KVO-coach Custovic: ‘Blij dat Vanderhaeghe intussen al bij Gent zit’

Adnan Custovic (39) krijgt momenteel zijn kans als hoofdcoach van KV Oostende. Na winst in Kortrijk zong hij in de kleedkamer ‘I believe I can Fly’. Aan Sport/Voetbalmagazine legt hij uit waarom.

‘Ik wil toch graag eens uitleggen waarom ik in Kortrijk dat lied zong’, zegt Custovic in een interview met Sport/Voetbalmagazine. ‘Er zijn mensen die denken dat ik een grapjas ben, een jonge coach die één keer wint en al begint te zingen. Maar ik zong omdat ik mijn spelers beloofde dat ik dat zou doen als we wonnen. De woensdagavond waren we op restaurant geweest en vier nieuwelingen zongen daar toen een lied, zoals het de gewoonte is voor nieuwelingen: Zinho Gano, Aleksandar Bjelica, Mike Vanhamel en Emmanuel Banda. Toen ze klaar waren, begonnen de spelers te zingen dat het mijn beurt was. Ik zong al toen ik in Oostende als T2 begon, maar ze vonden dat ik weer moest zingen omdat ik nu T1 ben. Ik zei: ‘Geen probleem, als we winnen op Kortrijk zal ik misschien T1 blijven en dan zal ik in de kleedkamer mijn lied zingen.’ Ik was dus verplicht om het te doen.’

Custovic deed het goed in de drie wedstrijden sinds hij van Yves Vanderhaeghe overnam als hoofdtrainer van KV Oostende. De gewezen Bosnische international steekt niet onder stoelen of banken dat hij die functie ambieerde – hij zou pas bijgetekend hebben als T2 op voorwaarde dat hij op een dag Vanderhaeghe zou mogen opvolgen-, maar ontkent dat daar beloftes over werden gedaan door het KVO-bestuur.

‘Met die garantie zou ik nu toch niet nog een vierde match moeten wachten om te weten of ik T1 kan blijven? Dan was ik nu toch al geïntroduceerd geweest als de volgende coach? Het klopt wel dat ik toen met Kortrijk praatte. Ze zegden dat ze aan mij dachten, maar het was niet duidelijk of het om T1 of T2 ging en ik zei: “Ik ga niet weg bij Oostende om elders T2 te worden, want dat ben ik daar al.”‘

Hij hoopt dat de vriendschap met Vanderhaeghe kan blijven bestaan: ‘Nog dezelfde dag stuurde ik hem een bericht en belde ik hem om te zeggen dat ik niets met zijn ontslag te maken had en dat ik wou dat we vrienden zouden blijven en hij snel een nieuwe club zou vinden. Ik ben blij dat hij intussen al in Gent zit.’