Jordan Lukaku: ‘Wij verdienen zoveel geld dat iedereen ons blijkbaar mag uitkafferen via sociale media’

© INGE KINNET
Alain Eliasy Journalist bij Sport/Voetbalmagazine

Een jongetje met lef, the people’s champion en een aanvaller die vastzit in het keurslijf van een verdediger. Het zijn beschrijvingen die perfect passen bij de 26-jarige Jordan Lukaku. Gesprek met een van de meest intrigerende voetballers in de Jupiler Pro League.

Geheel toevallig wandelde Jordan Lukaku onlangs voorbij de gevel van Mata Mata & Pili Pili in de Antwerpse Hoogstraat. Het voormalige Afrikaanse restaurant ging in 2016 failliet en werd intussen omgevormd tot een bloemenwinkel. In het begin van de jaren 2000 was die welbekende eettent een van de plekken waar de gebroeders Lukaku ravotten terwijl mama Adolphine er schoonmaakte.

Toen Romelu zijn eerste contract tekende bij Anderlecht nam hij zich een ding voor: zijn moeder zou nooit meer van haar leven werken. ‘Ons mama klaagde nooit en liet niets merken als er iets scheelde op haar werk, maar een jaar geleden vertrouwde ze ons toch iets toe’, zegt Jordan. ‘Jaren geleden was ze poetsvrouw bij een familie in Wintam, het dorp waar wij woonden. De vrouw gedroeg zich kennelijk heel minachtend tegenover mijn mama. Wanneer de kinderen zich ’s morgens aan het klaarmaken waren om naar school te gaan, mocht zij het huis niet binnenkomen. De kinderen mochten haar zeker niet zien. Ze behandelden haar als een stuk vuil en lieten bewust overal geld rondslingeren om te testen of mijn ma een dief was.

‘De vrouw kwam erachter dat Romelu voor de eerste ploeg van Anderlecht speelde en toen veranderde haar attitude. Ze vroeg zelfs of haar kinderen Romelu mochten ontmoeten. Ik weet hoe ik gereageerd zou hebben: bol het af! Dat heeft mijn moeder uiteraard niet gezegd, maar ze heeft het op een beleefde manier afgewimpeld. Ik weet ook nog dat we in Antwerpen de toegang ontzegd werden van een winkel van een bekend merk. De persoon aan de ingang zei gewoon: jullie horen hier niet. Daarom vermijd ik nog altijd grote winkels waar ze merkkledij verkopen.’

Ik weet niet of veel mensen voetballer zouden willen zijn, mochten ze weten wat wij allemaal meemaken.’

Jordan Lukaku

Veel mensen zouden zo’n zwaar beladen anekdote met een krop in de keel vertellen, maar Lukaku gaat erdoor alsof hij de lyrics van zijn favoriete liedje Lord Knows van 2Pac afratelt. Alles wijst erop dat de 26-jarige wingback van Antwerp heeft leren leven met de vele krassen op zijn ziel. ‘Van mijn ouders kreeg ik een wijze les: als je iets doet, dan moet je daar voor de volle tweehonderd procent voor gaan. Als je iets half en half doet, kan je achteraf met een onvoldaan gevoel achterblijven.

‘Spijt is iets wat je kan opvreten. Of ik ooit spijt heb gehad van iets wat ik gezegd heb? Nee. Mijn woorden zullen hoogstens een paar ongemakkelijke situaties gecreëerd hebben, maar het heeft geen effect gehad op mijn privéleven.’

Je hebt de voorbije jaren bij Lazio een paar keer terug moeten vechten na een blessure. Was dat revalideren ook een gevecht tegen jezelf en het isolement?

Lukaku: ( denkt na) ‘Het alleen zijn, stoorde mij niet. Want behalve die paar uur op de club was ik de rest van de dag ook op mezelf. Ik vond het vooral lastig dat ik zoveel tegenslag heb gehad en dat mijn revalidatieperiodes zo lang hebben geduurd. Eerst was er die ontsteking aan mijn twee patellapezen en daarna werd ik overvallen door een kraakbeenletsel aan de rechterknie.’

Kleine zus

Voor een jonge twintiger was het wellicht mentaal belastend om telkens terug te moeten vechten na een zware blessure?

Lukaku: ( knikt) ‘Je moet in het algemeen sterk staan op mentaal vlak om voetballer te worden… Ik weet niet of veel mensen het zouden willen doen, mochten ze weten wat wij allemaal meemaken.’

Het financiële aspect maakt toch veel goed? Het verzacht toch enigszins de pijn?

Lukaku: ‘Nee. Waarom zijn er veel rijke mensen die depressief zijn en zelfmoord plegen? Van geld ga je je niet lekker in je vel voelen. Vroeger hadden we niets en was het leven misschien iets moeilijker, maar mijn relaties met andere mensen waren tenminste authentiek.

Jordan Lukaku kende veel blessureleed bij Lazio. 'Ik vond het vooral lastig dat ik zoveel tegenslag heb gehad en dat mijn revalidatieperiodes zo lang hebben geduurd.'
Jordan Lukaku kende veel blessureleed bij Lazio. ‘Ik vond het vooral lastig dat ik zoveel tegenslag heb gehad en dat mijn revalidatieperiodes zo lang hebben geduurd.’© Massimo Insabato/Mondadori Portfolio/Sipa USA

‘En geld brengt ook verantwoordelijkheden met zich mee waar je zelf niet om gevraagd hebt. Als je ineens veel geld verdient, zorgt dat voor onrust in jouw entourage. Kennissen die in het verleden zogezegd iets voor jou gedaan hebben, vragen plots een wederdienst. Familieleden verwachten dat je hen financieel onderhoudt. De gesprekken die je dan moet voeren met je directe omgeving zijn best lastig, hoor. Ten slotte krijg je ook te maken met mensen die niet willen dat je het beter hebt dan zij en jou terug in de put willen duwen.’

Veel jonge mannen zouden nochtans meteen hun leven met dat van jullie willen ruilen. Jullie worden aanbeden door de supporters en van buitenaf lijkt het alsof jullie heel veel vrije tijd hebben.

Lukaku: ‘Supporters zien enkel de glamour, maar wij moeten veel opofferen om dit leven te kunnen leiden. Worden gewone mensen uitgescholden na een slechte dag op het werk? Nee, maar wij moeten het gescheld er wel bijnemen. Wij verdienen zoveel meer dan een gemiddelde werknemer dat iedereen ons blijkbaar zomaar mag uitkafferen via anonieme accounts op sociale media.’

Supporters zien enkel de glamour, maar wij moeten veel opofferen om dit leven te kunnen leiden.’

Jordan Lukaku

Wist je wat er jou te wachten stond toen je tien jaar geleden profvoetballer werd?

Lukaku: ‘De eerste keer dat ik te maken kreeg met dergelijk gedrag van supporters, was tijdens Anderlecht-Beveren. Ik had nog geen minuut gespeeld in eerste klasse en ik zat als toeschouwer in het stadion om mijn broer aan te moedigen. Het familievak van Anderlecht bevond zich vroeger naast de tribune voorbehouden aan de bezoekende supporters en ineens draaide de volledige spionkop van Beveren zich naar mij. Ze zongen: ‘Hij is de zus van Lukaku, de zus van Lukaku.’ Mijn vrienden en ik vroegen ons af wat er aan het gebeuren was. Waarom waren die mannen niet met de wedstrijd bezig?’ ( schaterlach)

Ben je na al die jaren al beter bestand tegen de kritiek van fans?

Lukaku: ‘Het kan mij geen bal schelen. Mij stoort het vooral dat jonge voetballers zoals ik een voorbeeldfunctie moeten vervullen in een samenleving waar normaal gezien niemand opkijkt naar iemand van 25 jaar. En aan de andere kant beschouwen ze ons als domme mensen. Is dat niet vreemd?’

Van voetballers wordt ook verwacht dat ze het liefst zwijgen over zaken die niets met voetbal te maken hebben.

Lukaku: ‘Iedereen mag over alle onderwerpen discussiëren, maar een voetballer moet gewoon zwijgen en achter de bal lopen. Gelukkig zijn er meer en meer voetballers en atleten die hun mening durven geven en daarmee een positieve bijdrage leveren aan de samenleving.’

Mij stoort het vooral dat jonge voetballers zoals ik een voorbeeldfunctie moeten vervullen in een samenleving waar normaal gezien niemand opkijkt naar iemand van 25 jaar.’

Jordan Lukaku

Versleten voetbalschoenen

Naar welke figuur buiten jouw ouders kijk jij op?

Lukaku: ( lange stilte) ‘ Allen Iverson is een van mijn lievelingsatleten. En in het voetbal was ik geboeid door de mens Nicolas Anelka omdat hij niet gezwicht is voor de groepsdruk. Hij zei: ik ben wie ik ben. Maar hij is ook de reden waarom ik zeg dat voetballers mentaal sterk moeten zijn.

L’Equipe loog over wat Anelka tegen de bondscoach Raymond Domenech gezegd zou hebben op het WK 2010 ( hoerenzoon, nvdr). Hebben ze hun excuses gegeven? Nee. De media hebben zijn imago vernietigd terwijl hij onschuldig was. Ik noem dat karaktermoord. Maar Anelka is trouw gebleven aan zichzelf en zulke individuen kom je niet vaak tegen in het voetbal.

‘Veel mensen zetten een masker op voor ze gaan werken en nemen het thuis weer af. Daar doe ik niet aan mee. Ik ben geen moeilijke jongen – ik kan met iedereen overweg – maar in België hebben de mensen een ander beeld van mij. Ik doe mijn ding, ik train hard, ik probeer van de wedstrijd te genieten en ik wil vooral winnen. Maar wat ik zeg, is niet altijd politiek correct. En dat wordt niet geapprecieerd in de voetbalwereld. It is what it is. ‘

Veel mensen zetten een masker op voor ze gaan werken en nemen het thuis weer af. Daar doe ik niet aan mee.'
Veel mensen zetten een masker op voor ze gaan werken en nemen het thuis weer af. Daar doe ik niet aan mee.’© Belga Image

In de voetbalwereld is het niet vanzelfsprekend om in alle omstandigheden jezelf te blijven.

Lukaku: ‘In elke ploegsport ligt dat moeilijk, terwijl individuele sporters wel hun echte karakter kunnen tonen. Want ze kiezen zelf met wie ze zich omringen en moeten geen rekening houden met groepsdynamieken.’

Blijkbaar is Malcolm X ook een van jouw voorbeelden?

Lukaku: ‘Klopt. Ik bewonder zijn over-mijn-lijkmentaliteit. Was hij iets te radicaal? ( blaast) Hij moest wel reageren! In vergelijking met hoe Afro-Amerikanen behandeld werden, was zijn respons zeker niet extreem.’

Jij hebt het dus meer voor de harde aanpak van Malcolm X dan voor de burgerrechtenbeweging als die van Martin Luther King?

Lukaku: ‘Vandaag is er één ding duidelijk: vreedzame acties zoals die van Martin Luther King werken niet.’

Je hebt tijdens je jeugd veel meegemaakt en tegengeslagen gekend. Hoe hebben die ervaringen je wereldbeeld gevormd?

Lukaku: ‘Ik herinner mij dat Romelu en ik bij Lierse uitgelachen werden omdat we met versleten voetbalschoenen speelden. Wij kregen de gebruikte exemplaren van onze neef Lauri Mukamba, een goede vriend van Mousa Dembélé, maar het was dat of niets. Meer konden wij ons niet veroorloven.

‘Toen ik naar Anderlecht ging, had ik dat minderwaardigheidscomplex niet meer. Ik voelde mij er meer op mijn gemak omdat er nog spelers waren die dezelfde financiële beperkingen hadden als wij.

‘Ik heb wel moeten wennen aan het leven in Brussel. Ik kwam van Wintam, waar mensen van eenvoudige zaken houden, en in de stad wilden de jongeren om het eerst volwassen worden. Ze wilden alles heel snel doen, ook al hield dat in dat ze stappen moesten overslaan. Daar was de invloed van de peergroup echt groot.’

Jordan Lukaku: 'Ik begreep hoe het voetbal echt in elkaar zat toen mijn broer afgekraakt werd nadat hij luidop zijn ambities had uitgesproken. Wat is er mis mee met een tiener die zegt dat hij de beste wil worden?'
Jordan Lukaku: ‘Ik begreep hoe het voetbal echt in elkaar zat toen mijn broer afgekraakt werd nadat hij luidop zijn ambities had uitgesproken. Wat is er mis mee met een tiener die zegt dat hij de beste wil worden?’© INGE KINNET

In de jeugd kreeg Romelu vaak opmerkingen over zijn huidskleur en zijn leeftijd. Wat is het ergste wat jij hebt meegemaakt?

Lukaku: ‘Mijn eerste echte ervaring met racisme was tijdens Anderlecht-Club Brugge bij de U14. Na een gewonnen duel, waarbij mijn tegenstander op de grond viel, stond ik aan de zijlijn klaar om in te gooien. Vanuit het publiek riep iemand: vuile pot choco. Ik draaide mij om en niemand had natuurlijk iets gezegd.

‘Volwassen mannen met kinderen die beginnen te roepen op een jongen van veertien jaar, hoe kom je daarbij? Ik zweefde tussen woede en onmacht. Na de match zijn we met sommige ouders op zoek gegaan naar de dader, maar de man was meteen in zijn auto gesprongen en vertrokken.’

Werkweigeraar

In 2016 koos je voor Lazio Roma. Heb je er nooit bij stilgestaan dat je voor een club ging spelen die gereputeerd is voor zijn aanhang met extreemrechtse sympathieën.

Lukaku: ‘Ik wist niet hoe erg het was, maar Lazio is in Italië geen alleenstaand geval. Voor de aftrap van mijn eerste Romeinse derby kwam Antonio Rüdiger mij opzoeken. ‘Focus gewoon op de wedstrijd en let niet op wat er straks op jou afkomt.’ Maar ik begreep niet waar hij het over had.

‘AS Roma was die dag de thuisploeg en bij elke baltoets stegen er van overal in het stadion apengeluiden op. Elke keer opnieuw. Rüdiger was mijn rechtstreekse tegenstander en wanneer hij de bal had, verstomde het geluid. Nochtans is hij ook zwart…

‘Vanuit de Italiaanse voetbalbond wordt amper opgetreden tegen dat soort incidenten. Van de grote competities staat Italië helemaal achteraan in de strijd tegen racisme. De Serie A is een schitterende competitie, met enorm gepassioneerde fans, maar dat racisme is een lelijke vlek op het geheel.’

Simone Inzaghi is de trainer met wie je het langst hebt gewerkt. Wat heeft hij jou bijgebracht op tactisch vlak?

Lukaku: ‘ Inzaghi en zijn assistenten Massi (Massimiliano Farris, nvdr), en Mario ( Cecchi, nvdr) hebben mij geleerd wat het is om onder druk te staan. Bij geen enkele andere club was de druk om te presteren zo hoog als bij Lazio. Op verdedigend vlak heb ik ook veel opgestoken. Verdedigen is daar een op zichzelf staande discipline – bij Lazio trainen de verdedigers soms op een ander tijdstip dan de rest van de groep.

‘Soms waren de trainingen saai, maar tijdens de wedstrijden wist iedereen perfect wat hij moest doen. Aan de zijlijn zag je twee trainers die tegen elkaar aan het schaken waren en met een kleine aanpassing een doorbraak probeerden te forceren. Op aanvallend vlak mocht ik eigenlijk doen wat ik wilde.’

Niet elke voetballer is gelijk in een kleedkamer. Dat is de grootste leugen die je in het voetbal hoort.’

Jordan Lukaku

Je hebt altijd aanvaller willen zijn, maar begin je nu ook te genieten van je verdedigende taken?

Lukaku: ‘Ik wilde net als mijn vader en broer aanvaller worden. Ik ben niet op pleintjes beginnen te voetballen om slidings uit te voeren. Aanvallen, een man voorbij gaan, scoren: dat trekt mij aan in het voetbal. Verdedigen is niet mijn favoriete onderdeel van het spel en dat zal nooit veranderen.

‘Ik zal nooit vergeten wat Jean Kindermans ( hoofd jeugdopleidingen van Anderlecht, nvdr) zei tijdens een evaluatiemoment met mijn ouders op het einde van mijn seizoen bij de U13: ‘Je zou in de aanval kunnen staan, maar ik denk niet dat je op die positie sterk genoeg zal zijn om in eerste klasse te geraken. In dat geval wordt jouw plafond tweede klasse.’ Dat was een klap in mijn gezicht en ik heb zelfs een potje zitten wenen…’

Je bent bij Anderlecht gebleven. Heb je je dan neergelegd bij het oordeel van de jeugdtrainers?

Lukaku: ( grijnst) ‘Bij Anderlecht speelde elke ploeg in een 3-4-3 met een ruit op het middenveld en ik wilde op de acht staan, links in de ruit, want dan hoefde ik niet te verdedigen. In een thuiswedstrijd tegen Moeskroen moest ik van trainer Peter Van Hove links in de verdediging gaan staan, maar ik weigerde. Van Hove begon zich op te winden. ‘We hebben hier een speler die denkt dat hij boven de groep staat. Je mag doen wat je wil als je Diego Maradona of Mbark Boussoufa heet! Maar weet je wat? Je krijg je goesting. Je zal in de tweede helft op het middenveld staan. Op voorwaarde dat je in de eerste helft achteraan alle duels wint en geen enkele slechte bal inspeelt. Anders zal je enkel op het middenveld spelen als je concurrent geschorst of geblesseerd is. Ga je hiermee akkoord?’

‘Ik was zo gemotiveerd dat ik er keihard ben ingevlogen. In de tweede helft werd ik zoals afgesproken doorgeschoven naar het middenveld. Ik gaf een assist en ik zocht oogcontact met de trainer. Ik keek hem aan met een air van: en wat nu? Hij heeft toen beseft dat ik vastberaden was. Die dag is het voor eerst bij mij opgekomen dat ik profvoetballer zou kunnen worden. Hoe meer mijn zelfvertrouwen steeg, hoe minder ik mijn best deed op school. Nochtans deed ik het goed in de richting Humane Wetenschappen en wilde ik dolgraag psycholoog worden.’

Lukaku: 'De hele situatie met Didier is ongezien. Ik denk niet dat ik dat nog ergens zal meemaken. Ik kan enkel zeggen dat Didier unieke scenario's heeft bedacht.'
Lukaku: ‘De hele situatie met Didier is ongezien. Ik denk niet dat ik dat nog ergens zal meemaken. Ik kan enkel zeggen dat Didier unieke scenario’s heeft bedacht.’© Inge Kinnet

Kameroens kanonskogel

Er was de voorbije weken veel te doen rond Didier Lamkel Zé. Hoe heb jij al die gebeurtenissen beleefd?

Lukaku: ‘De hele situatie met Didier is ongezien. Ik denk niet dat ik dat nog ergens zal meemaken. Als ploegmaat ga ik daar rustig mee om – uiteindelijk hebben we allemaal hetzelfde doel. Wij doen onze job op het veld en het is aan de trainer en het bestuur om de knopen door te hakken.

‘Ik kan enkel zeggen dat Didier unieke scenario’s heeft bedacht. Wie had gedacht dat hij die kanonskogel zou afvuren tegen Waasland-Beveren? Dat was zo’n moment waarvan je dacht: waarom wil hij van die afstand schieten? Dat meen je toch niet? Ik zag de bal vertrekken… Wauw! Mooi doelpunt man! Maar we weten ook dat Didier de enige is die met sommige zaken kan wegkomen.’

Het stoort jou niet dat bepaalde spelers anders behandeld worden?

Lukaku: ‘Bij de jeugd is het gelijkheidsbeginsel belangrijk en moet er gehamerd worden op de waarden en normen van de club. Maar op ons niveau kan je het niet maken om de beste speler van de ploeg niet op te stellen omdat hij bijvoorbeeld te laat is gekomen op een meeting.

‘Sommige clubs hebben zo’n groot verleden dat ze niet alles pikken – ze vervangen zo’n speler gewoon door een andere wereldtopper. Maar over het algemeen is niet elke voetballer gelijk in een kleedkamer. Dat is de grootste leugen die je in het voetbal hoort.’

Laten we ervan uitgaan dat je nog tien jaar op het hoogste niveau zal voetballen. Wat wil je in dat tijdsbestek nog bereiken?

Lukaku: ‘Ik wil opnieuw mijn niveau halen van bij Lazio in mijn periode voor mijn twee blessures. Dat wil zeggen dat ik twee jaar moet inhalen. En dat wordt moeilijk. Ik houd het dus op kortetermijndoelen. Ik ben gestopt met dromen nog voor ik prof werd. Ik wilde the people’s champion zijn, iemand die door de neutrale voetbalfan graag gezien zou worden.

‘Ik begreep hoe het voetbal echt in elkaar zat toen mijn broer afgekraakt werd nadat hij luidop zijn ambities had uitgesproken. Wat is er mis mee met een tiener die zegt dat hij de beste wil worden? Er wordt altijd gezegd dat je ambitieus moet zijn in het leven. Maar als je openlijk zegt wat je wilt bereiken, is dat plots een probleem. Die episode heeft mij bitter gemaakt.’

Dat geldt in zekere zin ook voor Antwerp. Luciano D’Onofrio en Paul Gheysens zijn zo ambitieus dat ze afgunst veroorzaken bij de gevestigde orde. En daardoor heeft de club ook aan sympathie ingeboet.

Lukaku: ‘Net als heel België was ik ook blij met de terugkeer van Antwerp naar eerste klasse. Dit kon het Belgische voetbal enkel ten goede komen en we zouden eindelijk van die passionele supporters kunnen genieten. Intussen zijn wij de underdog die van de grote jongens wint. Dat is toch kicken? Hopelijk kunnen we het de topclubs tot het einde van het seizoen lastig maken. Maar ik kan begrijpen dat het grote publiek liever Anderlecht en Gent in play-off 1 wil zien spelen en het ons misschien minder gunt.’

‘Bij Antwerp maak ik een grotere kans om opgeroepen te worden voor de Rode Duivels dan bij Watford’

Je werd pas op de laatste dag van de transferperiode in oktober aan Antwerp verhuurd. Waarom is die beslissing zo laat gevallen?

Jordan Lukaku: ( haalt zijn schouders op) ‘Tot het laatste weekend voor het sluiten van de transfermarkt wist ik niet waar ik het seizoen zou uitspelen. Ik ben pas op zaterdagavond beginnen rond te bellen om te weten of er in de kern van Antwerp nog plaats was voor mij. Daarna is het heel snel gegaan.’

Je werd onder andere aangeboden aan Watford. Het zegt veel over jou dat je niet bezweken bent onder druk van sommige makelaars of bestuursleden.

Lukaku: ‘Op sportief vlak vond ik Antwerp gewoon veel interessanter dan Watford. De kans dat ik bij Antwerp, dat aan de top staat in eerste klasse en ook Europees speelt, weer opgeroepen wordt voor de nationale ploeg is veel groter dan bij een team uit de Championship. De laatste jaren is het geen issue meer om vanuit de Belgische competitie door te groeien naar de Rode Duivels.’

Je hebt tot eind december moeten wachten voor je onder Ivan Leko echt titularis werd. Intussen ben je niet meer uit de basisploeg weg te denken en heb je er onrechtstreeks voor gezorgd dat jouw concurrent Simen Juklerød geen toekomst meer heeft bij Antwerp.

Lukaku: ‘Ik vind het spijtig wat Simen overkomen is, maar dat gebeurt in veel clubs wanneer een speler die zijn laatste contractjaar ingaat geen akkoord vindt met het management. Het is niet persoonlijk, het is business. Ik weet hoe clubs redeneren: je hebt geweigerd om je contract te verlengen en dus gaan wij jou ook niet helpen. Als je als speler zoiets meemaakt kom je in een soort niemandsland terecht en het enige wat je dan kan doen, is doorbijten.’

Hadden ze jou bij Lazio ook uit de A-kern gezet mocht je gebleven zijn?

Lukaku: ‘Niet dat ik weet. Maar ik heb het wel zien gebeuren bij mijn ploegmaat Sofian Kiyine, een jonge Belg uit Luik. Tijdens de voorbereiding waren er een paar clubs die hem wilden huren, maar Lazio wilde hem niet laten gaan. Een paar dagen voor de transferdeadline kreeg hij van het bestuur te horen dat hij alsnog een andere club moest zoeken. Ze wilden hem naar Salernitana sturen in de Serie B waar hij vorig seizoen had gespeeld, maar dat zag hij niet zitten. Hij werd niet op de lijst gezet om in de Seria A en in de Champions Leaaue te spelen. In januari is hij uiteindelijk toch naar Salernitana vertrokken.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content