
Hoe moeilijk was het de voorbije weken om je op te laden voor de weinig sexy affiches in play-off 2?
Mathew Ryan: ‘Het is een goede test voor je karakter en professionalisme. Je mag geen gebrek aan respect tonen voor eender welk team of voetbalniveau. Doe je dat wel, dan word je zelfgenoegzaam. Daardoor kun je fouten maken. Ik probeer elke bal te stoppen die naar mij getrapt wordt, eender waar en door wie. Natuurlijk wil je jezelf het liefst testen op het hoogste niveau en in België doe je dat in play-off 1, maar voor mij was play-off 2 hoe dan ook een gelegenheid to live my dream, met weer meer wedstrijden.’
KRC Genk miste niet enkel play-off 1, maar ook de bekerfinale. Zo gingen voor jou twee van de drie redenen om naar deze club te komen de mist in.
Ryan: ‘Vooral het missen van play-off 1 voelde aan als een stomp in de maag, omdat het team zo goed draaide. Hadden we die play-off 1 kunnen binnensluipen, dan hadden we daar misschien wel het meest bezielde team kunnen zijn met ons voetbal. Als je een doel niet haalt, is het altijd moeilijk om de vinger op de zere plek te leggen, maar misschien was ervaring wel een van de verklaringen. We zijn door een leerproces gegaan. Met wat meer ervaring of geluk hadden we mogelijk iets meer kunnen doen.’
Je verliet Valencia in januari om weer wedstrijden te spelen. Je wilde je plaats bij de nationale ploeg niet kwijtspelen. Wat denkt jullie bondscoach over play-off 2?
Ryan: ‘Ik denk dat hij meer tevreden is als ik ergens speel dan wanneer ik in Valencia niet aan spelen toekom. En intussen werkten we toch een goede campagne af in de Europa League.’
Sweeper keeper
Ben je tevreden over het niveau dat je bij KRC Genk al haalde?
Ryan: ‘Ik ben blij met de vooruitgang die ik hier al boekte. Je wil natuurlijk altijd beter doen; je wil élke bal tegenhouden. De realiteit zegt dat dat onmogelijk is, maar er kan altijd iemand de uitzondering zijn.’
Welke vooruitgang boekte je hier al?
Ryan: ‘Als ik mijn eerste matchen hier vergelijk met mijn meest recente, merk ik dat alles weer een beetje natuurlijker en vloeiender gaat. Als je niet meer het gewone matchritme krijgt, tast dat het gemak aan waarmee je staat te keepen. Wie in de goede flow zit, denkt niet te veel na bij zijn beslissingen op het veld; die komen er op een heel spontane manier. Als ik mijn eerste matchen bij Genk analyseerde, zag ik zaken die ik anders deed toen ik meer matchritme had. Dat gaat om kleine dingen: technische zaken of de positie die je inneemt in je doel.’
Hoe anders is het om te keepen bij KRC Genk als je het vergelijkt met keepen bij Club Brugge?
Ryan: ‘We spelen hier meer van achteren uit. Dat sluit aan bij de vereisten die KRC Genk stelt aan zijn keepers. Deze club wil een sweeper keeper, een doelman die tamelijk hoog staat en goed met zijn voeten kan deelnemen aan het spel. Als ik Genk verlaat, gaan ze opnieuw zo’n type zoeken. Ik denk niet dat Club Brugge een duidelijke profielomschrijving heeft voor zijn doelmannen. Als je kijkt naar wie mij daar uiteindelijk opvolgde, Ludovic Butelle, zie je een heel andere stijl dan de mijne. In Brugge zeggen ze tegen een keeper: doe wat werkt voor jou.’
A good crisis
Na de groepsfase van de Europa League kreeg KRC Genk pas in de kwartfinale weer een echt mooie affiche: Celta de Vigo. Jij kon je nog eens tonen aan Spanje. Hoe zuur was het om daar al vlug drie goals om de oren te krijgen?
Ryan: ‘Op dat moment probeerde ik mezelf vooral voor te houden dat ik mentaal sterk moest blijven. Als je in zo’n kwartfinale na 45 minuten de kleedkamer binnengaat, blijft er nog anderhalve wedstrijd over. Na die heenmatch was ik vooral fier dat ik in de tweede helft nog een redding had kunnen doen in de slotfase, om de 3-2 te behouden. Misschien zou mijn teleurstelling vroeger de overhand gehaald hebben na een eerste helft zoals die in Spanje tegen Celta. Als ik terugdenk aan de bekermatch met Valencia in Camp Nou, toen we daar een 7-0-pandoering kregen, denk ik dat ik toen al tijdens die match ontgoocheld raakte. Als ik mezelf toen had kunnen voorhouden dat ik sterk moest blijven, had ik daar misschien nog een of twee goals kunnen voorkomen.’
Goed dat je dat uit die match kon oppikken: never waste a good crisis.
Ryan: ‘Ik haal dat niet enkel uit die match. Onlangs volgde ik op tv de match tussen Leganés en Real Betis, waar de ervaren Antonio Adán in doel staat. In die wedstrijd kreeg hij een 4-0 om de oren, tegen een team dat worstelt om in La Liga te blijven. Het onderstreept de competitiedrang in het Spaanse voetbal. De kwaliteit van de tegenstanders en de spitsen ginder is zó hoog. Het kan perfect dat je er als doelman niks verkeerd doet en toch drie goals slikt. Dat is op mentaal vlak echt lastig. Maar tegendoelpunten moet je achter je laten; je moet jezelf voorhouden dat je het láter zal analyseren, ná de wedstrijd. Het helpt je niet om tijdens een wedstrijd je focus te verliezen door te denken: ik heb niks verkeerd gedaan en toch staat het 3-0. Je hebt getraind, je hebt je hele carrière gewerkt om jezelf naar dat hoogste niveau te tillen. De volgende kans die je krijgt om met een redding uit te pakken, móét je er staan. Het is zo’n cliché, maar als ervaren keeper is dat wat je echt probeert te doen: niet toestaan dat de teleurstelling het overneemt. Toen ik nog jonger was, is het mij honderden keren gezegd. Je probeert dan wel te luisteren, maar je krijgt het pas echt onder de knie als je aan den lijve ondervindt wat er gebeurt als je de teleurstelling wel de overhand laat hebben.’
Power horses
Wat trekt je zo aan in de Spaanse competitie?
Ryan: ‘Spelen tegen de besten ter wereld. Werken in een omgeving waar de foutenmarge erg klein is en waar de verwachtingen erg hoog liggen. Wie een topjob uitoefent, eender welke, wil toch op het hoogste niveau geraken en zichzelf daar testen? Je krijgt maar één leven, daar wil je toch het beste van maken? En voor mij is mijn leven voetbal.’
De Spaanse competitie lijkt voor jou dat tikje hoger te staan dan andere topcompetities.
Ryan: ‘De stijl van keepen daar sluit aan bij mijn stijl. Maar iedereen houdt natuurlijk van de Premier League; het bereik van die competitie is nog anders. Als ik Spanje dat ene trapje hoger zet, kijk ik naar de Champions League, waar Atlético Madrid, Real Madrid en Barcelona echte power horses zijn. De laatste jaren zijn in de Champions League de Spaanse teams het best en het langst vertegenwoordigd en boeken ze er de meeste zeges.’
Waarom sluiten de Spaanse verwachtingen rond een keeper beter bij je aan dan de Engelse?
Ryan: ‘Dat is een kwestie van perceptie en van de stereotypen die bij een land horen. Als je aan doelmannen in Engeland denkt, kom je toch uit bij grote, sterke beren. Voor mij blijft Spanje een land waar de doelmannen iets minder groot zijn, waar ze een libero-rol kunnen invullen en actiever en proactiever zijn. Dat vind ik aantrekkelijk. Maar ik geloof dat ik overal kan keepen, ook in de Premier League. Ik héb al tegen grote aanvallers gespeeld. Hun lengte garandeert niet dat ze scoren.’
Smooth sailing
Toen je in 2015 naar Valencia trok, zat je carrière echt in de lift. The sky was the limit.
Ryan: ‘Alles was tot dan een soort van smooth sailing. Ik genoot van het leven en van voetbal. Het was niet zo dat ik nog geen teleurstellingen had moeten verwerken – met Club Brugge kon ik geen titel pakken – maar op persoonlijk vlak ging het goed. Een lange tijd aan de zijlijn, dat had ik nog nooit meegemaakt. Tot ik bij Valencia geblesseerd raakte en er een complicatie optrad. Uiteindelijk raakte ik terug fit en heroverde ik mijn plaats, maar de resultaten vielen tegen, er volgden vijf trainerswissels en ik ging de hele tijd in en uit het team.’
Valencia leek één grote puinhoop.
Ryan: (lacht) ‘Dat was ook zo.’
En dat kon jij niet voorzien toen je er tekende?
Ryan: ‘Valencia was een club met een rijke geschiedenis en pendelde de laatste jaren meestal tussen de derde en de vijfde plaats. Toen ik er tekende, waren ze net vierde geworden. De trainer zou blijven en in grote lijnen was ook de spelersgroep nog altijd dezelfde. Een halfjaar vóór ik Club verliet, had ik in Brugge ook een nieuw contract getekend. Wie interesse in me had, moest een serieuze transfersom op tafel leggen. Zo’n club zou me écht willen, redeneerde ik, want miljoenen ophoesten is toch een serieuze beslissing. Ik dacht dat het me zou helpen om bij mijn nieuwe team de nummer één te zijn. Maar hoe voorspelbaar is het leven? Niet dus.’
Wat leerde je daaruit?
Ryan: ‘Vroeger, toen ik nog in Australië woonde, vond ik de tijd die ik met mijn familie spendeerde vanzelfsprekend. Toen ik verhuisde naar Europa, miste ik die familiemomenten. Als ik nu terug thuis ben, geniet ik echt van etentjes, wandelingen of gesprekken met mijn familie. Als iets je wordt afgepakt, leer je het meer appreciëren. Dat ondervond ik nu ook op voetbalvlak. Er bestaat voor mij geen beter gevoel dan met een overwinning van het veld stappen en weten dat je daartoe hebt bijgedragen. Als je dat plots verliest, voel je teleurstelling, maar ook honger om dat terug te krijgen. Wanneer dat lukt, beschouw je het niet meer als evident. Het gaf mij extra motivatie om nog beter te doen. Tegelijkertijd moet je wel een balans blijven vinden; je mag jezelf ook niet te veel druk opleggen.’
Never say never
Kan het dat je na dit seizoen bij KRC Genk blijft?
Ryan: ‘Never say never, maar ik heb grotere doelen. Ik wil op het hoogste niveau spelen en ik heb een contract bij een club die op dat niveau zit. Mijn overeenkomst met Valencia loopt nog vier jaar. Ik hoop terug te keren naar die Spaanse competitie.’
Maar je zal nu wel met een andere bril naar de situatie in Valencia kijken?
Ryan: ‘Na wat er gebeurd is, wil ik een soort van zekerheid. Ik wil weten dat ik daar ga spelen, anders zoek ik iets anders.’
Een laatste vraagje, voor de aardigheid: als je één speler mag feliciteren met een goal die hij tegen jou scoorde, wie wordt dat dan?
Ryan: (lacht) ‘Iemand feliciteren die tegen mij scoort? Nooit.’
Maar als het nu gaat om een perfecte trap, waarbij je als doelman niks verkeerd deed, kun je dan zo’n goal niet appreciëren?
Ryan: ‘Ik denk niet dat ik dat kan.’
Zelfs niet als het Messi is die je verslaat?
Ryan: ‘Iedereen zegt dat: ‘Maar het is Messi die scoorde.’ Nee. Je wil toch die uitzondering zijn, want als je de beste aanvaller ter wereld stopt, word je de beste keeper ter wereld.’
DOOR KRISTOF DE RYCK – FOTO’S KOEN BAUTERS
‘Iemand feliciteren die tegen mij scoort? Nooit.’ Mathew Ryan
‘Ik denk niet dat Club Brugge een duidelijke profielomschrijving heeft voor zijn doelmannen.’ Mathew Ryan
