Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine en al 45 jaar in de journalistiek, diept iedere zaterdag een anekdote op uit zijn lange carrière.
Hij wil Lokeren weer op de kaart zetten, Louis de Vries, 72 jaar inmiddels, ex-manager van onder meer Antwerp nadat hij jaren actief was geweest in de muziekwereld. In Sport/Voetbalmagazine van 31 juli praat hij uitgebreid over zijn plannen met de Wase club. Aangenaam en gezellig is het altijd om met De Vries te babbelen. We ondervonden het onder meer tijdens het WK van 2010 in Zuid-Afrika. Louis de Vries was op dat moment vicepresident van Waegener Partners, dat een medisch en revolutionair toestel op de markt bracht om blessures sneller te laten genezen. Hij nodigde ons uit voor een etentje.
Het werd een lange en heerlijke avond in een schitterend restaurant in Johannesburg, op de vooravond van de openingswedstrijd van het WK. De Vries diepte een waaier van memorabele herinneringen op, praatte over de onvoorspelbare grillen van Eddy Wauters en over zijn eigen verleden als organisator van popconcerten. Sterke verhalen over The Kinks en The Spencer Davis Group, over The Pebbles en Middle of the Road, het passeerde allemaal de revue. Voor het restaurant werd er gedanst en gezongen, op heel andere klanken dan die van de muziek uit de jaren zestig.
De spanning voor de openingswedstrijd van het WK was ook in het restaurant voelbaar. Die, zo waarschuwden enkele mensen, zal tot een nooit geziene verkeersinfarct leiden. Alle toegangswegen rond het stadion, Soccer City, werden gesloten. Maar Louis de Vries, echt de welwillendheid in persoon, weet raad. Hij stelt ons voor die dag zijn chauffeur ter beschikking, een knappe en uiterst charmante vrouw. Ze meldt zich ’s anderendaags precies op tijd en heeft geen officieel parkingbewijs. ‘Heb je een persbadge, daarmee red ik het wel’, zegt Rensa.
Al snel blijkt het te gaan om een dame met pit. Ook zij zit een tijdje vast in de files, maar via sluipwegen, langs koude en vervallen flatgebouwen die aan het vroegere Oostblok deden denken, doemt na anderhalf uur in de verte plots Soccer City op. Wat er dan gebeurt, hebben we in een lange carrière nooit meegemaakt. Rensa passeert wel dertig controles, zwaait met de persbadge, zegt dat ze de journalist zo snel mogelijk naar zijn werkplaats moet brengen. De ene politieagent kijkt al wat grimmiger dan de andere, de ene discussie sleept al wat langer aan dan de andere, maar Rensa tovert haar charme boven. We willen het laatste stuk wel te voet afleggen, maar ze maakt er een erezaak van en zet ons af pal voor de persingang.
Collega’s die met de persbus zijn gekomen vertellen later dat ze over een traject van tien kilometer vijf uur hebben gedaan. En Louis de Vries? Die lacht zijn tanden bloot als hij later het verhaal hoort. ‘Ja, ik kan veel regelen’, zegt hij.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
