‘Marc Overmars kan alleen maar falen’

Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine, vindt dat de komst van Overmars een enorm verwachtingspatroon schept bij Antwerp.

Marc Overmars is bij Antwerp aan de slag gegaan. Op zijn eerste werkdag ontweek hij de pers en toen hij de aanwezigheid van een Nederlandse cameraploeg constateerde, stapte hij na de training onmiddellijk in zijn auto en maakte zich snel uit de voeten. Van moed zou het getuigd hebben indien hij de confrontatie met de media wel zou zijn aangegaan.

Maar eigenlijk kan je dat niet verwachten van iemand die op zijn voorstelling amper spijt betuigde van zijn grensoverschrijdend gedrag bij Ajax. Alsof hij niet beseft wat hij jaren aan een stuk allemaal heeft aangericht en het voor hem allemaal maar een voetnoot is. Zo gaat dat vaak met mensen die zichzelf onaantastbaar wanen en hun eigen leefwereld creëren.

De storm rond de komst van Marc Overmars zal niet snel gaan liggen, ook al probeert Antwerp zich na de felle reacties in alle bochten te wentelen om een en ander goed te praten. Zelfs een zeer correcte en integere man als manager Sven Jaecques had het erover dat na een lang gesprek is gebleken dat ‘onze normen en waarden matchen’. Zou Jaecques, wiens beslissingsbevoegdheid wordt hertekend, dat nu echt menen?

Iedere stap die Marc Overmars zet, zal worden gevolgd en uitvergroot. Zelfs voor iemand die uit een veeleisende omgeving als die van Ajax komt wordt dat niet gemakkelijk. Het knappe werk dat Overmars als sportief directeur van Ajax verrichtte, de miljoenen de hij de club deed verdienen, het werd breed uitgesmeerd. Het lijkt erop dat Overmars alleen goud in de vingers heeft, dat zijn netwerk onovertroffen is, zijn neus voor zaken uniek. Maar het schept wel een immens verwachtingspatroon. Iedere transfer moet een voltreffer zijn, net zoals de keuze van een nieuwe trainer. Eigenlijk kan Overmars wat dat betreft alleen maar falen. Dat hij, althans voor de buitenwereld, grotendeels moet functioneren in een klimaat van wantrouwen zal het er niet gemakkelijk op maken.

Antwerp is een ambitieuze club. Daar is niets mee. Sterker zelfs: het zou voor het Belgisch voetbal niet slecht zijn als de grootste stad van Vlaanderen weer een kampioen herbergt. Met de steun van een kritisch maar zeer trouw publiek en in een zeer fraaie accommodatie. Maar in zijn oeverloze ambitie holt Paul Gheysens zichzelf wel voorbij. Als dit gecontesteerd project verkeerd afloopt maakt hij zichzelf ongeloofwaardig.

Intussen is er van moraal bij de oudste club van het land geen sprake meer. Dat zal Antwerp blijven achtervolgen. En dan moet je nog afwachten in welke mate Overmars zijn weg zal vinden in de specifieke cultuur die er op bestuurlijk vlak bij Antwerp heerst. Je kan wel roepen dat Overmars op sportief vlak alle volmachten krijgt, maar niets is in de voetbalwereld sneller achterhaald dan dat soort kreten. Zeker met een extreem veeleisende voorzitter als Gheysens. Die kan dan wel zeggen dat de hele affaire ‘een privékwestie’ is, de vraag is hoe Gheysens zou reageren als er zich in zijn bedrijf dezelfde feiten zouden voordoen. Het antwoord is simpel: zijn reactie zou hard zijn, heel hard.