Match to watch: Anderlecht-Beerschot

© Belga Image

Zondag keert Hernan Losada met Beerschot terug naar Anderlecht waar hij ooit met grote dromen aanbelandde. Misschien krijgt hij er ooit als trainer nog eens een kans.

In de zomer van 2006 arriveerden vijf Argentijnen op het Kiel. Gustavo Colmans talent sprong er meteen uit, maar ook Hernan Losada voetbalde snel de twijfels van zich af. Twee jaar later maakte hij zijn droom waar en stapte die het toenmalige Constant Vanden Stockstadion binnen. Zijn vader had een verkoopsclausule van één miljoen euro bedongen. Dat hielp. Maar de status die hij op het Kiel had, die van absolute vedette, kon hij in Anderlecht niet claimen. Anderlecht had al vedetten: met name Lucas Biglia en Mbark Boussoufa.

Integratieproblemen had Losada niet, met nog vier andere Argentijnen bij Anderlecht: naast Biglia waren dat Matia Suarez, Nicolas Pareja en aanvaller Nicolas Frutos, met wie hij ooit nog bij Independiente samen had gespeeld. Met Frutos, vandaag hulptrainer bij het andere paarswit, wordt het zondag een blij weerzien.

In dat seizoen 2008-2009 scoorde Losada maar één goal in de 21 matchen die hij meespeelde, waarvan ongeveer de helft als basisspeler: uitgerekend op zijn Beerschot was dat. Na dat seizoen werd hij uitgeleend, eerst aan Heerenveen, later aan Charleroi. Een terugkeer à la Zetterberg zat er toen niet in.

‘Hij maakte het me erg moeilijk’

Nochtans heeft het niet aan zijn houding of ingesteldheid gelegen, getuigt toenmalig Anderlechttrainer Ariël Jacobs die Losada later ook mee begeleidde bij zijn trainersopleiding. ‘Hernan heeft het me erg moeilijk gemaakt. Hij was een voorbeeldige prof, met een goeie drive, een uitstekende mentaliteit. Niet één keer is hij komen vragen waarom hij niet speelde. Omdat ik er mee zat, ben ik zelf een paar keer naar hem gestapt. Ik vond het jammer op menselijk vlak, maar er waren toen een paar spelers die net iets beter waren dan hij. Ik kon moeilijk tegen de Boussoufa van toen zeggen: nu ga ik Hernan een paar matchen in jouw plaats laten spelen, want hij werkt voorbeeldig. Dat was wel zo.

‘Bij Beerschot hoefde hij maar één keer met de vingers te kippen of een blik opzij te geven en hij kreeg al de bal, en mocht ermee doen wat hij wilde. Bij Anderlecht was dat niet zo. Ik vond wel dat hij het niveau had voor Anderlecht. Toen mij vooraf gevraagd werd of ik Losada er bij wilde, heb ik geen moment geaarzeld. Alleen kreeg je bij die club destijds niet de tijd om dat te tonen. Je moest er meteen staan. Tussen die andere jongens van toen was dat moeilijk.’

Authentiek

De situatie van toen met Hernan Losada is een voorbeeld dat Jacobs wel eens aanhaalt bij de kandidaat-trainers: ‘Dat je soms menselijk moeilijke beslissingen moet nemen, als je zo’n Hernan Losada hebt die er alles voor doet, maar die je toch moet teleurstellen.’

Heeft Losada als trainer wél de kwaliteiten om op een dag te mogen dromen van een terugkeer naar het Astridpark? Dat kan je nooit voorspellen in dit wereldje, zegt Jacobs: ‘Wat ik tijdens de cursus wel bij hem opmerkte, was de drive die hij ook als speler al had. Hij maakte op de trainersbanken ook indruk met zijn gretigheid en zijn kennis. Hij heeft mij als kandidaat-trainer vooral getoond: dit is Hernan Losada. Daar stond iets wat hij zelf is, niet iemand die iets van Jurgen Klopp of van José Mourinho kopieerde. Ik vond hem authentiek. Alleen al daarom vind ik hem alles hebben om een goeie trainer te worden. Ik zie bij hem veel simpel, gezond verstand, terwijl hij als ex-topvoetballer ook de grilligheden van het spelletje kan inschatten: vandaag lukt alles, morgen niets.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content