Met 96 interlands is Jan Ceulemans nog even recordhouder bij de Rode Duivels. Maar na de komende interlands geeft hij die fakkel wellicht door aan Jan Vertonghen. De Caje ligt er niet wakker van: ‘Dat mijn record gebroken wordt, betekent dat het goed gaat met de Rode Duivels.’
Het interlandrecord staat al 26 jaar bezit op naam van Jan Ceulemans. Waarom heeft het zolang geduurd vooraleer hij onttroond werd? ‘Omdat de Duivels een aantal grote toernooien op rij gemist hebben’, is Ceulemans helder in zijn analyse. ‘Wakker lig ik er niet van. Records zijn er om gebroken te worden, en dat het mijne nu gebroken wordt, betekent dat het momenteel goed gaat met de Rode Duivels. Zo’n record kan maar gebroken worden door spelers uit een lichting die grote toernooien speelt, van een generatie die ook meer interlands afwerkt dan wij vroeger.’
‘Toen ik indertijd het record van Paul Van Himst verbeterde – een wedstrijd tegen Denemarken in Brugge, geloof ik – kreeg dat ook veel aandacht. Het enige waar ik spijt van heb, is dat ik een paar interlands heb laten schieten en in een conflict met Guy Thys een paar keer niet heb willen invallen. Anders had ik er nu 100 gehad, dat is toch een mooier getal dan 96.’
Had hij de voorbije jaren gedacht dat het precies Jan Vertonghen zou zijn die zijn record breekt? Ceulemans: ‘Naarmate Vincent Kompany vaker en langer geblesseerd raakte, wel. Maar hij zal hooguit drie à vier jaar recordhouder zijn en niet gedurende bijna 30 jaar zoals ik. Omdat er een paar talenten van deze lichting nog erg jong zijn en toch al veel interlands op hun naam hebben. Een aantal van hen, zoals Eden Hazard en Romelu Lukaku, zullen ruim boven de 100 interlands uitkomen.’
Verwachtingspatroon
Toch ontbreekt het deze gouden generatie aan podiumplaats op een groot toernooi. Zoals de generatie van de Caje wel kon in Mexico ’86. ‘Het grote probleem is dat het verwachtingspatroon helemaal anders is’, oordeelt het Club Brugge-icoon. ‘Wij waren een counterploeg die nooit veranderde van systeem en stoelde op een stevige organisatie. Wij hadden nooit een ploeg die dominant voetbal kon brengen, en dat werd van ons ook niet verwacht. In onze tijd waren ze al tevreden als we wonnen. Nu moeten ze winnen met goed voetbal. Bij ons vond men het normaal dat we in 1986 verloren van Argentinië omdat Diego Maradona daarbij liep, al zal je, als je die wedstrijd herbekijkt, zien dat wij daar wel degelijk de kansen kregen om te winnen.
‘Nu vond men het niet kunnen dat deze lichting verloor van Argentinië, en gaat men te snel voorbij aan het feit dat daar wel ene Lionel Messi in de ploeg staat.
‘Dat wij bij de beste vier ter wereld eindigden, vond iedereen, wijzelf incluis, een wereldwonder. Nu is het een drama als de Belgen niet bij de laatste vier geraken. Dat komt ervan als je een tijdje nummer één ben geweest op de wereldranglijst. Dat brengt extra druk met zich mee.’
