HVH weg bij RSCA: achtergronden bij het einde van een droomhuwelijk

© BELGAIMAGE
Alain Eliasy Journalist bij Sport/Voetbalmagazine

Hein Vanhaezebrouck kreeg zondag de rekening gepresenteerd van een desastreus verlopen kalenderjaar 2018. Terugblik op het turbulente huwelijk tussen de coach en Anderlecht.

Na veertien maanden wroeten en ploeteren is er zondag een einde gekomen aan de kruistocht van Hein Vanhaezebrouck. En daarmee is hij het zoveelste slachtoffer van de omwenteling op bestuursniveau. Eerder werd Luc Devroe gedegradeerd voor zijn mislukte transfercampagne en kregen vertrouwenspersonen van Herman Van Holsbeeck hun C4 wegens een gebrek aan loyauteit aan het nieuwe bestuur. Van alle afdankingen onder Marc Coucke valt het ontslag van Vanhaezebrouck nog het best te verantwoorden. Na de non-match tegen Cercle Brugge kwam de Anderlechttop namelijk tot de conclusie dat Vanhaezebrouck de negatieve spiraal waar de ploeg nu al maanden in gevangen zit niet meer kon omkeren. Iets na 20 uur volgde de officiële bekrachtiging. ‘Na de tegenvallende resultaten en het geleverde spel heeft de directie van RSC Anderlecht unaniem beslist om de samenwerking met coach Hein Vanhaezebrouck te beëindigen. We willen Vanhaezebrouck bedanken voor het harde werk voor de club’, luidde het communiqué van Michael Verschueren, de nieuwe sterke man op Anderlecht.

Wat Vanhaezebrouck het meest werd aangewreven, is het feit dat hij te vaak in de ik-vorm sprak.

Als we ervan uitgaan dat CEO Jo Van Biesbroeck zich niet met het sportieve moeit, waren er slechts twee personen die het lot van Vanhaezebrouck in handen hadden: Marc Coucke en Michael Verschueren. Dezelfde Verschueren die voor de afreis naar Zagreb nog honderd procent achter HVH stond en hem een drietal zware versterkingen had beloofd tijdens de winterstop. ‘We geloven nog in de titel. Veel jongeren braken door en we zijn nog geen enkele keer weggespeeld. Mits toevoeging van een drietal ervaren spelers zullen we competitief zijn’, vertelde Verschueren een week geleden in Het Nieuwsblad. ‘En: we staan achter de coach. Hein is tactisch sterk en een goeie trainer voor de doorstroming van de jeugd. Hij motiveert iedereen dag en nacht, zeker nu het moeilijker gaat.’

Het is maar de vraag waarom Verschueren vier dagen later alsnog een bocht van 180 graden maakte. Was de druk van de supporters te groot geworden? Niet echt. In Jan Breydel vroegen de supporters het ontslag van de trainer – een demarche die bij Sven Kums op onbegrip stuitte – maar de voorbije weken was er vooral veel gelatenheid te merken bij de Brusselse aanhang. Voor de camera’s gaven de spelers diep beschaamd toe dat Vanhaezebrouck niets te verwijten viel en dat ze nog achter hem stonden. ‘Anders waren we al lang naar het bestuur gestapt’, klonk het bij Pieter Gerkens, die Vanhaezebrouck tot een grote smile dwong toen hij op weergaloze wijze de 1-1 scoorde tegen Cercle na een ingestudeerde corner.

HVH weg bij RSCA: achtergronden bij het einde van een droomhuwelijk

Intern vallen er andere geluiden te horen. Een deel van de groep was zeker uitgekeken op Vanhaezebrouck. Ze realiseerden zich dat hij de rode draad in zijn verhaal was verloren en er was kritiek op de manier waarop hij de kleedkamer managede. Bepaalde spelers kregen te veel privileges, anderen moesten meer en harder trainen en er was soms te weinig consistentie op disciplinair vlak. Zaken die snel wrevel kunnen opwekken in een ploeg die niet draait.

Wat hem het meest werd aangewreven, is het feit dat hij te vaak in de ik-vorm sprak. Alsof het team alleen om hem draaide. Vanhaezebrouck heeft nagelaten om op bepaalde momenten een stap terug te zetten en de mental coach, die fel geapprecieerd werd door de spelers, nog meer te betrekken in het groepsgebeuren. HVH nam figuurlijk een te grote plaats in in de kleedkamer en hij is te laat beginnen te beseffen dat de groep zijn discours beu was gehoord.

Vooruitstrevend gedachtegoed

Ondanks de uitzichtloosheid van de situatie bleef Vanhaezebrouck zich tot het einde strijdvaardig opstellen en zijn bazen opjagen met kleine berispingen. In zijn laatste radio-interview verwees hij expliciet naar Luc Devroe toen hij aangaf dat hij met Landry Dimata en Ivan Santini te weinig slagkracht had gekregen in het offensieve compartiment om de strijd aan te gaan met de anderen tenoren van de competitie. De optimist in Vanhaezebrouck wilde het gesprek daarna toch op een positieve noot beëindigen. ‘Ik heb niets aan te merken op de jonge jongens. Ze zijn nog volop aan het leren. Laten we ons optrekken aan de goede momenten.’

Zeggen dat Vanhaezebrouck alles geprobeerd heeft, is een understatement. Een aantal weken geleden had de 54-jarige West-Vlaming zich wel cynisch uitgelaten over het verwachtingspatroon op Anderlecht. ‘Wat willen de mensen? Winnen is voor sommigen niet genoeg. Maar wanneer we goed spelen en verliezen, is het ook niet goed…’

Het grootste probleem van Vanhaezebrouck is dat zijn rapport veel rode cijfers bevat. In het kalenderjaar 2018 bleef hij steken op 17 zeges in 45 duels. Los van de cijfers is er ook de perceptie dat hij zich te halsstarrig is blijven vastklampen aan zijn visie dat je met drie verdedigers achteraan en hoge flankspelers die de hele lijn moeten afdweilen elke vijandelijke tactiek kan counteren.

De hardnekkigheid waarmee hij gedurende meer dan een jaar zijn ideeën verdedigde in het Vanden Stockstadion, doet denken aan zijn periode in Genk. Daar waren ze destijds ook niet klaar voor het vooruitstrevende gedachtegoed van Vanhaezebrouck. Ook bij Anderlecht waren de spelers niet bij machte om de theorie en leerstof van HVH in de praktijk om te zetten. In interviews na de match kwam hij daar vaak op terug: dat de groep perfect wist wat ze moest doen en dat de oplossingen om te anticiperen op de kwaliteiten van de tegenstander binnen handbereik lagen. Als Vanhaezebrouck zich nog een ding mag aanrekenen dan is het dat hij niet in het hoofd is kunnen kruipen van spelers als Nicolae Stanciu, Bubacarr Sanneh of Ognjen Vranjes. Mannen die alleen al op basis van hun transferprijs een prominente rol hadden moeten krijgen in het elftal.

In afwachting dat Verschueren en Coucke een nieuwe trainer vinden om hun missie te redden, krijgen Karim Belhocine en Jonas De Roeck de sportieve macht voor de resterende wedstrijden tegen Royal Excel Mouscron en Waasland-Beveren. In Neerpede valt te horen dat de groep in ieder geval kan leven met die beslissing.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content