Voor het eerst sinds 2003 zal Killian Overmeire niet te bewonderen zijn in de Jupiler Pro League. Mister Lokeren zette deze week een einde achter zijn actieve carrière, maar ‘Killi’ wil ooit nog wel zijn comeback maken in het voetbal. Voorlopig legt hij zich echter toe op zijn nieuwe leven als zakenman.
Bloemen, een staande ovatie, vrouw en kinderen die postvatten aan de middencirkel en een ereronde op Daknam. Zo had het afscheid van Killian Overmeire aan Sporting Lokeren er moeten uitzien. Beerschot en het lot beslisten er op 28 februari van vorig jaar anders over. De wedstrijd tegen Beerschot moest bij een 0-2 tussenstand en na twee rode kaarten voor Omri Ben Harush en Jelle Van Damme even worden stilgelegd.
Net daarvoor had Mister Lokeren de harde kern tot kalmte moeten manen nadat de politie met veel machtsvertoon het veld had betreden. ‘Ik heb niet het droomafscheid gekregen zoals in de boekjes’, zegt Overmeire. ‘Dit was niet de mooiste manier om vaarwel te zeggen aan Lokeren en het profvoetbal. Maar ik heb er toch van genoten. Ik heb heel die dag heel bewust ervaren omdat ik wist dat het mijn laatste wedstrijd kon zijn voor Sporting Lokeren.
‘Na de match ben ik ook lang blijven hangen in de feestzaal waar we altijd samenkwamen. Er hing een rare sfeer in de zaal, alsof iedereen afscheid aan het nemen was van de club.’
Overmeire heeft die zwarte bladzijde in zijn carrière omgedraaid. Hij ruilde de kleedkamer van het failliete Lokeren in voor een kantoor pal in het midden van het industriepark van Eeklo, een stad waar een stel windturbines en het feeërieke Meetjesland mooi samenhokken. Van daaruit runt Overmeire samen met zijn vennoot Thomas een waar zakenimperium. T.K. Investment is een investeringsvehikel in vastgoed, met T.K. Cleaning zijn de twee zakenpartners actief in de industriële poetswereld. ‘Wij gaan niet bij de mensen thuis. We zorgen voor de eindschoonmaak van nieuwbouwprojecten, maar wij poetsen ook kantoren, magazijnen, hotels en restaurants. Kortom: business to business.’
Ik had de indruk dat er in het voetbal veel figuren rondliepen met een verborgen agenda. In het milieu waarin ik nu zit, is dat minder het geval.’
Spookte het al lang door jouw hoofd om een zaak op te starten of is dat gerijpt tijdens jouw werkloze maanden als voetballer?
Killian Overmeire: ‘Ik ben er toevallig ingerold tijdens de eerste lockdown. Na het faillissement van Lokeren zat ik thuis en ik wist met mezelf geen raad. Ik liep tegen de muren op. Ik had altijd gezegd dat ik na mijn carrière een sabbatjaar zou inlassen, maar ik ben daar snel op teruggekomen. Thuisblijven en huisman spelen, is niets voor mij. Ik heb een uitdaging nodig, iets waar ik mij op kan smijten.
‘Toen Thomas mij vroeg om hem te helpen in zijn zaak heb ik niet getwijfeld. Op een dag kreeg hij een speciale aanvraag van een klant: of hij een appartementsgebouw met vijf flats kon poetsen. Ik heb dat met succes geregeld en via mond-tot-mondreclame geraakten we aan nieuwe klanten. Dat is een paar maanden later uitgemond in onze vennootschap.
‘De zaken lopen goed en ik weet intussen dat poetsen een kunst is. Ik stel ook vast dat de poetsindustrie een concurrentiële sector is. Het al dan niet binnenhalen van een opdracht hangt soms af van een tiende van een euro per vierkante meter.’
Heb je je naam al gebruikt om sneller iets gedaan te krijgen?
Overmeire: ‘Met mijn helm en mondmasker word ik zelden herkend op een werf. Het is vooral dankzij mijn vennoot, die al vijf jaar een bouwbedrijf heeft, dat er soms deuren sneller opengaan. Ik herinner mij dat ik bij hem in de zetel zat en hij plots op het idee kwam om zelf iets op te starten. Ik voetbalde nog en ik ben ooit voor hem een werf gaan opvolgen in Frankrijk. Ik reed in totaal zeven uur op en af om ter plaatse te controleren of iedereen zijn werk deed.
‘Ik heb de opstart van Thomas’ bedrijf meegemaakt en het heeft mij altijd gefascineerd om een kleine organisatie te zien groeien. Het gaat mij dus niet om het poetsen, maar eerder om het competitieve element. Iets opbouwen van nul, daar ligt mijn uitdaging.’
Maar uiteindelijk draait het om geld verdienen. Ga je er rijk van worden?
Overmeire: ( lacht) ‘Ik ben iemand die constant aan het rekenen is. Wij moeten binnen het budget dat de klant ons gegeven heeft een pand gepoetst krijgen. Alles draait om rendement. Maar ik heb ook geleerd dat je in het begin moet blijven investeren. De winsten moet je herinvesteren om te kunnen uitbreiden.’
Overwinningsroes
Je bent de stiel nog volop aan het leren. Maar kun je al enkele parallellen trekken of verschillen opnoemen tussen het voetbal en de zakenwereld?
Overmeire: ‘Een ding spreekt mij erg aan in de zakenwereld: iedereen is rechtuit. Het is voor die prijs en niet anders. Ze zijn tevreden of niet over de geleverde service. Er wordt niet rond de pot gedraaid en mensen proberen zich niet in allerlei bochten te wringen. Ik had vaak de indruk dat er in het voetbal veel figuren rondliepen met een verborgen agenda en in het milieu waarin ik nu zit, is dat minder het geval.’
Je hebt het voetbal dus niet gemist de voorbije maanden?
Overmeire: ‘Toch wel. Er is een nieuwe wereld voor mij opengegaan waarin ik mij kan uitleven. Ik pik veel zaken op en ik amuseer mij kostelijk. Maar niets zal die zeventien jaar als profvoetballer kunnen vervangen. De spanning voor een wedstrijd, die negentig minuten op het veld, de adrenalinestoten die je krijgt, de roes van een overwinning, de beleving in het stadion, dat gelukzalige gevoel … dat zal ik in geen enkele andere sport of werk terugvinden.’
Ik zou boeken kunnen schrijven over dingen die ik meegemaakt heb onder de tandem Roger Lambrecht-Willy Verhoost.’
Stel dat je een grote deal kunt sluiten. Dat moet toch in de buurt komen van de zoveelste verplaatsing naar Moeskroen.
Overmeire: ( schudt het hoofd) ‘Nee! Er gaat niets boven negentig minuten voetballen op het allerhoogste niveau.’
Kon je je na al die jaren nog opladen voor een wedstrijd tegen pakweg Eupen, Oostende of Charleroi in hartje winter?
Overmeire: ‘Voor mij was voetballen in de winter heerlijk. Ik had het altijd lastig in de zomer toen het dertig graden was. Los daarvan kan ik zeggen dat ik mij absoluut kon motiveren voor een wedstrijd tegen gelijk welke tegenstander. Vroeger hoorde ik ex-voetballers vaak hetzelfde zeggen. “Voetbal is het mooiste wat er is. Geniet er zo lang mogelijk van.” Ik dacht toen: ja, dat zal wel. Maar het is effectief zo. Nu ik eruit ben, kan ik alle clichés bevestigen.’
Zie je jezelf functioneren in de voetbalwereld als trainer, makelaar of iets anders?
Overmeire: ‘Ik weet niet hoe, wanneer en waar, maar ik ben ervan overtuigd dat mijn toekomst in het voetbal ligt. Nu wil ik even mijn ding doen buiten het voetbal en ik weet niet precies hoe lang “even” zal duren. Vijf jaar? Tien jaar? Ik wil sowieso het vertrouwen dat ik van mijn kameraad heb gekregen niet beschamen. Maar ik keer terug in het voetbal. Als jeugdtrainer, assistent of in een andere functie.’
Hoge transferprijs
Je bent iemand die een uitdaging nodig heeft. Waarom ben je nooit bij Lokeren vertrokken ondanks de interesse van enkele G5 ploegen?
Overmeire: ‘Het is niet zo dat ik geïnteresseerde clubs meteen afwimpelde. Ik heb altijd willen weten waar mijn limieten lagen. Ik vroeg mij af of ik ook zou kunnen meedraaien bij een club die een trapje hoger speelt. In het eerste seizoen onder Peter Maes was ik einde contract en er was interesse van een club uit de G5. Ik heb met die club aan tafel gezeten. Niet een, maar twee keer. Door omstandigheden is het afgesprongen.’
Je hebt het over Club Brugge?
Overmeire: ‘Ja.’
Ik kan mij goed voorstellen dat Lokeren en Roger Lambrecht een paar keer een transfer heben tegengehouden.
Overmeire: ‘Ik ben ooit rechtstreeks gecontacteerd geweest door het management van een buitenlandse club. Mijn vrouw is van alles beginnen opzoeken over de stad en ze zag een verhuis meteen zitten. Voor mij was dat een unieke kans om het eens elders te proberen. Ik heb de interesse voorgelegd aan technisch directeur Willy Reynders en die zei gewoon: “Oké, de vraagprijs is 1,5 miljoen euro.”
‘Dat was veel geld voor iemand van boven de dertig, maar ik zag het niet zitten om de boel op stelten te zetten om een transfer te forceren. En ik wilde vooral mijn erkentelijkheid tonen aan de club die mij de kans had gegeven om vanuit de jeugd door te breken in eerste klasse.’
Begrijp je dat jouw keuze om zeventien jaar bij een subtopper als Lokeren te blijven geïnterpreteerd wordt als een gebrek aan ambitie?
Overmeire: ( blaast) ‘Ik was oprecht gelukkig bij Lokeren en met Maes heeft de club een periode gekend met twee bekeroverwinningen, Europees voetbal en deelnames aan play-off 1. Ik wist dat Lokeren geen topclub zou worden – daarvoor was het hinterland te klein – maar bij het bestuur was er de ambitie om een stabiele subtopper te worden. Dat strookte met mijn ambities en ik wist dus dat ik met Lokeren een bepaalde richting uitging. Ik hoopte dat de club zich zou blijven ontwikkelen, maar toen de investeringen wegvielen is alles in elkaar gezakt.’
Je hebt jaren Mark Volders als makelaar gehad. Mogen we zeggen dat hij niet veel aan jou verdiend heeft?
Overmeire: ( lacht) ‘Ik was inderdaad niet zijn beste klant. En de commissies waar hij recht op had bij Lokeren heeft hij niet gekregen omdat de club falliet werd verklaard. Ik moet opletten met wat ik zeg, maar Mark is een van de weinige mensen in de voetbalwereld die ik honderd procent vertrouw. Hij had altijd het beste met mij voor. Neem nu dat verhaal rond Waasland-Beveren. Mark vond het zijn taak om de interesse aan mij te melden. ‘Maar je moet voor jezelf uitmaken wat je ermee doet.’ Hij heeft op geen enkel moment gezegd dat ik het moest doen omdat het mijn laatste kans was om in het profvoetbal te blijven. Uit respect voor de mensen van Beveren heb ik geluisterd naar wat ze te vertellen hadden, maar het was van in het begin duidelijk dat ik niet op hun voorstel zou ingaan.’
Hadden de supporters van Lokeren jou een overstap naar de rivaal niet vergeven gezien jouw enorme staat van dienst?
Overmeire: ‘Sommigen wel en anderen niet. Ik ervaar geen haat tegenover Waasland-Beveren – voor mij was dat een rivaal op sportief vlak – maar ik zou mij er niet goed bij gevoeld hebben om daar te tekenen. Geef mij die keuze nog honderd keer en ik zou honderd keer dezelfde beslissing nemen. Ik heb Waasland-Beveren geweigerd om persoonlijke redenen, niet om de supporters van Lokeren plezieren.’
GEBREK AAN DRIVE
Je hebt in de herfst van vorig jaar een tijdje meegetraind met Club NXT. Hoe was het voor jou om als dertigjarige de kleedkamer te delen met tieners?
Overmeire: ‘Ik was één van hen, maar op het veld liet ik mij wel gelden. Vanaf de eerste training ben ik beginnen te coachen en te roepen. Ik heb mij onmiddellijk geëxcuseerd bij de trainer Rik De Mil, maar hij vond het fantastisch. Die jongens gaven mij veel respect en dankzij hen heb ik het voetbalplezier teruggevonden dat het laatste seizoen was verdwenen door al die toestanden bij Lokeren.’
Moest je spontaan denken aan het moment dat jij in de A-kern van Lokeren bent begonnen met spelers als João Carlos, Marc Hendrikx, Arnar Vidarsson, Arnar Grétarsson en Olivier Doll?
Overmeire: ( knikt) ‘Ik moet zeggen: de tijden zijn veranderd. Toen ik als jong mannetje bij de A-kern kwam, kroop ik in een hoekje van de kleedkamer en deed ik enkel mijn mond open als er mij iets gevraagd werd. Jeugdspelers zijn nu veel mondiger dan vroeger en er is een mentaliteitswijziging aan de gang. En dat bedoel ik niet positief. Gastjes zijn content met hun eerste profcontract. Ik mis bij hen de drive om hun concurrenten eruit te spelen. Ze haasten zich na de training naar huis om op de playstation te spelen. Komaan, toon toch wat meer ambitie! Ik heb twee jaar zwarte sneeuw gezien om in de ploeg te geraken.’
Nu ik uit het voetbal ben, kan ik alle clichés bevestigen.’
Vond jij het als aanvoerder jouw taak om die youngsters bij de les te houden?
Overmeire: ‘Ik sprak hen aan over hun werkethiek. ‘Kruip voor de training eens in het krachthonk. Of blijf iets langer na de training. Nu speel je niet, maar zorg dat je klaar bent als je je kans krijgt.’ Ortwin De Wolf pikte dat op. Ik wist dat hij zou slagen, want hij was er constant mee bezig. De anderen vonden mij wellicht een zaag. Maar ik deed dat steeds met de beste bedoelingen. Davy De Beule gaf mij destijds het goede voorbeeld en ik wilde op mijn beurt mijn kennis doorgeven aan de jongeren.’
Petitie
Je hebt sinds je debuut in 2003 liefst 21 trainers gekend bij Lokeren terwijl jij net een baken bent van stabiliteit. Hoe heb jij al die trainerswissels beleefd?
Overmeire: ‘Trek die vijf jaar onder Maes af van mijn zeventien jaar bij Lokeren en dan weet je dat het er soms chaotisch aan toeging. Ik heb seizoenen gekend met drie verschillende trainers en ik zou boeken kunnen schrijven over dingen die ik meegemaakt heb onder tandem Roger Lambrecht- Willy Verhoost. Maar het waren zaken die boven mijn hoofd gebeurden en ik vond het beter om mij te concentreren op mijn eigen job.’
Ben jij boos geweest op Lambrecht? Hij was lang de sterke man van Lokeren, maar hij was vooral op het einde ook de achilleshiel van de club.
Overmeire: ‘Het is dubbel. Hij heeft zo veel voor Sporting Lokeren en voor mij gedaan, dat ik die man eeuwig dankbaar ben. Maar hij had Lokeren moeten overlaten toen er geen intentie meer was om de club verder uit te bouwen. Je moet zaaien om te oogsten. Jammer genoeg zijn ze bij Lokeren gestopt met zaaien.’
Je bleef uiteindelijk steken op 494 wedstrijden voor Lokeren. Heb je definitief een streep getrokken onder het profvoetbal?
Overmeire: ‘Ik weet dat supporters van Lokeren een petitie gestart zijn met de naam One More Year! om mij te overtuigen er nog een jaar bij te doen. Ik heb mijn beslissing al genomen, maar ik weet niet wanneer ik het naar buiten moet brengen…’
Wat moeten de supporters van Lokeren en de Belgische voetbalfans onthouden van jouw carrière?
Overmeire: ( denkt na) ‘De mensen mogen denken wat ze willen – dat maakt mij niet uit. In het begin wilde ik voor iedereen goed doen, maar ik heb dat voornemen stapsgewijs moeten loslaten. Op honderd mensen zijn er twintig voor jou, twintig tegen jou en zijn er zestig die naargelang de periode van kamp wisselen. Ben ik tevreden over mijn carrière? Ja, ik ben fier op wat ik gepresteerd heb. Had het meer kunnen zijn? Dat is een vraag die altijd onbeantwoord zal blijven. Maar ik wil eerder de nadruk leggen op zaken die ik wel bereikt heb. Zeventien jaar eerste klasse, twee keer de beker gewonnen, Europa League gespeeld… Als ik dan toch de vergelijking moet maken met andere spelers, dan heb ik het goed gedaan.’
‘Ik droomde niet van de Rode Duivels’
Op 19 november 2008 speelde je je eerste en enige wedstrijd voor de nationale ploeg. Je mocht toen zes minuten invallen tegen Luxemburg.
Killian Overmeire: ‘Ik droomde niet van een stabiele carrière bij de Rode Duivels. Ik was daar totaal niet mee bezig. Ik weet nog dat er in de media veel te doen was rond mijn selecties, maar René Vandereycken zag iets in mij. Ik had Vandereycken positief verrast op training in de week voor de dubbele interland tegen Polen en Azerbeidzjan – volgens hem was ik zelfs bij de beteren – en hij gaf aan dat het moment was gekomen om een stap hogerop te zetten. Ik moest voor mezelf uitzoeken wat mijn werkelijke potentieel was.’
De wedstrijd tegen Luxemburg was ook de eerste van Eden Hazard met de Rode Duivels. Wat weet je nog van het debuut van Hazard?
Overmeire: ‘Hij viel in en bij een van zijn eerste baltoetsen dribbelde hij zich op een vierkante meter voorbij drie man alsof ze er niet stonden. Eden was relaxed en straalde veel cool uit. Ik wist: dat wordt een hele grote.’
De kern bestond toen ook uit spelers als Filip Daems, Karel Geraerts, Guillaume Gillet, Stein Huysegems, Tom De Sutter, Maarten Martens, Mark De Man en noem maar op. Bij het aflopen van al die namen kan je alleen vaststellen dat het een heel andere periode was in vergelijking met nu.
Overmeire: ‘Je had ook Jan Vertonghen, Thomas Vermaelen, Mousa Dembélé, Axel Witsel en Marouane Fellaini. De meeste van die jongens waren jonger dan ik en toen zij net opkwamen bij de Jonge Duivels was ik er al een tijdje basisspeler. Witsel zat toen nog op de bank voor mij. ( lacht) Maar dat heeft niet lang geduurd…’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
