KV Mechelen: eindelijk weer efficiënt

Een tussenspurt van 25 op 30 in de competitie: door vast te houden aan zijn eigen principes kreeg Wouter Vrancken KV Mechelen weer stevig op de rails. ‘Onze motivatie zal alleen maar toenemen.’

Mocht angst hun raadgever zijn, dan hadden ze bij KV Mechelen begin november misschien wel ingrijpende conclusies getrokken: amper twee zeges in elf competitieduels en een teleurstellende vijftiende plaats. Het verschil met een jaar eerder kon niet groter zijn. Toen was de verrassende bekerwinnaar als nieuwkomer in 1A de seizoensrevelatie, met een vijfde plaats na vijftien wedstrijden.

‘Toen we veel lof kregen, ging ik niet mee in die euforie’, verklaarde de altijd nuchter denkende T1 Wouter Vrancken begin december in Sport/Voetbalmagazine. ‘Dat doe ik dus ook niet als er wat negativiteit heerst. Ik beschik met Tom Caluwé over een sportief directeur die even rationeel evalueert. Hij is een belangrijk klankbord. Tom denkt en ziet als een ex-prof. Zijn meerwaarde voor de club is enorm, dat mag wel eens onderstreept worden.’

Kwetsbaar

Die ruggensteun was ook nodig voor de altijd nuchtere Limburger, sinds 21 augustus 2018 hoofdcoach in de AFAS Arena, want ook het clubmanagement en het bestuur zagen waar zich op sportief vlak de grootste problemen situeerden. KV speelde telkens goede partijen, maar slaagde er bijzonder moeilijk in constante resultaten te boeken.

In de eerste seizoenshelft leed het puntenverlies door domme rode kaarten van de youngsters Issa Kabore (op de negende speeldag, 1-2 tegen tegen Kortrijk) en Aster Vranckx (op de veertiende speeldag, 2-3 tegen Beerschot). De nieuwe doelman Gaëtan Coucke, overgekomen van Genk en lange tijd beschermd door de coach, maakte geen fouten maar pakte ook geen punten. En centrale verdediger Rocky Bushiri, gehaald als opvolger voor routinier Arjan Swinkels, toonde zich uitermate kwetsbaar.

Daar kwam nog het coronavirus bovenop, waardoor Thibaut Peyre langer dan voorzien ontbrak: de ervaren Franse verdediger was veel meer conditie kwijtgespeeld dan aanvankelijk ingeschat. Het zorgde ervoor dat de ook al onervaren en vaak twijfelende Siemen Voet werd gekoppeld aan Jordi Vanlerberghe.

Vrancken nam wel zijn hoed af voor zijn fel geteisterde spelerskern en voor hun mentale weerbaarheid na een opeenvolging van tegenslagen. Zo konden ze bij kampioen Club Brugge een 2-0-achterstand ombuigen tot een 2-2-gelijkspel. Maar de gewezen middenvelder verdient zelf een pluim voor het feit dat hij altijd vasthield aan zijn principes: uitgaan van een 4-3-3 of een 4-2-3-1 als veldbezetting, proberen overwicht te creëren met combinatievoetbal en flankenspel, maar zeker niet overgaan tot een speelwijze enkel gebaseerd op counters of fysieke duels. Ook al beschikt hij voor dat laatste aspect met Joachim Van Damme, de afgelopen maanden iets wisselvalliger presterend, wel over het juiste profiel daarvoor.

Kentering

Opmerkelijk genoeg werd de kentering ingezet op een moment dat Vrancken en zijn vaste rechterhand Frederik Vanderbiest in quarantaine vertoefden – ze kampten met covidsymptomen. Op 20 december, bij de verplaatsing naar OH Leuven, moest head of development jeugd Sven Swinnen depanneren.

Hij posteerde daar vanuit het niets Sheldon Bateau centraal achterin. En hij zag via Nikola Storm maar vooral Kerim Mrabti – een flankspeler die voor de gelegenheid als diepste spits begon en al een geheel seizoen goed bezig was – eindelijk wel efficiëntie. Zoals ook de uitmuntende invalbeurt van de Oekraïense Celtic-huurling Marian Shved, enige tijd ervoor door Vrancken opgegeven wegens een nonchalante houding en afwezigheid bij balverlies, tot optimisme stemde.

De start van een sterke periode, waarbij een aantal zaken aan de oppervlakte kwamen. In doel toonde Yannick Thoelen zich beter coachend en organiserend. Door de terugkeer van Peyre en de inbreng van Sandy Walsh kwam er meer defensieve stabiliteit.

Geoffry Hairemans draaide de knop om qua defensieve opdrachten en begon gemakkelijk te scoren, terwijl Rob Schoofs de echte leider werd. De aanvoerder nam het team op sleeptouw en ouderdomsdeken Igor de Camargo bewees de stelling dat hij een diesel is die pas rond de winterperiode veel speelt maar ook scoort. Zoals op Cercle Brugge, waar een scoreloos gelijkspel logisch was, maar de Braziliaanse Belg in het slot alsnog een gaatje vond en voor een leuke driepunter zorgde.

Alleen het Standard van Mbaye Leye zorgde op 20 januari voor een ferme domper met een 0-4-afstraffing, de enige nederlaag sinds het keerpunt een maand eerder.

Top acht

Vrancken kreeg dus net op tijd alles weer stevig op de rails. Begin maart is er voor de kwartfinale van de Croky Cup een moeilijke verplaatsing naar zijn ex-ploeg Genk geprogrammeerd. Maar het zelfvertrouwen is groot bij Malinwa. De uitschakeling van Beerschot (1-0, een kopbal van de goed infiltrerende Schoofs) in de achtste finales zorgde voor een zevende clean sheet op negen ontmoetingen in 2021. Een ferme opsteker voor Peyre en linksachter Lukas Bijker, die alles speelden.

Verheugend waren ook de sterke prestaties van Coucke en ex-international Steven Defour, naast de goede invalbeurt van Onur Kaya. Het vergroot enkel maar de keuzemogelijkheden, want op de bank zit ook nog de Nederlandse centrumaanvaller Ferdy Druijf (23) die wordt gehuurd van AZ en zich zondag op het Kiel tot matchwinnaar kroonde.

‘Play-off 1 was voor ons sowieso geen doelstelling, zeker niet nu er maar vier ploegen mogen meedoen’, herhaalt Vrancken. ‘Een plek in de top acht blijft nog altijd onze betrachting. Nu dat dichterbij komt, zal onze motivatie alleen maar toenemen. Play-off 2 kan ook belangrijk zijn naar volgend seizoen toe. Een eventuele nacompetitie zou ons tussenseizoen korter maken. Anders zit je met een probleem naar de voorbereiding op volgende zomer.’