KV Mechelen-supporter Walter Jaspers: ‘Mijn dokterskist stond in ’89 in de Gazzetta’

© KOEN BAUTERS

Bij sommigen is de band met hun favoriete voetbalploeg zo sterk dat ze er thuis een privémuseum voor oprichtten. Slot: Walter Jaspers, oud-clubdokter van KV Mechelen. ‘Die kilo kaviaar kreeg ik van een Rus in Minsk.’

Walter Jaspers(78): ‘Kijk, hier zie je mij met Pelé. Deze foto is genomen tijdens een congres in 2003. Ik mocht ernaartoe met enkele andere Belgische sportartsen. Het was een organisatie van Pfizer ( farmaceutisch bedrijf, nvdr). De slagzin van het congres luidde: Geniet ten volle van uw liefdesleven. ( smaalt) Pelé kwam praten over viagra.

Ik werd Mister Atalaya door een Spaanse menukaart in operavorm te zingen.

Walter Jaspers

‘Boven de foto met Pelé zie je me poseren met Johan Cruijff. Die foto is genomen in 1983. Toen lieten ze Cruijff met een helikopter landen op het veld van Malinwa. ( Wijst naar het plafond) Daar hangt de affiche: KV Mechelen tegen Ajax Amsterdam. En die andere affiches aan het plafond en aan de muren zijn er van al onze andere Europese matchen, twee per wedstrijd: een in het Nederlands en een in de taal van de tegenstander. Zoals hier: KV Mechelen – Atalanta Bergamo, 6 april 1988. En daar: Atalanta – Malines, 20 april 1988. Bij zo’n Europese verplaatsing vond je zo’n affiche wel in een of ander café in de buurt van het stadion.’

Shampoo? Sparen!

‘Als kind hield ik al de omhulsels van kauwgommen bij. Nadien begon ik ook sigarenbandjes te verzamelen, postzegels en bierkaartjes. Ik heb intussen ook 3000 kroonkurken van bier en 23.000 champagnecapsules. Die zitten mooi geordend, alfabetisch, volgens de firma en het champagnehuis.

‘Aan mijn KV-verzameling begon ik in 1987, in Boekarest, onze eerste Europese verplaatsing als bekerwinnaar. ’s Avonds zaten Aad de Mos ( toenmalig trainer, nvdr), Jan Decleyn ( toenmalig kinesist, nvdr) en ik daar een pintje te drinken en hadden we een doosje corned beef opengetrokken. Plots besefte ik dat ik herinneringen aan dat moment wilde bijhouden. Ik nam toen een vlagje van Dinamo mee naar huis.

‘Bij de volgende Europese verplaatsing begon ik alles te verzamelen vanaf het moment dat we in Zaventem op het vliegtuig stapten tot we er bij onze terugkeer weer afstapten. Hadden we op het vliegtuig een flesje champagne gedronken, dan stak ik het leeggoed in mijn sportzak. In onze hotels nam ik tandenborstels mee, kammen, flesjes shampoo, noem maar op. Zie je daar dat kot achteraan in mijn tuin? Dat zit volgepropt met die spullen. Ze zitten in sportzakken en dozen waar opgeschreven staat: ‘Boekarest’, ‘Minsk’, enzovoort. Als ik eens tijd heb, ga ik die eens opendoen. Maar ik heb geen plaats om al die dingen uit te stallen. De schoonste herinneringen heb ik hier wel in de vroegere speelruimte van onze kinderen gezet.

‘Dit is een collectie van stukken uit de tijd dat ik nauw betrokken was bij de eerste ploeg, tussen 1975 en 2003. Mijn pronkstuk is de bal waarmee Piet den Boer de 1-0 maakte tegen Ajax in 1988, toen we de finale van Europacup II wonnen ( zie kader, nvdr). Je ziet hier ook gebruikte handschoenen van Michel Preud’homme. Ik heb die spullen allemaal in een vitrinekast met verlichting gelegd die de grootvader van mijn vrouw gemaakt heeft voor mijn schoonmoeder. Zij had vroeger in Hombeek een winkel met garen en naaigerei.

‘Zie je daar die lege pot kaviaar? Die kreeg ik van een Rus in Minsk. Daar speelden we in 1988. Toen we hier vertrokken, namen we nylonkousen en balpennen van het merk BIC mee die we ginder zouden kunnen verlappen of ruilen. Maar een van de Russische sportjournalisten was eerder geïnteresseerd in de blauwe regenjas die ik droeg. Die was van de club. Ik vroeg aan Paul Courant ( toenmalig manager van KV, nvdr): ‘Mag ik zo’n jas ruilen? Die gast kan mij daar een kilo kaviaar voor geven.’ Paul zei nee. Maar de volgende dag zag ik Paul zelf jassen uitdelen. Toen haalde ik de mijne en kreeg ik van die journalist deze pot kaviaar.’

Stunt met het schaap

‘We boekten met KV een reeks van 16 Europese matchen op rij zonder nederlaag. Kijk, al die wedstrijden staan hier in het geel geborduurd op dit rode tafelkleed. Dit lag op de vergadertafel in de bestuurskamer. Ik kreeg het van de Cis ( doelt opFrancis Schreurs, nvdr), die bestuurslid was. Ik voerde hem eens naar het ziekenhuis toen hij een hartinfarct had gekregen. Achteraf kwam hij mij hier bedanken met een fleske en dit tafelkleed. Zo is het bewaard. Want bij de vereffening in 2003 is er veel verdwenen. Ik heb toen een groot aantal fanions van de brandstapel gered. Die hadden onze kapiteins gekregen bij belangrijke matchen.

‘Maar er zitten niet enkel zaken van KV Mechelen in mijn verzameling. ( Wijst weer naar het plafond) Daar hangt een truitje van Ruud Gullit. Dat ben ik hem gaan vragen toen we tegen AC Milan gespeeld hadden. Mijn motto was altijd: vragen staat vrij. En als ze neen zeiden, kon je het nog altijd meepakken. Dat durfde ik wel, bijvoorbeeld als ik een speciaal bierglas zag. Heel vaak deed ik zoiets niet, maar ik had op dat vlak wel een reputatie. ( lacht) Ik vond het plezant om die reputatie zelf een beetje in de hand te werken. In ons hotel in Frankfurt stonden bijvoorbeeld schone kunstwerken te koop: schapen, gemaakt met hout en wol. Toen ik aan tafel zat bij Fi Vanhoof ( toen assistent-trainer, nvdr), zei ik dat ik er zo een zou meepakken.’ Fi werd zenuwachtig: ‘Nee, dok, dat moogt ge niet doen, ze zullen dat zien.’ Ik antwoordde hem dat ik wel voorzichtig zou zijn. Toen de patron achter de toog zijn rug draaide, zette ik me recht en wandelde ik met zo’n schaap naar buiten. Fi kon wel door de grond zakken. ( lacht) Hij wist natuurlijk niet dat ik vooraf bij de patron zo’n exemplaar was gaan betalen en dat ik die patron gevraagd had om het spelletje mee te spelen.’

Oh, kleine jodeljongen

‘Toen we eens op oefenkamp waren in de buurt van Marbella, logeerden we in een complex dat Atalaya heette. Daar schreef ik mij in voor de Mister-Atalaya-verkiezing die ze daar organiseerden. Toen heb ik de Spaanse menukaart gezongen in operavorm. ( lacht) En ik werd Mister Atalaya. Met zulke fratsen zorgde ik mee voor een goede sfeer. Ik vond dat even belangrijk als mijn medische taak. Je houdt een club echt niet bijeen met enkel een goede wedstrijdtactiek. Daar was De Mos evengoed van overtuigd, hij hield ook van ambiance. Hij was het die er in die tijd op stond dat vóór elke match op KV ‘ O kleine jodeljongen‘ werd gespeeld. ( Begint te zingen) Oh kleine jodeljongen, jij hebt voor mij gezongen en jouw liedje brengt mij in gedachten…‘ ( lacht)

‘Die periode bij KV was zo plezant en schoon. Ik had ze voor geen geld ter wereld willen missen. En ik toon je hier nu wel allemaal mooie dingen in mijn verzameling, maar op het eind blijft het allerschoonste: de vriendschappen. Die zijn veel meer waard dan pakweg die bal van Den Boer. Erwin Koeman en zijn vrouw Emmy zijn nog bij elke verjaardag bij de eersten om me per sms te feliciteren. Emmy kwam ook naar de fuif die mijn vrouw gaf voor haar 70e verjaardag. Ik hoor nog altijd Willy Dussart, ik heb nog contact met Piet, met Pascal De Wilde, met Geert Deferm, met Koentje Sanders. Die groep die de Europabeker won, is op een ongelooflijke manier aan mekaar blijven plakken. Dat maakte ik in geen enkele andere situatie in mijn leven mee.’

KV Mechelen-supporter Walter Jaspers: 'Mijn dokterskist stond in '89 in de Gazzetta'
© KOEN BAUTERS

De bal waarmee Den Boer scoorde tegen Ajax

Walter Jaspers: ‘Bij onze gewonnen finale van Europacup II in 1988 moest ik achteraf aanwezig zijn bij de dopingcontrole. Zo kwam het dat ik daar in Straatsburg de kleedkamer als laatste verliet. Plots zag ik daar de drie ballen liggen die op het veld geweest waren. Ik vond dat die van ons waren. De voornaamste, die waarmee Piet gescoord had, stak ik in mijn tas. De andere twee gaf ik aan Graeme Rutjes en Koen Sanders. Maar zij weten daar niks meer van. Waarschijnlijk gaven zij die direct weer weg aan fans. De bal die ik heb, ga ik bij gelegenheid eens aan Piet overhandigen.’

KV Mechelen-supporter Walter Jaspers: 'Mijn dokterskist stond in '89 in de Gazzetta'
© KOEN BAUTERS

De verknipte schoenen van Clijsters

Walter Jaspers: ‘Met deze schoenen miste Lei Clijsters in 1992 de beslissende strafschop tijdens de bekerfinale tegen Antwerp. Voor Clijsters moesten we altijd een stuk uit zijn schoenen knippen, anders paste zijn voet er niet in. Zoals sommige mensen een afwijkende grote teen hebben – een hallux valgus – had hij een uitstulping aan zijn hiel. Toen de penaltyreeks begon, trok Clijsters zijn schoenen snel uit. Maar alle strafschoppen gingen erin, dus moest Lei de elfde trappen. Eerst wou hij niet, maar hij had geen keus. Tegen zijn zin trok hij zijn schoenen weer aan. Hij trapte heel nonchalant, Ratko Svilar pakte.’

KV Mechelen-supporter Walter Jaspers: 'Mijn dokterskist stond in '89 in de Gazzetta'
© KOEN BAUTERS

De dokterskist die de Gazzetta haalde

Walter Jaspers: ‘Hier staat de koffer die ik als clubarts altijd gebruikte. Toen we een keer op Cercle Brugge speelden, was er in de kleedkamer geen tactisch bord. Dus gebruikte De Mos mijn koffer als bord en schreef hij er de opstellingen van KV en van Cercle op. Een tijdje later speelden we tegen Sampdoria. De dag voordien had een fotograaf dat gekrabbel op mijn koffer opgemerkt. Plots stond mijn koffer in de Gazzetta dello Sport. Die Italianen dachten dat ze wisten met welke opstelling we in Genua aan de aftrap zouden verschijnen. ( lacht) Toen was De Mos heel blij.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content