Hoe zou het nog zijn met Jos Willems?

© Belga Image
Yanko Beeckman Medewerker Sport/Voetbalmagazine

Tot maandag kan u op Sport/Voetbalmagazine nog stemmen op de beste Vlaamse voetbalcommentator ooit. Dé stem van de Kempen is een van de genomineerden.

Wie de Kempen stil noemt, kent Jos Willems (72) niet. Meer dan twintig jaar lang bracht de Grobbendonkenaar voor de VRT Het Lisp, Het Kuipje en tal van andere voetbalstadions op geanimeerde wijze naar de huiskamer en auto van de Vlaamse voetbalfan.

‘Als radiocommentator ben je in feite de ogen van de mensen’, zegt hij. ‘Je moet tot in detail beschrijven wat er zich afspeelt. Als er dan eens even niets gebeurde, begon ik te vertellen over een luchtballon die boven het veld hing. Dan kreeg ik nogal reacties de dag nadien.’

Over wie de allerbeste in zijn vak was, bestaat voor Jos geen twijfel. ‘Jan Wauters. Die woorden, die emotie, die uitstraling, de mensen kleefden echt aan zijn lippen. Ik moest vroeger geregeld verslag uitbrengen op Het Lisp. Jan was daar toen ook geregeld en als hij de perszaal binnenkwam, durfde ik mijn mond gewoon niet meer opendoen. Ik ben al niet groot, maar dan werd ik echt een heel klein manneke.’

‘Wist je trouwens dat hij de man is die mij heeft binnengebracht bij de VRT? Ik werkte toen voor de lokale radio in Herentals. Rik van Looy had eens tegen Jan gezegd: “Jij bent dan wel de grote Jan Wauters, maar wij hebben hier in Herentals een kleine Jan Wauters zitten.” En toen heeft Jan mij gebeld. Ik kan je verzekeren: mijn hand heeft nog nooit zo hard gebeefd.’

Podcast

Jos kreeg van Jan raad waar nodig en de twee werden zelfs vrienden. ‘Voor mijn 50ste verjaardag heeft mijn vrouw een groot feest georganiseerd. Jan kon er toen helaas niet bij zijn, maar heeft wel speciaal een bandje voor me opgenomen. De dingen die hij toen heeft gezegd… Ja, dat bandje heeft een speciale plaats in mijn living.’

Vandaag luistert Jos niet meer naar de radio. Zijn vertrek bij de VRT in 2014, na een onenigheid over de toewijzing van een wedstrijd van Westerlo, valt hem nog altijd zwaar. ‘Er zijn toen bepaalde mensen in de fout gegaan, en ikzelf waarschijnlijk ook. Maar nu nog met modder gooien, is voor niks nodig. Daarvoor heb ik veel te mooie tijden meegemaakt. Soms denk ik: je had het beter gewoon allemaal doorgeslikt. Ik mis het wel.’

Het hart van de sport

Jos is met zijn 72 lentes de pensioengerechtigde leeftijd al even voorbij, al wil dat niet zeggen dat hij daarom ook stilzit. Zo lanceert hij binnenkort zijn eigen podcast: De Vrienden van Jos. ‘Eind deze week komen ze mijn studio installeren.’

‘Ik ben ook blij dat ik nog vaak word gevraagd om te gaan presenteren op evenementen. En op Westerlo kom ik ook nog geregeld. Daar spreek ik dan voor de zakenmannen, de high society noem ik dat. Ik zeg dan altijd: “Oké, ik wil dat graag doen, maar ik wil ook even naar de supporters.”‘

‘De band die ik met de voetbalfans heb, daar geniet ik echt van, nu nog altijd. Dat zijn uiteindelijk de mensen waar sport echt om draait. Die mannen die nu in lege stadions aan het voetballen zijn, die kunnen toch nooit met hun hart spelen?’

Gevraagd naar zijn mooiste moment moet Jos niet lang nadenken. ‘Zaterdag 7 augustus 1999’, zegt hij uit het blote hoofd. ‘Ik moest toen voor de regionale televisiezender RTV naar de openingswedstrijd van de competitie tussen Westerlo en KRC Genk, de regerende kampioen. Peter Vandenbempt gaf radiocommentaar voor de VRT, maar had blijkbaar last van zijn maag. Hij vroeg aan mij: “Jos, kan jij overnemen?”‘ Ik vond dat heel erg voor Peter, maar natuurlijk wilde ik dat doen. Uiteindelijk is het 6-6 geworden en zijn er twaalf gele kaarten, vier rode en vijf strafschoppen gevallen. Echt niet te geloven, om de twee minuten moest er verbinding gemaakt worden met Het Kuipje omdat er alweer iets gebeurde. Dat was de wedstrijd van mijn leven.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content