Jackson Muleka (Standard): ‘Een mislukking kan ook het begin zijn van iets goeds’

De sniper die op het einde van vorig seizoen de goals aaneen reeg voor Standard, wil zijn vizier nog scherper afstellen en het doel nog vaker vinden. Ontmoeting met een aanvaller met een missie.

De zomerstage van Standard ontrolt zich in het eigen trainingscentrum, op de heuvel van Sart-Tilman. Terwijl er watervallen uit de hemel komen, laat Jackson Muleka (21) zich niet overtuigen om zijn sandalen uit te doen, zelfs niet voor een fotosessie in open lucht. Tussen een indoor ochtendtraining en een kletsnatte namiddagsessie in neemt de sniper de tijd om zijn nog onbekend parcours uit de doeken te doen. Het traject maakte hem tot de beste spits van Afrika, om vervolgens bij Sclessin te belanden voor een eerste seizoen met twaalf doelpunten op de teller, alle competities meegerekend. Met de zegen van God, uiteraard.

Jackson, je maakte je profdebuut op 17-jarige leeftijd bij TP Mazembe, een van de grootste clubs in Afrika. Hoe ga je op die leeftijd met die druk om?

Jackson Muleka: ‘Heel Congo rekent op deze club, dus als je met dit shirt speelt, moet je bereid zijn om die druk te dragen. Ik begon als vleugelspeler omdat er al een spits was die Samatta moest opvolgen, die toen net naar Genk was vertrokken. Dan raakte die spits geblesseerd en kreeg ik de verantwoordelijkheid om voorin te spelen. En opeens was ik vertrokken. Voor mijn familie was dat een grote eer.’

Gods glorie

Hoe ben je in het voetbal terechtgekomen?

Muleka: ‘Mijn vader speelde voetbal. Maar voetbal in Afrika, dat is een beetje ingewikkeld. Vooral in zijn tijd. Hij wilde niet dat zijn kinderen voetbalden. Toen ik begon, moest ik van huis wegrennen om te trainen. ( lacht) Toen hij zag dat ik naar de voetbalschool ging, steunde hij me wel.’

Helpt dat om je hoofd op je schouders te houden als je zo beroemd bent geworden dat je niet zomaar over straat kunt lopen in Lubumbashi?

Muleka: ‘Ik loop sowieso niet zoveel rond. ( lacht) Ik ben graag thuis, op mijn gemak. Denken aan mezelf, maar vooral aan God. Mijn leven draait vooral om God. Mijn vader heeft me van jongs af aan dit pad getoond. Al toen ik opgroeide, begreep ik dat God in je leven hebben het allerbelangrijkste is. In voetbal vertegenwoordig ik ook God, want ik speel voor Zijn glorie. Ik kan me niet veroorloven te falen.’

Waarom besliste je om naar Europa te komen?

Muleka: ‘Eigenlijk maakte ik die klik toen ik besefte dat ik in Afrika niets meer te bewijzen had. In Congo was ik topscorer en beste speler. Ik kon niet verder evolueren door bij Mazembe te blijven.’

Was je niet geïnteresseerd in de aanbiedingen van het Egyptische Al-Ahly, die andere populaire club in Afrika?

Muleka: ‘Europa was het doel. Al-Ahly legde een hoop geld op tafel en als ik daaraan gedacht had, was ik daarheen gegaan. Het is een goede club, maar ze kopen ook spelers voor vijf miljoen, wat niet evident is in Afrika. Financieel zou het me goed gedaan hebben en ook mijn familie zou tevreden geweest zijn, maar ik moest naar Europa.’

Het doel van een spits

Na je transfer naar Standard stond je heel snel weer op het veld, terwijl het leek alsof je lang geen honderd procent was.

Muleka: ‘Als ik terugkijk, had ik wat tijd nodig. Ik woonde altijd dicht bij mijn familie en nu moest ik ze achterlaten. Daar komt nog bij dat ik de voorbereiding niet meemaakte. Dat alles maakte dat de zaken anders uitdraaiden dan ik wou. Er was wel wat druk, want de club had me nodig. Als Afrikaans topscorer startte ik hier met verwachtingen. Ik voelde dat een heel volk achter me stond en ik wilde hen niet teleurstellen. Ik wilde mezelf bewijzen, ik moest zo snel mogelijk slagen.’

Hoe voel je je na dit eerste seizoen?

Muleka: ‘Persoonlijk ben ik een beetje gefrustreerd. Het is niet makkelijk voor een spits om slechts twaalf doelpunten te maken in dertig wedstrijden. Mijn doel is altijd om één doelpunt per wedstrijd te maken.’

Een spits zijn, is dat meer een mentale dan een technische kwestie?

Muleka: ‘Het is vooral de druk die een aanvaller vooruit stuwt. Waar je ook gaat, altijd is er de druk om te scoren. Het doel van een spits is niet om een goede wedstrijd te spelen, maar vooral om te scoren. Je kan goed lopen, ruimte vrijmaken voor anderen, maar als je niet scoort, zal je altijd bekritiseerd worden. Je hebt een sterke geest nodig, dat is essentieel.’

Die mentale kracht kwam ongetwijfeld van pas toen je de penalty miste tegen KV Kortrijk in de kwartfinale van de beker van België.

Muleka: ‘Dat is mijn grootste teleurstelling van het seizoen. We stonden 1-0 voor, in de 92e minuut kwam Kortrijk op gelijke hoogte en moesten we verlengingen spelen. In mijn hoofd was de wedstrijd al voorbij, mijn gedachten waren al bijna bij de volgende wedstrijd. Uiteindelijk kom ik er in tijdens de tweede helft van de extra tijd in. Er is dat schot op doel, heel slecht getrapt. Zoiets mag je niet doen instorten, je moet weer rechtstaan. Anders ruïneer je je carrière, om nog maar te zwijgen van alle mensen die in mij geloven: mijn familie, alle Congolezen die mij steunen…

‘Na de wedstrijd is de coach naar me toegekomen om me een hart onder de riem te steken, en mijn teamgenoten zeiden me dat dit iedereen kan overkomen. Toen herinnerde ik me dat ik in de CAF Cup ( Afrikaans landentoernooi, nvdr) eens een penalty miste en we werden uitgeschakeld. Desondanks kreeg ik nog steeds de kans om in Europa te tekenen. Een mislukking kan ook het begin zijn van iets goeds. In de volgende ronde speelden we tegen Club Brugge. Ik zei tegen mezelf dat ik misschien de kans zou krijgen om het goed te maken ( hij zou het enige doelpunt van de kwartfinale maken, nvdr).’

Voor de match tegen Kortrijk was er de komst van João Klauss. Zodra de coach jullie aan elkaar koppelde, marcheerde het. Was je bereid om je territorium te delen?

Muleka: ‘Als spits moet je je kunnen aanpassen. Je moet open zijn. Spelen met Klauss maakt de zaken makkelijker. Hij maakt goede loopacties, hij creëert ruimte. Ik denk dat we een goed systeem hebben gevonden.’

In de bekerfinale stond Klauss alleen op het veld, omdat jij op de bank begon. Was dat moeilijk te aanvaarden?

Muleka: ‘Het was een teleurstelling, maar dat is normaal. De coach maakt altijd zijn keuzes in het belang van de club, dus je moet hem respecteren. Ik zei tegen mezelf dat ik niet gefrustreerd mocht zijn voor de wedstrijd, dat ik degenen moest aanmoedigen die begonnen. En na de wedstrijd bedacht ik dat ik misschien niet zoveel had kunnen geven als nu in een invalbeurt van een half uur.’

Hoe kijk je naar het nieuwe seizoen, met het vertrek van belangrijke spelers en nog geen inkomende transfers?

Muleka: ‘De blijvers zullen hard moeten werken om Standard vooruit te helpen. In de kleedkamer staan we schouder aan schouder voor de club. Standard moet elk seizoen in de top vijf staan, dat is het aan zijn status verplicht.’