Elke week neemt Sport/Voetbalmagazine een Belgische club onder de loep. We kijken terug op de lessen van het voorbije seizoen en blikken vooruit op de (transfer)plannen voor het komende jaar. We beginnen met KAA Gent.
Nog voor het seizoen 2019/20 goed en wel begon, werd er al getwijfeld aan coach Jess Thorup. ‘Slechts’ een vijfde plaats in play-off 1 en de verloren bekerfinale lagen het Gentse bestuur zwaar op de maag.
Gelukkig versierden de Buffalo’s wel een ticket voor de voorrondes van de Europa League dankzij de bestraffing van KV Mechelen. Toen Thorup in de voorbereiding ook nog eens uitpakte met een onverwachte en onconventionele ruit op het middenveld, waarmee ze verloren van STVV maar wonnen tegen AZ, werd er luidop gesproken over de houdbaarheidsdatum van de Deen.
Maar Thorup haalde zijn gelijk en zijn jongens bereikten de groepsfase van de EL, overleefden die ook nog eens en konden als een van de weinige ploegen een beetje in het spoor blijven van het oppermachtige Club Brugge.
De ruit bleek de perfecte tactische zet om de kwaliteiten van zijn spelersgroep optimaal te benutten. Voorin moest hij niet kiezen voor Jaremtsjoek of Depoitre, ze konden gewoon samen spelen. Achter hen kon supertalent Jonathan David profiteren van de vrijheid die hij kreeg dankzij het beresterke spitsenduo. Dat trio zorgde samen voor 55 doelpunten in alle competities (45 wedstrijden) samen, dat zijn ongelofelijke cijfers. Ook toen Jaremtsjoek en later Depoitre uitvielen, bleef David op hoog niveau acteren en greep Roman Bezoes zijn kans.
Door twee centrale spitsen te gebruiken met David daarachter, lieten veel ploegen hun backs mee het centrum bewaken. Dat speelde perfect in de kaart van de opkomende Gentse vleugelbacks Mohammadi (1 goal, 2 assists) en Castro Montes (2 goals, 4 assists), die in de loop van het seizoen hun oudere concurrenten Asare en Lustig aflosten.
Niet alleen hun voorzetten, maar ook hun hoge positie creëerden veel problemen voor de tegenstander. Vaak was het kiezen tussen de opkomende back vrijlaten op de flank of ruimte in het centrum laten voor de infiltrerende Vadis, die misschien wel het beste seizoen uit zijn leven speelde (3 goals, 11 assists).
Sven Kums kreeg dan weer de ruimte om de bal op te halen waar hij wou en het spel te verdelen. Het offensieve plaatje klopte gewoon en dat zien we terug in de statistieken.
Die erg aanvallende aanpak had uiteraard een weerslag op de verdediging. Het fysiek sterke centrale verdedigingsduo Ngadeu-Plastoen werd enkel beschermd door revelatie Elisha Owusu, wat regelmatig te weinig bleek.
Door de ruit op het midden lag er ook enorm veel ruimte op de flanken, waar bijvoorbeeld Anderlecht met Doku goed gebruik van maakte. Zo slikten de Buffalo’s de helft van hun tegendoelpunten op voorzetten.
Het opvallende is vooral dat Gent na Club Brugge, Standard en Charleroi de minste kansen weggaf, maar wel meer doelpunten incasseerde dan Antwerp of Anderlecht. Ook in de confrontatie met AS Roma bleek dat op een hoger niveau te veel tegendoelpunten niet meer gecompenseerd kunnen worden met een sterkere aanval.
De ruit bleek de perfecte tactische zet om de kwaliteiten van zijn spelersgroep optimaal te benutten.
Onderstaande grafiek toont mooi hoe Thorup zijn ploeg dit seizoen op de rails kreeg na een moeilijk eerste jaar. Gent creëerde meer kansen dan de voorbije twee seizoenen en presteerde aanvallend vooral regelmatiger. De verdedigende cijfers waren ook zelden beter dan in het begin van dit seizoen, maar halverwege het jaar vielen de Buffalo’s terug op hun oude defensieve niveau.
De stijging in de gecreëerde kansen dit seizoen werd gemiddeld gezien gevolgd door een (iets lichtere) stijging in de doelpogingen die Gent weggaf. Iets om over na te denken in het tussenseizoen.
Meer uitleg over de grafiek en de gebruikte statistieken vind je onderaan dit artikel.
Wie vertrekt er?
Qua transfers moeten Belgische clubs vaak hun lot ondergaan en de betere spelers laten vertrekken, in het beste geval voor het juiste bedrag. Elke ploeg moet zich aanpassen aan wie er weggaat en dat is bij KAA Gent niet anders. Al kan de coronacrisis misschien wel eens in het voordeel van de Buffalo’s spelen.
Voor het virus uitbrak, ging iedereen ervan uit dat Jonathan David deze zomer zou vertrekken. Ook Owusu en Jaremtsjoek werden intensief gevolgd door enkele buitenlandse clubs. Door de huidige omstandigheden hoopt Gent hen toch te kunnen houden. Want welke club kan of wil op dit moment 20 miljoen ophoesten voor bijvoorbeeld David? Zelfs voor Porto, Bayern München of Lyon, die eerder geïnteresseerd waren, wordt dat een stuk moeilijker.
Bovendien kunnen Michel Louwagie en Ivan De Witte hun toptalenten ook verleiden met de voorrondes van de Champions League, waar Gent nu zo goed als zeker van is. Daar kunnen David en co zich nog eens tonen op het Europese toneel en hun waarde verder opkrikken of misschien zelfs het kunststukje van Club Brugge herhalen en zich via de voorrondes kwalificeren voor de groepsfase.
David en Owusu (en hun entourage) beseffen dat ze op dit moment beter nog een (half) seizoen bepalend kunnen zijn bij Gent dan in het buitenland te moeten vechten voor wat speelminuten. Ook Jaremtsjoek ziet het zitten om te blijven, vooral met oog op het uitgestelde EK. Hij geniet het vertrouwen van Oekraïens bondscoach Sjevtsjenko, maar moet natuurlijk wel genoeg aan spelen toe komen.
Gent creëerde meer kansen dan de voorbije twee seizoenen en presteerde aanvallend vooral regelmatiger.
Vadis Odjidja, die aanvankelijk naar Gent was gekomen om weer een stap hogerop te zetten, is intussen 31 en voelt het respect van het bestuur en de technische staf. Er wordt geluisterd als de kapitein spreekt en hij denkt dus niet meer aan vertrekken.
Enkel spelers die net naast de ploeg vallen, zouden wel aansturen op een vertrek. Roman Bezoes kende wat aanpassingsproblemen, maar toonde zich daarna enkele keren beslissend, al kan de Oekraïner zich moeilijk verzoenen met wat invalbeurten.
Hetzelfde geldt voor Brecht Dejaegere, die een beetje het slachtoffer van het systeem en zijn eigen polyvalentie lijkt te worden. Mogelijk wil hij elders meer aan spelen toekomen, maar Gent is niet geneigd om kwaliteitsvolle Belgen te laten gaan.
Giorgi Kvilitaia, eindelijk fit, kon dan weer niet overtuigen wanneer hij zijn kans kreeg. De Georgiër wordt stilaan ongeduldig en dat viel te merken aan zijn prestaties. Ook ervaren rot Lustig blijkt ontgoocheld. Hij kwam met heel wat adelbrieven van Celtic, maar bleek niet in staat om de hele flank te bestrijken. Ook om centraal in de verdediging te depanneren, is hij niet meer wendbaar genoeg.
Andrijasevic, Sylla en andere terugkerende huurlingen mogen zeker vertrekken. Maar dat zijn allemaal spelers die (net) naast de eerste elf vallen. De echte sterkhouders hoopt Gent toch te kunnen behouden, al blijft het businessmodel van Michel Louwagie dat hij spelers voor de juiste prijs zal laten gaan om de club gezond te houden. Tegen het grote geld uit de Premier League, ook al is het pakweg Brighton, kan KAA Gent niet op.
Welke nieuwelingen mogen we verwachten?
Het sterke punt in de Gentse transferpolitiek van de voorbije jaren is dat de club anticipeert. Door de spitsen Niangbo (4 miljoen euro) en Mbayo (1,3 miljoen) en middenvelder Marreh (1 miljoen euro) al een (half) jaar eerder te halen, kregen die spelers de tijd om zich aan te passen.
Enkel centraal achterin moet er zeker nog iemand bijkomen, want achter Ngadeu en Plastoen beschikken ze enkel over de linksvoetigen Godeau en Van den Bergh.
Voor het overige is het vooral de bedoeling om de kloof tussen de basiself en de rest van de kern verder te verkleinen, zodat er meer geroteerd kan worden. De komst van doelman Davy Roef moeten we in dat kader zien. Thomas Kaminski was afgelopen seizoen onbedreigd nummer één, maar kreeg geregeld kritiek vanuit het bestuur. Meer concurrentie moet hem meer pushen.
Centraal achterin moet er zeker nog iemand bijkomen.
KAA Gent probeert ook lokaal te shoppen, omdat Thorup maar net voldoende Belgen heeft om op het wedstrijdblad te zetten. Betaalbare, liefst transfervrije, (voetbal-)Belgen staan hoog op het verlanglijstje. De tieners die Gent al haalde, moeten dat probleem vooral op lange termijn oplossen.
De club investeert sinds enkele jaren fors in de jeugdwerking en dat werpt al zijn vruchten af in de jongere categorieën. Om ook bij de U18 en de beloften de kloof te dichten waren die transfers nodig. Echte toptransfers moeten we voorlopig niet verwachten, vanwege de fel verminderde inkomsten.
Enkel als er een vaste waarde vertrekt, komt er (misschien) een vervanger. Want vaak heeft Gent al een vervanger in de rangen en met bijvoorbeeld een weer fitte Giorgi Tsjakvetadze heeft het eigenlijk al een grote inkomende transfer beet.
* Deze grafiek bevat het rollende gemiddelde (over 10 matchen) van de Expected goals voor en tegen van KAA Gent van de laatste drie seizoenen in de Jupiler Pro League (play-off 1 inbegrepen). Simpel gezegd: de verhouding kansen voor en tegen van de Buffalo’s over langere termijn.
Expected goals zijn een maat voor de hoeveelheid en de kwaliteit van de kansen die een ploeg creëert en tegen krijgt. Of die kansen ook effectief doelpunten hebben opgeleverd, wordt niet meegerekend. Het toont in feite de ‘onderliggende’ prestatie, zowel offensief, als defensief van een ploeg en is één van de beste voorspellers voor resultaten over langere termijn.
Het rollend gemiddelde betekent dat we het gemiddelde van de Expected goals nemen over een aantal matchen (in dit geval 10, dus eerst match 1 tot 10, dan 2 tot 11, enzovoort) om uitzonderlijke pieken of periodes van moeilijke of makkelijkere tegenstanders uit te vlakken. Het zorgt ervoor dat we een goed inzicht krijgen in de prestaties van een ploeg over langere termijn. Hoe groter het verschil in Expected goals voor en tegen, hoe beter natuurlijk. Want dat betekent dat een ploeg meer creëert dan het weggeeft en dat je dus meer kans hebt om wedstrijden te winnen.
We hebben ook de cesuren van de seizoenen en de coaches aangeduid, omdat dat meestal het begin betekent van een nieuwe periode. Zo zien we dat Yves Vanderhaeghe een degelijk eerste seizoen kende met redelijke offensieve cijfers, maar dat de verdedigende prestaties geleidelijk aan slechter werden.
In zijn tweede seizoen verbeterde de offensieve prestaties spectaculair, maar de verdedigende bleven op hetzelfde. De tegenvallende uitslagen (1 op 12 tegen STVV, Club Brugge, Antwerp en Genk) kostten Vanderhaeghe uiteindelijk de kop, terwijl de onderliggende prestaties over langere termijn op zich niet zo slecht waren.
De rest van het seizoen presteerde het team wisselvallig onder Thorup, vooral defensief dan. Naar het eind kwam er op dat vlak wel beterschap, maar dat ging ook ten koste van de offensieve prestaties. De resultaten waren net goed genoeg om play-off 1 en Europees voetbal te halen. Thorup mocht blijven en met resultaat (en betere prestaties) dit seizoen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
