‘Kunnen Coucke en Vandenhaute samenwerken of botst het op termijn?’

Peter t’Kint vraagt zich af hoe dit nieuwe Anderlecht zal evolueren na de nieuwe ‘paleisrevolutie’.

En zo zit hij, Wouter Vandenhaute, toch op die stoel in Brussel, twee jaar later dan voorzien. Weliswaar niet als eigenaar of voorzitter en niet eens fysiek, maar als geest die boven de club zweeft. Extern adviseur. Rechterhand van de CEO, gevraagd door de man die twee jaar geleden nog zijn rivaal was in de strijd om de Brusselse ploeg te kopen. Eindelijk een wijze beslissing van Marc Coucke, om het schip in rustiger wateren te loodsen. Of de voorbereiding van zijn eigen exit, na twee jaar gesukkel en veel kritiek aan zijn adres? De toekomst zal het uitwijzen. Kunnen Coucke en Vandenhaute samenwerken, of botst het op termijn en koopt de nieuwkomer de ander uit met de steun van derden? We zijn benieuwd.

Want er zijn nog heel veel vraagtekens. Als we goed zijn geïnformeerd, benaderde Marc Coucke eerst Luciano D’Onofrio voor een functie binnen Anderlecht. Tot twee keer toe. Die heeft toch een heel ander profiel dan Wouter Vandenhaute. Dat wijst eerder op onvrede met de sportieve gang van zaken, die moet worden gemanaget door Michael Verschueren. Diens exit (of functieverschuiving) lijkt nabij. Maandag zat hij nog te onderhandelen met een spelersmakelaar, die hij een bod beloofde op dinsdag. Geen woord viel daarin over de op til zijnde verschuivingen. Uiteindelijk tekste hij, diep in de avond, dat het voor woensdag zou zijn. Verrast door de ontwikkelingen? Knoop een en ander aan elkaar en ga er dus maar van uit dat Anderlecht op zoek is naar een nieuwe sportief verantwoordelijke. Iemand met een groot netwerk en een ruime agenda.

Frank Vercauteren heeft visie, ervaring en is sterk in het uitbouwen van een team rond zich. Maar zit hij op dezelfde golflengte als Vincent Kompany? Wij hebben onze vraagtekens. Kompany zelf? Hij heeft een zeer sterke visie en persoonlijkheid én hij maakte indruk tijdens die ene vergadering dat hij erbij zat, rond de contractverlenging van Albert Sambi Lokonga. Maar is Kompany bereid om vanaf volgend seizoen al zijn petten af te zetten, in dienst van die ene: technisch directeur van Anderlecht? En vanaf dan bereid om zestien uur per dag die éne job te doen? De Eric Abidal (Barcelona) van Anderlecht worden? Of liggen zijn ambities hoger en breder, zoals die van Wouter Vandenhaute?

U ziet, nog veel vragen. Zelfs na de zoveelste herstructurering. Vragen die verder gaan dan of Anderlecht zich half maart plaatst voor play-off 1. Na zondag bedraagt de kloof met competitieleider Club Brugge 25 punten, tegen een gemiddelde van 1,22 punten per match voor Anderlecht wordt het nog lastig om Zulte Waregem, KV Mechelen en vooral KRC Genk voorbij te steken! Laat staan mee te strijden voor een Europees ticket.

Op zich is er niks verkeerd met de nieuwe mensen die Anderlecht deze week in haar bestuursleger opnam. Net als alle topploegen heeft paars-wit een groter stadion nodig. Misschien kan een politicus als Philippe Close daarbij helpen. De toegevoegde waarde van Patrick Lefevere zien we niet direct, tenzij in zijn link met de Bakala Academy in Leuven. Enige fysieke input kan de ploeg gebruiken, al zou je er toch van mogen uitgaan dat daar al voldoende kennis werd rond verzameld op Neerpede. Karel Van Eetvelt, de nieuwe CEO, heeft een ruim ‘middenveldnetwerk’, zoiets kan de verbetering van de financiën alleen maar ten goede komen. En vrijdag wordt beslist naar wie het nieuwe mediacontract gaat. Dat optimaal rendabiliseren, daar kent Vandenhaute dan weer alles van. Als hij tenminste daar met zijn bedrijf niet botst met dat van Kompany…

Er is kennis, er is traditie, er is talent en geografisch blijft Brussel de beste stad voor een project, hoe hard ze in Brugge ook werken. Op voorwaarde dat iedereen op zijn terrein de unieke verantwoordelijke is. Maar alleen dan. Met, om te beginnen, alle aandacht voor één punt: het sportieve. Met één kapitein. En wie dat dan is, moet Wouter uitmaken.