De dood van zijn moeder, zijn nakend vertrek uit de Ghelamco Arena en de titelstrijd met Club Brugge. Een openhartig gesprek met Jonathan David, twintiger die wellicht niet beseft dat hij de duurste uitgaande transfer zal worden in de geschiedenis van de Jupiler League.
Hij is de sensatie van het Belgische voetbal, een niet te stoppen komeet bij de nationale ploeg van Canada en de afgelopen maanden deed hij zijn bijnaam The Iceman – geërfd van de Canadese bondscoach John Herdman vanwege zijn efficiëntie voor doel – alle eer aan tijdens het opmerkelijke Europa Leagueparcours van Gent. Jonathan David (20) gaf zijn visitekaartje al af aan tal van Europese topclubs en toch konden ze bij Gent het aantal scoutingaanvragen voor de match tegen AS Roma amper bijhouden.
David blijft met dezelfde flair, cool en vooral bescheidenheid in de catacomben van het oefencentrum van Oostakker rondlopen. Niets is hem te veel gevraagd. De Canadees met Haïtiaanse roots maakt zonder morren extra tijd vrij voor een uitgebreide fotoshoot en hij heeft er niets op tegen dat een cameraploeg al zijn bewegingen vastlegt. Maar hij blijft vooral een kind dat doodgraag voetbalt. De bal die David gebruikte om te jongleren bij de fotoshoot zal tijdens het interview geen seconde van zijn zijde wijken. Hij laat het kleinood met het logo van de Buffalo’s pas los na een beklijvend gesprek van iets meer dan 1 uur en 20 minuten. Anderhalf uur daarvoor gaf de man wiens speelstijl vergeleken wordt met die van Manchester Cityspits Gabriel Jesus zelf het startschot van een dialoog waarin hij geen enkele vraag uit de weg ging. ‘ Vas-y, shoot‘, zo polst hij naar onze eerste vraag.
Begin 2018 ben je definitief naar België verhuisd. Denk je soms terug aan het parcours dat je sindsdien hebt afgelegd?
JONATHAN DAVID: ‘Dat lijkt al zo lang geleden… In het leven gaat alles zo snel dat je niet eens de tijd hebt om even stil te staan bij de zaken die je overkomen zijn.’
Maak eens een balans op van het huidige seizoen?
DAVID: ‘Mijn statistieken zijn beter dan vorig seizoen – ik scoor meer en geef meer assists -en met onze tweede plaats doen we het ook beter dan een jaar geleden. In mijn eerste seizoen heb ik de competitie ontleed en nu ik doorheb hoe er gevoetbald wordt, heb ik mij daar ook aan aangepast. Ik voetbal intelligenter en mijn positiespel is verbeterd. En ik speel met meer vertrouwen dan vroeger. Een voetballer die niet aan zichzelf twijfelt, kan alles.’
De eerste coach die jou vertrouwen gaf, was Yves Vanderhaeghe. Maar het is dankzij Jess Thorup dat je nu zo ver staat. Hij heeft een systeem uitgewerkt waarin jij perfect kan gedijen.
DAVID : ‘ Thorup is op tactisch vlak een ongelooflijk sluwe trainer, maar hij had tijd nodig om zijn spelprincipes erdoor te krijgen. Hij heeft de spelers kunnen halen die in zijn spelsysteem passen en je ziet nu wat het resultaat is. In de omgang is Thorup ook top. Als er iets scheelt, zal hij de tijd nemen om met je te praten. Zijn eerlijkheid wordt ook geapprecieerd. Hij zal zonder omwegen zeggen waarom je niet speelt, maar hij zal er ook bij vertellen wat je moet doen om in de ploeg geraken. Dat is het type trainer dat elke speler wil.’
Assistent-trainer Peter Balette weet blijkbaar hoe hij jou moet prikkelen…
DAVID: ( lacht) ‘Hij heeft een speciale manier om spelers te motiveren. Als je iets verkeerd doet, zal hij dat onmiddellijk zeggen. Recht in je gezicht. Het kan hem niet schelen hoe je je op dat moment voelt. Ik ben voorstander van die aanpak. Zeg mij meteen waar mijn gebreken liggen en dan kan ik die zo snel mogelijk wegwerken.’
De trainers kunnen je er niet toe aanzetten om meer naar het krachthonk te gaan.
DAVID: ‘Ik heb van nature een stevig lichaam. Waarom zou ik naar de gym moeten gaan? Dat gedoe in de gym is niets voor mij – ik verkies het veldwerk. Van Gino ( Caen, nvdr) krijgen we oefeningen mee voor de bil- en borstspieren, de benen, de rug, de kuiten enzovoort.’
BELGISCHE SPRINGPLANK
Je doet dit seizoen met Dieumerci Mbokani mee voor de titel van topschutter. Zijn er raakpunten tussen jullie?
DAVID: ‘We maken niet altijd de mooiste doelpunten, maar we voelen goed aan waar de bal zal komen. Op dat vlak kan je overeenkomsten vinden tussen ons. Qua stijl zijn we heel verschillend. Mbokani is heel sterk met de rug naar doel en kan als geen ander de bal afschermen. Ik ben meer iemand die tussen de lijnen loopt en mij in de combinaties laat betrekken.’
Afscheid nemen met de Gouden Stier zou mooi zijn. Veel mensen denken dat je aan je laatste maanden bezig bent bij KAA Gent. Is het al een uitgemaakte zaak dat je vertrekt?
DAVID: ‘Er staat nog niets vast. Maar ik kan iedereen geruststellen: die transfergeruchten doen mij niets. Ik concentreer mij op de play-offs en mijn makelaar houdt zicht met de rest bezig. Als het zover is, zal ik met de club en mijn makelaar overleggen.’
Waarom heb je onlangs bijgetekend tot 2023?
DAVID: ‘Gent was blij met mijn prestaties en ik had er niets op tegen om bij te tekenen. Dus waarom niet? Clubs zullen echt niet afgeschrikt worden door dat extra jaar in mijn contract. En omgekeerd zal Gent niet moeilijk doen als een club zich meldt met een belachelijk hoog voorstel.’
Laurent Depoitre zei onlangs het volgende: ‘Als we ons plaatsen voor de Champions League, dan blijft David best nog een seizoen bij Gent. Door Champions Leaguevoetbal te spelen zal David zien waar zijn limieten liggen.’ Volg je hem daarin?
DAVID: ‘Ik kan zijn redenering volgen. Hij heeft wellicht schrik dat ik niet aan spelen zou toekomen bij een grote club. Ik moet slim zijn en opteren voor een club met een mooi sportief project. Dan kan het niet fout gaan. Ik zal sowieso een berekend risico moeten nemen. Ondanks mijn jonge leeftijd voel ik mij klaar voor de volgende fase in mijn carrière.’
Wat doet het met je als je leest dat clubs als FC Porto, Liverpool, Tottenham en Real Madrid je volgen?
DAVID: ‘Het stimuleert mij om mijn niveau op te krikken. Mensen mogen zeggen dat de Belgische competitie niet veel voorstelt, maar het is alleszins een mooie springplank voor jonge spelers die een kans willen krijgen op het hoogste niveau. In België sta je constant in de etalage, want veel buitenlandse clubs komen hier naar talent speuren.’
Je hebt al gezegd dat de Bundesliga de ideale tussenstap zou zijn alvorens naar de Premier League of de Primera División te trekken. Ben je al klaar voor clubs van het niveau Borussia Dortmund en Bayern München?
DAVID: ‘Het zijn geen clubs waarvan ik bij voorbaat zeg: die zijn te hoog gegrepen voor mij. Uiteindelijk komt het altijd op hetzelfde neer: wat zijn die clubs met jou van plan en welke rol heeft de trainer voor jou in gedachten? De Bundesliga is sowieso een mooie stap voorwaarts en het is naar mijn mening de ultieme stap richting een Europese topclub. Ik kan misschien aan mijn vriend Alphonso Davies vragen om een goed woordje te doen voor mij bij Bayern. ( lacht) Ik kan alleen maar respect opbrengen voor het traject dat Davies heeft afgelegd. Hij is een voorbeeld voor mij.’
OPTIMISTISCHE VROUW
Een aantal maanden geleden heb je je moeder verloren aan borstkanker. Heb je dat al een beetje kunnen verwerken?
DAVID: ‘De dagen net na haar overlijden was ik in shock. Nu gaat het al veel beter en sinds ik teruggekeerd ben uit Canada, heb ik het een plaats kunnen geven. De dood van je moeder is iets dat je nooit kan vergeten, maar de pijn wordt elke dag iets draaglijker. Er zijn nog altijd momenten waarbij ik denk: waarom moest dit gebeuren? Kanker heb je jammer genoeg niet onder controle. Dankzij mijn geloof weet ik dat alles in het leven met een reden gebeurt.’
Wist je hoe erg je mama eraan toe was toen je het vliegtuig opstapte richting Canada.
DAVID: ‘De zaterdag voor haar dood hebben we elkaar nog gesproken via de telefoon. Niet veel later werd ik door mijn zus opgebeld: de toestand was fel achteruit gegaan en ik moest dringend naar huis komen. Dat ze het wellicht niet zou halen, drong toen nog niet tot mij door. Ik heb haar uiteindelijk niet meer levend gezien en daar hield ik een heel wrang gevoel aan over.’
Denk je achteraf niet: mijn moeder was eigenlijk kansloos tegen haar ziekte?
DAVID: ‘Ze heeft tot de laatste snik gevochten, maar haar tijd was blijkbaar om. Ze leefde al jaren met borstkanker, maar de behandelingen die ze onderging, hadden geen enkel effect op haar lichaam. Het is voor mij een magere troost dat ik haar nooit echt heb zien lijden. In mijn gedachten is ze nog altijd die optimistische en goedlachse vrouw. Mensen die haar van dichtbij hebben gekend, zullen haar ook omschrijven als een bijzonder moedige vrouw. Wanneer mensen hun hart bij haar kwamen uitstorten, zei ze meteen: het komt wel goed. Mijn moeder was het soort persoon die zich in elke situatie sterk hield. En ik heb die karaktertrek van haar overgenomen. Ik houd me altijd kranig. En ik laat mijn emoties niet zien.’
Lukt het je om je verdriet om te vormen in positieve energie?
DAVID: ‘Er zijn dagen dat ik minder gemotiveerd ben om te trainen, maar dat gaat snel over wanneer ik aan mijn moeder denk. Ik moet verder blijven gaan om haar hulde te brengen. Kijk, in het begin is voetbal louter een passie, maar daarna kan je ervoor zorgen dat je hele familie financieel safe zit. De laatste jaren heb ik gevoetbald met de idee dat mijn ouders niet meer hoefden te werken. Het geld dat ik verdiende was voor mijn moeder – ze mocht ermee doen wat ze wilde…’
Welke rol heeft je moeder gespeeld in je voetbalcarrière ?
DAVID: ‘Ze was mijn gids. Ze gaf me raad en heeft me gesteund in alles wat ik ondernam. Ze zei ook: als je twijfelt over iets, dan moet je gewoon je hart volgen. In zekere zin is ze dus belangrijk geweest in mijn carrière.’
Wat mis je het meest sinds het overlijden van je mama?
DAVID: ‘Gewoon met haar praten, haar stem horen, haar gezicht zien… We belden elkaar of stuurden elkaar elke dag berichten en dat kan nu niet meer. Er wordt altijd gezegd dat een jongen naar zijn moeder neigt en de dochter eerder naar de vader. Bij ons thuis was dat effectief ook zo. Ik was een echt moederskind, maar ze heeft mij nooit rotverwend. Integendeel. Ik was braaf – ik deed de dingen die van mij verwacht werden – maar ze was toch redelijk strikt met mij. Wat haar betreft was er niets belangrijker dan school.’
Draag je je goals nu ook op aan je moeder?
DAVID: ‘Ik vier mijn doelpunten op dezelfde manier als vroeger: door een kruisteken te maken. Ik doe dat al een tijdje op vraag van mijn vader. Hij vroeg mij om na elk doelpunt god te bedanken door een kruis uit te beelden. Voorlopig doe ik dus niets speciaals voor mijn moeder. Ik ben ook niet van plan om een tatoeage te laten zetten ter nagedachtenis van haar. Voor haar waren tatoeages en piercings not done. ‘
GROTE OPOFFERINGEN
Je woont op duizenden kilometers van je familie. Is dat uiteindelijk niet het moeilijkste in heel je verhaal?
DAVID: ‘Tuurlijk. Je wil je entourage dichtbij hebben, hen elke dag zien. Als voetballer moet je nu eenmaal een aantal zaken prijsgeven om er te geraken en ik ben altijd bereid geweest om die opofferingen te doen. Zoals alleen in Europa zitten. Maar ik heb nooit echt moeten vechten tegen de eenzaamheid. Ik heb een hele tijd met een jeugdvriend uit Canada samengewoond, die intussen weer naar huis is gegaan, en nu trek ik vooral op met Ibrahima ( Cissé, nvdr). Hij woont op vijfhonderd meter van mij en ik weet dat ik altijd bij hem terecht kan als ik afleiding nodig heb.’
Je geeft de indruk dat je na de dood van je moeder sterker bent geworden…
DAVID: ( denkt na) ‘Ik weet het zo niet… Misschien lijkt dat zo van buitenaf.’
Het zal wellicht geholpen hebben dat Gent fysiektrainer Stijn Matthys mee stuurde naar Canada om je fit te houden.
DAVID: ‘Gent heeft daarmee het signaal willen geven dat ze mij als een belangrijke speler van de ploeg beschouwen. Voor de club was het dus belangrijk dat ik na mijn terugkeer uit Canada meteen honderd procent fit zou zijn.’
Maar jij had toch andere zaken aan je hoofd in de dagen voor en na de begrafenis van je moeder?
DAVID: ‘Trainen was niet mijn eerste prioriteit in die periode. Het hielp wel dat Stijn geen vreemde was – ik ken hem al meer dan een jaar – of een psycholoog. Hij kwam mij ’s morgens thuis ophalen om wat loopoefeningen te doen op een veldje en daarna gingen we naar de gym. In totaal waren een uur en drie kwartier bezig en de rest van de dag was ik vrij. Het is dus niet alsof die trainingen mijn dag overhoop gooiden… Stijn was op dat moment mijn coach én een soort grote broer voor mij. Hij begreep hoe ik me voelde. Hij wist dat hij me niet te zwaar moest aanpakken en dat hij zijn programma indien nodig zou moeten bijsturen. Ik zou afgeknapt zijn op iemand die constant had zitten schreeuwen. Ik had een begripvol iemand nodig die zou accepteren dat ik een slechte dag had.’
Je bent wellicht sneller dan verwacht volwassen moeten worden. Volgens John Herdman, de bondscoach van Canada, moeten spelers van jouw leeftijd wel zo lang mogelijk kind blijven. Begrijp je wat hij bedoelt?
DAVID: ‘Volgens mij wil Herdman daarmee zeggen dat je nooit mag vergeten waarom je in eerste instantie bent beginnen te voetballen. Het is gek dat je betaald wordt voor iets dat vroeger een hobby was. Ik denk daar soms over na en ik weet dat ik een geluksvogel ben. Hoeveel jongens dromen er niet van om profvoetballer te worden? En veel mensen moeten een veelvoud van mijn uren kloppen om een fractie te verdienen van mijn salaris. Het minste wat ik kan doen, is tonen dat ik plezier heb in wat ik doe.’
‘Club had geen doelpuntenmaker nodig om de competitie te domineren’
In hoeverre is Gent titelkandiaat?
jonathan DAVID: ‘Hoe kleiner de achterstand is bij de start van play-off 1, hoe meer we er zelf in zullen geloven. Stel dat wij een paar matchen op rij winnen en Club Brugge verliest een keer. Wie weet wat er dan nog mogelijk is? Wij moeten maar één ding doen: de matchen winnen die we geacht worden te winnen. In dat opzicht is het spijtig dat we in Oostende, in Moeskroen en tegen Cercle Brugge verloren. Onverklaarbaar eigenlijk. Zonder die nederlagen hadden we de titelstrijd nog spannender kunnen maken.’
Club Brugge heeft een groot nadeel tegenover jullie: ze hebben geen goalgetter zoals jij in de rangen lopen. Jij zal in de play-offs dus een beslissende rol kunnen spelen.
DAVID: ‘Club heeft getoond dat ze geen echte doelpuntenmaker nodig hebben om de competitie te domineren. Ze zijn gewoon veel efficiënter dan wij. Op dit moment is dat het grootste verschil tussen Club Brugge en Gent.’
Is Gent niet te afhankelijk geworden van jouw doelpunten en jouw acties?
DAVID: ‘Ik zou niet durven zeggen dat de ploeg afhankelijk is van mij. Het systeem waarin we spelen laat mij toe om veel in scoringspositie te komen. Gent heeft mij niet nodig om wedstrijden te winnen. We hebben genoeg spelers die een laatste pass kunnen geven of beslissend kunnen zijn in de zestien.’
Jess Thorup is ervan overtuigd dat de ploeg met de meeste clean sheets gewoonlijk kampioen wordt.
DAVID: ‘De coach heeft het ons al vaak gezegd: als je voor de titel wil meedoen, dan moet je gemiddeld minder dan één doelpunt per match incasseren. Voor ons is dat een werkpunt. Wij spelen zeer aanvallend voetbal en je bent daardoor misschien meer geneigd om je defensieve taken niet uit te voeren. Maar dat maakt juist het verschil. Verdedigen is een collectief gegeven. Het zou dus fout zijn om bij elk tegendoelpunt alle schuld te leggen bij de doelman en de verdedigers.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
