De Kroatische coach blikte voor Sport/Voetbalmagazine nog één keer terug op zijn twee jaar bij Club Brugge. Daarbij bracht hij een ode aan de Brugse fans.
De reactie van het publiek voor de match tegen Waasland-Beveren, na operatie Propere Handen, was dat een van de strafste momenten in die twee seizoenen?
Ivan Leko: ‘Dat was een belangrijk moment. Het soort herinnering dat je heel je leven bijblijft. De relatie met het publiek was zo puur… Ik heb van die relatie nooit echt werk gemaakt, maar op die dag hebben ze me enorm verrast. Ik heb niet genoeg plaats in mijn hart voor al die liefde. Die ontvangst, enkele dagen na het slechtste moment uit mijn leven, en de staande ovatie tijdens de laatste match tegen Antwerp… Daar ben ik zo trots op. Ik ben een gelukzak dat ik die twee momenten heb meegemaakt.’
Besef je dan dat je niet alleen matchen gewonnen hebt, maar ook de liefde van de mensen?
Leko: ‘Dat is groter dan een overwinning. Groter dan een titel. Als de mensen je die liefde geven, als ze je kiezen als een van hen… Dat zal me voor altijd bijblijven. Er zijn nooit genoeg woorden om hen daarvoor te bedanken. Wat een fierheid voel ik als ik zie hoe al die mensen zich geïdentificeerd hebben met Club Brugge. Het waren twee ongelooflijke jaren. Ik wil alleen het positieve onthouden.’
Hoe gaat België zich trainer Leko herinneren?
Leko: ‘Ik denk dat de mensen die onze matchen gezien hebben, of het nu bij STVV of bij Club was, zullen zeggen dat ik een voetbalromanticus ben. Als mens heb ik altijd alles gegeven voor dat spelletje. Ik geef liefde aan de bal, omdat de bal het je teruggeeft. Als ik zie dat mensen zich amuseren en dat ze zich identificeren met mijn manier van voetballen, dan is dat heel belangrijk.
‘Ik ben heel trots op die jaren. Ik weet dat België mijn huis is en ik ben er zeker van dat ik terug zal komen. Ik ga blijven proberen om het voetbal terug te geven wat het mij gegeven heeft.’
