Zijn in keepershandschoenen gehulde handen zijn de meest kostbare diamanten op Neerpede. Mile Svilar heeft alles om tot een topper uit te groeien, maar kan hij die verwachtingen ook waarmaken?
De hopen weggeruimde sneeuw langs de kant van het synthetisch veld J3 van de Académie Robert Louis-Dreyfus tonen dat de winter nog niet helemaal weg is op Sart-Tilman, hoog boven Luik. De thermometer schommelt rond het vriespunt en bijna iedereen die langs de lijn of op het terras bijeenzit om de U21-uitvoering van de Belgische clasico bij te wonen, één dag nadat de ‘grote’ clasico in Anderlecht op 0-0 eindigde, draagt een muts.
Bij deze miniversie zijn de grote namen niet op maar naast het veld te bespeuren. Te midden van de aandachtige makelaars die hier op zoek zijn naar nieuwe goudhaantjes babbelt Jean Kindermans, directeur van de Anderlechtse jeugdopleiding, met Nicolás Frutos over de progressie die de jonge Brusselse spits Jorn Vancamp maakt. Even verderop praat Standardtrainer Aleksandar Jankovic in het Servisch met Milos Kosanovic.
Uit de ruimte die voorbehouden is voor de ouders van de jonge voetballers komt Ratko Svilar, de imposante voormalige doelman van R. Antwerp FC. Hij krijgt een knuffel van Marc Wilmots,tot voor kort Belgiës bondscoach. Ongetwijfeld zijn hun beider zonen en hun prestaties het onderwerp van een korte babbel. Bij de Luikse thuisploeg start Reno Wilmots als nummer tien in een stijl die soms aan die van zijn vader doet denken, met tomeloze inzet, altijd de bal vragend. Aan de overkant verdedigt Mile Svilar,ook al in de beste familietraditie, het doel.
Al vijf jaar is de zoon van Ratko een van de parels op Neerpede, sinds hij in 2000 arriveerde uit Antwerpen, waar hij tot dan voor Beerschot voetbalde. In Brussel pakt hij niet alleen ballen, maar ook complimenten en prijzen. De meest opvallende krijgt hij in augustus 2014 wanneer Anderlecht in het Nederlandse Cuijk deelneemt aan de prestigieuze Copa del Agatha (jawel, in het Spaans). Svilar Junior wordt er uitgeroepen tot beste doelman op het U19-toernooi. Op dat moment is Mile nog geen vijftien jaar oud.
BARCELONA
Nog geen jaar later staat de zoon van Ratko al onder de lat tijdens de Europese wedstrijden in de Youth League. Een groeischeut maakt dat langs de kant bijtende opmerkingen te horen zijn. Normaal zijn die weggelegd voor jonge spelers van Afrikaanse origine, die vaak vroeger rijp zijn dan hun blanke leeftijdsgenoten. ‘Toen ik de trainer van Barcelona zei dat onze keeper nog maar vijftien jaar was, geloofde hij dat niet’, herinnert Mo Ouahbi, die toen het jeugdteam coachte, zich de reactie van de Catalaanse coach na het duel tussen paars-wit en Jong Barcelona. De jonge doelman is van het type dat meteen een stevige indruk laat bij een eerste ontmoeting, merkt Ismail Azzaoui op. De 19-jarige aanvaller van VfL Wolfsburg speelde twee keer met Svilar bij de nationale jeugdploegen. ‘Een van de beste keepers die ik aan het werk zag, als het al niet dé beste was.’
Het logische gevolg is dat de scouts van de Europese topclubs zich al gauw verdringen aan de zijlijn in Neerpede. Vader Ratko, zelf een keeperslegende, spreekt daar openhartig over in de media. ‘We hebben nee gezegd tegen Schalke. Ook Manchester United en Ajax zijn ons komen opzoeken met een concreet project.’ Wanneer het die buitenlandse belangstelling verneemt, maakt Anderlecht een plan op. Ze willen in Brussel dat Miles parcours gaat lijken op dat van Youri Tielemans en niet op dat van Charly Musonda Jr en Adnan Januzaj,die paars-wit voortijdig ruilden voor een Engelse topclub. Papa Ratko toont zich zeer tevreden met het plan dat hem is voorgelegd. ‘We zijn vooral onder de indruk van het sportieve project van Anderlecht’, zei hij op de officiële presentatie van zijn zoon toen die vorig jaar zijn eerste profcontract tekende.
‘Ik weet dat Sporting Svilar een paar jaar geleden een carrièreplan heeft voorgelegd om hem te overtuigen om te blijven’, haalde analist en voormalig doelman bij Anderlecht Wim De Coninck onlangs nog aan. Concreet houdt dat plan in dat Mile in het seizoen 2015/16 al af en toe mocht proeven van de trainingen met de A-kern. Het volgende jaar – dit seizoen dus – zou hij in de kern geïntegreerd worden als derde doelman, terwijl hij ook alle wedstrijden met de U21 mag spelen. Daar stond hij een paar keer op het veld met aanvaller Hamdi Harbaoui,die door René Weiler naar de beloften was gestuurd. ‘Het is een grote belofte’, vindt de Tunesiër. ‘Hij heeft een grote toekomst voor zich. Ik ben zeker dat hij nog sterker gaat worden. Op basis van zijn talent en zijn kwaliteiten zie ik hem een parcours als dat van Thibaut Courtois afleggen. Ze hebben dezelfde stijl, zijn beiden explosief met een enorme sprongkracht.’
Met die troeven moest Mile vanaf volgend seizoen de sportieve strijd om een plaats onder de lat aangaan met Davy Roef. Een plan dat van Silvio Proto een monument maakte waarvoor geen plaats meer was. In een interview met de krant La Dernière Heure dat hij kort na zijn komst naar Oostende gaf, liet Proto weten dat hij dat ook zo had aangevoeld. Hij voegde er een anekdote van vorig seizoen aan toe: ‘Vrienden van mij zaten bij een thuiswedstrijd in de eretribune toen ze een bestuurder hoorden zeggen dat ik het best vertrok om de toekomst van Svilar niet te blokkeren.’
EXPLOSIEF
De voorbije maanden leek ook de houding van Anderlecht op de keepersmarkt bepaald door het project dat rond het jonge keeperstalent was opgebouwd. Toen eind 2016 na een aantal twijfelachtige prestaties werd getwijfeld of men moest doorgaan met Davy Roef als eerste doelman, terwijl een beroep werd gedaan op Frank Boeckx, werd er in de wandelgangen van het Constant Vanden Stockstadion hardop nagedacht over de aankoop van een nieuwe keeper. Daarbij viel toen de naam van Lovre Kalinic. Meer nog dan voor de hoge vraagprijs van Hajduk Split deinsde Anderlecht terug omdat het de voor Svilar uitgestippelde weg niet wilde blokkeren. Waarop Kalinic dan maar voor AA Gent koos.
De manier waarop Anderlecht alle sportieve kansen openhoudt voor zijn goudhaantje, noopt ertoe diens kwaliteiten even onder het vergrootglas te nemen. Hij mag dan wel een bijzonder talent heten, maar het grote publiek kent zijn kwaliteiten nog niet. Filip De Wilde maakte kennis met Svilar Junior toen die bij de U15 de nationale selectie haalde. ‘Zijn grootste kwaliteit is zijn explosiviteit. Daardoor heeft hij een sprongkracht die ver boven het gemiddelde uitkomt. Wat persoonlijkheid betreft, moet je vaststellen dat hij een groot zelfvertrouwen heeft. Dat kan een extra troef zijn. Zuiver technisch heeft hij nog een progressiemarge, maar dat is geen nadeel, omdat je op dat vlak met gericht werken nog een belangrijke stap voorwaarts kan zetten naar een hoger niveau.’
Zijn persoonlijkheid is een karaktertrek die ook opvalt wanneer hij in de wedstrijd op Standard postvat aan de rand van de zestien en toekijkt hoe Anderlecht domineert. Onder het oog van zijn ouders feliciteert Mile zijn flankverdedigers en stuurt zijn centrale verdedigers. Dat doet hij zonder moeite in de taal van degene tot wie hij zich wendt, of het nu Frans, Engels of Nederlands is. De paars-witte kapiteinsband wordt die avond gedragen door Jorn Vancamp, maar de stem en de uitstraling van Svilar op het veld geven hem al de allure van een patron in de kleedkamer.
In deze wedstrijd staat de jonge doelman van paars-wit minstens evenveel minuten buiten als binnen zijn zestien meter. Hij speelt de bal met de voeten met het gemak van een veldspeler. Zelden trapt hij een bal wild weg. Het is een van de redenen waarom hij een vergelijking met Thibaut Courtois afwijst. ‘Ik speel ver van mijn goal, zoals Manuel Neuer‘, zegt hij resoluut. ‘Courtois is meer een lijnkeeper.’ Met zijn stijl sluit Mile aan bij wat men ook bij Anderlecht de keepersstijl van de toekomst noemt, bij monde van Jean Kindermans: ‘In de toekomst zal een keeper meer het spel mee moeten lezen, meespelen en mee de opbouw verzorgen. Daarom zal hij ook goed met de bal uit de voeten moeten kunnen. Doelmannen zoals Mile moeten dus vanaf jonge leeftijd meedoen aan de gewone oefeningen met bal.’
Wie al die superlatieven over het nieuwe keeperstalent van paars-wit op een rijtje zet, vraagt zich bijna af waarom hij op zijn zeventiende niet zijn kans tussen de palen heeft gekregen nadat René Weiler Davy Roef naar de bank verwees. Vindt men Svilar nog te jong? Misschien wel. Maar toen de nationale U15 op 11 februari 2014 3-3 gelijkspeelden tegen hun Italiaanse leeftijdsgenoten, heette de keeper recht tegenover Svilar Gianluigi Donnarumma.Drie jaar later heeft Il fenomeno er met AC Milan al meer dan 50 wedstrijden in de Serie A op zitten en is hij bij de Squadra al de vaste nummer twee, achter Gianluigi Buffon,terwijl Svilar nog altijd maar derde keeper is bij paars-wit.
Op zo’n jonge leeftijd al tussen de palen staan bij een toonaangevende club is uitzonderlijk. Doorgaans heeft dat te maken met de omstandigheden. Thibaut Courtois speelde zijn eerste wedstrijd in eerste klasse op zijn zestiende ook alleen maar omdat er problemen waren met de aansluiting van Laszlo Köteles en omdat de tweede man, Koen Casteels, geblesseerd was. In het buitenland profiteerde Iker Casillas van de blessure van Bodo Illgner om een paar maanden na zijn achttiende verjaardag titularis te worden bij Real. Manuel Neuermoest dan weer tot zijn twintigste en het vertrek van Frank Rost wachten om tussen de palen te belanden bij Schalke. Zelfs Buffon kwam op zijn zeventiende pas in het doel bij Parma omdat Luca Bucci geblesseerd was.
Svilar heeft dus nog wat tijd. Maar gunt hij zichzelf ook die tijd? Tijdens de stage van paars-wit legde Frank Boeckx op La Manga aan de pers uit dat hij zijn jonge concurrent er voortdurend op moest wijzen dat zijn carrière een marathon is, en geen sprint. Hier en daar wordt gefluisterd dat de jonge Mile nog niet helemaal klaar is voor de grote stap naar eerste keeper. In Spanje verwonderde de technische staf van STVV, dat de terreinen van La Manga deelde met paars-wit, zich erover dat een doelman van wie gezegd wordt dat hij ooit kan uitgroeien tot een wereldtopper lengte mist, in een vak waar de norm aan de top stilaan een minimumlengte van 1,90 meter vereist. Bij de U19 zijn de meningen verdeeld. Miles voormalige mede-international Azzaoui noemt Svilar ‘iemand die al heel vroeg bezig is met zijn mentale voorbereiding in de kleedkamer, om top te zijn tijdens de match’. Anderen vinden dan weer dat het talent ‘nog lang niet klaar is’, en dat hij moet opletten dat het zelfvertrouwen dat hij uitstraalt niet geïnterpreteerd wordt als een vorm van arrogantie.
BODART
Ook op het terras aan de Académie wordt niet alleen maar geapplaudisseerd. Wanneer Svilar een tweede goal tegen krijgt, nadat hij iets te snel uit zijn doel kwam terwijl een van zijn verdedigers nog in duel ging met Ayrton Mboko,wordt er bij de rood-witten geroepen: ‘Hij heeft lef en speelt hoog, maar technisch is hij niet zo uitzonderlijk.’ Aan de overkant van het veld is het in deze match eerder de andere doelman die in het oog springt met de talloze reddingen waarmee hij de uiteindelijke gelijkmaker van Anderlecht lang uitstelt. Het is Arnaud Bodart, neef van Gilbert. De jonge Standarddoelman doet het zo goed dat hij een complimentje krijgt van Nicolás Frutos, trainer van de tegenstander.
In de wandelgangen klinkt het dat Svilar zijn wedstrijden zou uitkiezen. Dat hij zich niet altijd tot het uiterste kan opladen voor de gewone wedstrijden met de paars-witte U21, zelfs niet voor sommige matchen met de Rode Duivels U19 onder Gert Verheyen. Daarentegen is hij altijd op niveau tijdens de wedstrijden van de Youth League en de belangrijke interlands met de U19. Alsof hij wedstrijden onder druk nodig heeft om op zijn best te zijn. ‘Misschien zal hij pas helemaal tot zijn recht komen wanneer hij het doel van het eerste elftal bij Anderlecht mag verdedigen’, meent iemand uit de entourage van de nationale ploeg. ‘Eén ding is zeker: hij zal niet bezwijken onder druk, terwijl Roef het daar moeilijk mee had.’
In de paars-witte kleedkamer, waar het krioelt van persoonlijkheden, verbaasde Roef effectief met zijn stilzwijgen. Vaak was hij bezig met zijn smartphone, zelden ging hij de discussie aan met zijn ploegmaats. Roef coachte ook minder zijn verdedigers en mist voorlopig nog het charisma dat bij zijn functie als goalie van Anderlecht hoort. Die branie en dat coachend vermogen zitten wel in het spel van Svilar. De vraag is alleen: wanneer zijn ze te bewonderen in de Jupiler Pro League?
DOOR GUILLAUME GAUTIER – FOTO’S BELGAIMAGE
‘Op basis van zijn talent en zijn kwaliteiten zie ik hem een parcours als dat van Thibaut Courtois afleggen.’ – HAMDI HARBAOUI
