Landry Dimata: ‘Ik heb mij laten inspireren door Mbappé’

De spits van RSC Anderlecht is razend ambitieus, na een blanco seizoen in de Bundesliga. ‘Mijn seizoen bij Wolfsburg zal mij nog van pas komen. Zeker weten.’

L andry Dimata (21) heeft er een week vol contrasten opzitten. Hij stond met de Jonge Duivels twee keer aan het kanon tegen Hongarije (3-0) en trapte België zo een stap dichter bij het EK in Italië van volgend jaar, maar hij ging met Anderlecht nodeloos onderuit in de Luminus Arena tegen KRC Genk (1-0). Na vijf doelpunten in zijn eerste vier matchen staat de jonge aanvaller bovendien al drie speeldagen droog. Zijn kortstondige inzinking maakt hem echter niet nerveus. Na zijn blanco seizoen bij Wolfsburg is de Rode Duivel in spe – als we Hein Vanhaezebrouck tenminste mogen geloven – ambitieuzer dan voorheen.

Je kende een droomdebuut bij Anderlecht. Alsof je er al jaren voetbalt.

LANDRY DIMATA: ‘Dat gevoel had ik ook. Vraag mij niet hoe en waarom, want ik weet het zelf niet. Ik heb de indruk dat dit altijd mijn thuis is geweest. Gewoonlijk moet een speler een aanpassingsperiode doorstaan en heeft hij tijd nodig om de mensen met wie hij zal werken te leren kennen. Als dat achter de rug is, ben je op je gemak. Wel, ik had vanaf het eerste moment het gevoel dat ik hier op mijn plaats was. Begrijp je?’

Anderlecht is de club van je geboortestad. Heeft dat een rol gespeeld?

DIMATA: ‘Ik denk het wel. Alles is een kwestie van identiteit. Ik identificeer mij heel sterk met Brussel en bijgevolg was het niet moeilijk om mij met Anderlecht te identificeren. Ik ben naar hier gekomen met een bepaalde overtuiging: dit is de stad waar ik ben opgegroeid en waar ik alles heb meegemaakt. Waar moest ik dus schrik van hebben?’

De Brusselaars die zich konden doorzetten bij Anderlecht zijn de laatste jaren op één hand te tellen. Vincent Kompany, Youri Tielemans en Anthony Vanden Borre zijn zowat de uitzonderingen. Je staat symbool voor een nieuw Brusselse succesverhaal. Ben je je ervan bewust dat de impact van jouw welslagen veel groter is dan Anderlecht?

DIMATA: ‘Natuurlijk! Ik laat mij niet leiden door het toeval. Ik heb voor Anderlecht gekozen terwijl ik tal van andere héél serieuze aanbiedingen kreeg. Ik heb mijn inspiratie gehaald bij Kylian Mbappé. Hij zat bij Monaco en hij had overal naartoe kunnen gaan. Hij zei: ‘Ik ben van Parijs, ik ben opgegroeid in Parijs, ik moet hoe dan ook voor de ploeg van mijn stad uitkomen.’ Dat interview heeft mijn hart tilt doen slaan. Toen dacht ik: oké, zo wil ik het ook. Ik moest en zou voor de club uit mijn stad spelen waar ik zoveel mensen ken. Ik wil een bladzijde vullen in de clubgeschiedenis. En ik wil iets teweegbrengen bij de Brusselse jongeren die mij kennen en die zich in mijn parcours herkennen.’

KLAPPEN KRIJGEN

Klopt het dat er in januari al sprake was van een transfer naar Anderlecht?

DIMATA: ‘Dat idee werd geopperd. Maar het kwam zeker niet van mij. Ik zag mijn naam in de kranten staan, maar ik heb nooit willen vertrekken in het midden van het seizoen.’

Heb je vorig seizoen op een bepaald moment ervaren dat je in de Bundesliga niet op je plaats zat? Dat je een stap had overgeslagen?

DIMATA: ( lacht) ‘Zo zie ik het niet. Mijn doortocht in Duitsland heeft ervoor gezorgd dat ik nu hier zit. Mijn passage bij Wolfsburg heeft mijn kijk op het voetbal en mijn mentaliteit veranderd. Heb ik de juiste keuze gemaakt? Ben ik misschien te vroeg vertrokken? Wie zal het zeggen? Je geraakt geen stap vooruit door achteruit te kijken. Alles wat ik in Duitsland heb meegemaakt, zal mij helpen in het traject dat ik volg.’

Wat is er eigenlijk misgelopen in Wolfsburg?

DIMATA: ‘De club zat in een ongemakkelijke situatie door de slechte resultaten. Ik begon minder te spelen, in de winter werden er nieuwe spelers aangetrokken… Ik kreeg een kleine mokerslag, op mentaal vlak begon dat allemaal zwaar door te wegen.’

Belgische jongeren hebben de neiging om heel vroeg naar het buitenland te vertrekken, maar de slaagkansen liggen bijzonder laag. Is het niet beter om het voorbeeld van Youri Tielemans te volgen? Eerst een paar jaar in eerste klasse voetballen en Champions League spelen alvorens de sprong te maken naar een grote competitie. Jij hebt slechts één seizoen in de Jupiler League gespeeld met Oostende voor je naar Wolfsburg ging.

DIMATA: ( schudt het hoofd). ‘Voor mij is het niet te snel gegaan. Het moest zo gebeuren. Daar ben ik vandaag nog meer van overtuigd. Ik moest klappen krijgen om te begrijpen wat de vereisten zijn om aan de top te spelen, welk karakter je moet hebben om zo ver te geraken. Mijn seizoen bij Wolfsburg zal mij van pas komen. Zeker weten.’

Anderlecht en Club Brugge volgden jou van dichtbij na ja eerste seizoen bij Oostende. Had je voor jezelf uitgemaakt dat je weg moest uit België?

DIMATA: ‘Als ik iets in mijn hoofd heb, stap ik daar niet meer van af. Ik neem een beslissing en dan sta ik daar voor de volle honderd procent achter. Ik wilde zelf aanvoelen waar ik toe in staat was en waar mijn plafond lag. Het is niet gelopen zoals voorzien. Maar dat wil niet zeggen dat ik nu zal twijfelen om een tweede poging te wagen in het buitenland.’

GETTO

In hoeverre was Anderlecht een bewuste keuze en geen keuze door gebrek aan beter?

DIMATA: ‘Er was concrete interesse, maar ik wilde enkel naar Anderlecht komen.’

Nochtans heb je in het verleden voor Brussels en Standard gespeeld, twee clubs die om historische redenen rivalen zijn van Anderlecht.

DIMATA: ‘Brussels wordt altijd gezien als de tweede club uit de hoofdstad. Ook bij de jeugd. Als het bij Anderlecht niet lukt, zak je af naar Brussels. Maar Anderlecht had het wel vaak moeilijk tegen ons. Ze straalden veel klasse uit met hun mooie truitjes – wij zagen eruit alsof we recht uit het getto kwamen. ( lacht) Brussels had weinig middelen, maar we speelden met ons hart. Tegen de topclubs en vooral tegen Anderlecht speelden we op tweehonderd procent van ons kunnen.’

Was je toen jaloers op die mannen van Anderlecht?

DIMATA: ‘Ik ben nooit afgunstig geweest en ik hoop het nooit te worden. Ik heb enkel gewacht tot het mijn beurt was.’

Bij Standard heb je geleerd wat werken is en heb je je winnaarsmentaliteit gekweekt.

DIMATA: ‘Mijn overgang naar Standard verliep niet soepel. Ze hebben daar een totaal andere instelling. Je weet wel: die typische Standardmentaliteit. Alles geven, je truitje nat maken en een beetje gek doen. ( lacht) En er moest op conditioneel vlak hard gewerkt worden. Ik was vroeger nogal nonchalant, ik was niet het soort speler dat zich op elke training of in de match voluit gaf. Op dat vlak heeft Standard een andere voetballer van mij gemaakt.’

In januari 2016 mocht je plots met de A-kern mee op winterstage. Een van de spelers bij wie je meteen terecht kon, was Adrien Trebel. Hoe komt het dat jullie ondanks het leeftijdsverschil zo goed met elkaar overeenkwamen?

DIMATA: ‘Eerlijk? Ik denk dat hij vroeg heeft ingezien dat ik iets had. Hij begreep niet waarom alle jongeren hun kans kregen in play-off 2 behalve ik. Hij was mijn grote broer. Geef hem maar het statuut van leider – hij weet er wel mee om te gaan – maar hij staat ook klaar om de jongeren te helpen.’

Hij kan zich ook onverbiddelijk opstellen ten opzichte van de jonge spelers…

DIMATA: ‘Klopt. Hij kan hard zijn. Als ik hem soms bezig zie tegen AlexisSaelemaekers… Het maakt deel uit van het leerproces op het hoogste niveau. Je leert dat beter vroeg dan laat. Weet je wat ik denk? Dat hij zich voor een deel in ons herkent. Daarom gedraagt hij zich zo tegenover ons. Maar hij is ook de eerste om ons te motiveren. Als we down zijn, dan zoekt hij ons op. Volgens hem hebben we talent zat en mogen we ons zelfvertrouwen niet laten afnemen.’

Heb je Trebel gebeld voor je bij Anderlecht tekende?

DIMATA: ‘Ik had niemand nodig om tot die beslissing te komen. Ik was honderd procent zeker van mijn stuk. Nogmaals: ik denk dat je mijn komst naar Anderlecht breder moet zien dan voetbal alleen. Ik wil iets achterlaten bij Anderlecht.’

Het wordt dus geen korte passage?

DIMATA: ‘Als ik in zes maanden geschiedenis kan schrijven bij Anderlecht… We zien wel.’

Wat waren de eerste woorden van Hein Vanhaezebrouck toen jullie elkaar ontmoet hebben?

DIMATA: ‘ Welcome home. Om er daarna aan toe te voegen dat hij mijn kwaliteiten kende, dat ik moest genieten van het spelletje en dat hij van mij een nog betere voetballer wilde maken. En als het even kon, moest ik de beste aanvaller van de competitie worden.’

Welke aspecten in jouw spel moet je verbeteren?

DIMATA: ‘Vanhaezebrouck vindt mij een redelijk complete spits. Maar ik moet een aantal details corrigeren om aan de volgende etappe te kunnen beginnen. Zoals mijn balaannames en mijn positiespel. De korte black-outs die ik heb tijdens de match moeten er ook uit.’

Niet zo lang geleden verklaarde Vanhaezebrouck dat je de toekomstige aanvalsleider van de Rode Duivels bent. Hoe ga jij om met zulke uitspraken?

DIMATA: ‘Het raakt mij en het is een aanzet om nog beter te doen. Ik kom tot de vaststelling dat ik op de juiste plek zit. Zowel op als naast het veld voel ik mij goed. Dat miste ik bij Wolfsburg en daarom ben ik naar België teruggekeerd. Wolfsburg zat in een negatieve spiraal en iedereen zag ervan af. Ik was de jongste van de ploeg en de meer ervaren spelers konden mij niet helpen omdat ze zelf in een doodlopend straatje zaten.’

DUITSE LEGERDIENST

Ivan Santini en jij zijn niet alleen complementair op het veld. Jullie zijn ook alle twee heel gelovig. Praten jullie al eens over God?

DIMATA: ‘In het begin van het seizoen wist ik niet dat religie zo belangrijk was voor Ivan. Tot hij na een van onze eerste matchen het woord ‘God’ liet vallen. Ik dacht toen: heb ik dat goed begrepen? Misschien had hij zich wel versproken. Maar gaandeweg merkte ik dat hij net als ik heel erg begaan is met God. Het kan geen toeval zijn…’

Op karakterieel vlak zijn jullie bijna tegenpolen. Hij is veel introverter dan jij.

DIMATA: ‘Misschien voelt hij zich beter in zijn vel als hij op de achtergrond plaats kan nemen. Al wil ik daarmee niet zeggen dat ik kick op de aandacht van de mensen. Je zal mij niet rond zien hangen in Brussel. Nooit van zijn leven. Ik ben niet naar Brussel verhuisd om gezien te worden. Ik heb rust nodig in mijn hoofd om gefocust te zijn op dit seizoen. Mensen van buitenaf zorgen vaak voor afleiding.’

Ben je voorbereid op de kritiek die er zeker zal komen?

DIMATA: ‘Ik sta aan het begin van mijn carrière, maar ik weet dat ik ooit geconfronteerd zal worden met kritiek. Ik wil daartegen gewapend zijn de dag dat het mij overkomt. Bij Wolfsburg heb ik tal van zaken begrepen. Je mag je niet laten beïnvloeden door wat mensen over jou denken. Als de mening van buitenstaanders de bovenhand begint te nemen op al de rest, dan zit je in de problemen.’

Na je eerste seizoen bij Oostende zei je dat je klaar zou staan mocht Roberto Martínez je oproepen. Heb je jezelf toen niet voorbij gelopen?

DIMATA: ‘Ik ben razend ambitieus. Mensen mogen denken dat ik pretentieus ben en dat ik overdrijf. Maar zo ben ik nu eenmaal. Ik heb maar één betrachting: mijn limieten verleggen.’

Je werd bij de jeugd nooit als een groot talent beschouwd. Denk je nu: alles is mogelijk?

DIMATA: ‘Ik werd bij de jeugd jaar na jaar beter. En ik mag gerust zeggen dat ik vandaag sterker ben dan in mijn periode bij Oostende. Het is geen blabla. Ik heb intussen op het veld getoond dat ik mijn periode in Duitsland nuttig heb besteed.’

Vooral op fysiek vlak?

DIMATA: ‘Ik heb een grotere motor dan een jaar geleden. En ik weet wat het woord discipline betekent. Bij Wolfsburg waren smartphones verboden in de kleedkamer, bij de kinesisten en in de fitnesszaal. We moesten badgen bij het binnenkomen en aan het onthaal moesten we een aanwezigheidslijst tekenen. In België kennen we dat soort toestanden niet.’

Zijn we hier te laks?

DIMATA: ‘Duitsers zijn te streng. ( lacht) Het voelt aan als het leger. Een jaar legerdienst is genoeg. Maar al bij al is het een goede leerschool voor een jonge voetballer.’

Hoewel de resultaten de laatste weken tegenvallen voel je aan alles dat er iets leeft op Anderlecht. Hoe belangrijk was de aanwezigheid van het duo Marc Coucke – Luc Devroe in jouw beslissing om naar Anderlecht te komen?

DIMATA: ‘Ik heb Coucke én Devroe aan de telefoon gehad voor mijn transfer rond was. Je kan de ene niet vernoemen zonder de andere te vermelden. ( knipoogt) Ik hoorde Coucke af en toe toen hij nog bij Oostende zat en ik heb hen allebei een bericht gestuurd met felicitaties bij de overname van Anderlecht. Wat mij het meest verbaast, is hun constante drang naar zelfontwikkeling. Ze staan nooit stil. Maar je moet hen wel de tijd geven om mee te evolueren met Anderlecht. Deze club had hoe dan ook een nieuw elan nodig.’