Mats Rits en Siebe Schrijvers: ‘Als de baas een tik tegen je kaak geeft, is het incasseren’

Zondag kan op Jan Breydel het doek vallen over deze competitie, in een rechtstreeks duel tussen Club Brugge en leider KRC Genk. Mats Rits en Siebe Schrijvers over hun eerste jaar in Brugse loondienst en hun evolutie, als voetballer en als mens.

Elke dag komt de eindstreep dichterbij. Het is money time, zowel voor KRC Genk, nagenoeg een heel seizoen aan de leiding, en Club Brugge, al tien maanden in de achtervolging. Zondag staan ze op Jan Breydel tegenover elkaar. Met Mats Rits (25) en Siebe Schrijvers (22) blikken we vooruit naar de topper. Samen, vanwege de parallellen. Nieuwkomers in de ploeg en vaste waarden die presteerden op een belangrijke positie: de ene als afwerker, de ander als controlerende middenvelder.

Waar hebben jullie vorige week het meeste van genoten: van Ajax, Barcelona of de bekerwinst van KV Mechelen?

SIEBE SCHRIJVERS: ‘Van KV Mechelen-KAA Gent heb ik maar één helft kunnen bekijken, omdat ik verplichtingen had op de club. Ajax en Barcelona heb ik wel gezien.’

MATS RITS: ‘En als je moet kiezen?’

SCHRIJVERS: ‘Dan kies ik voor Ajax. Omdat het zo kortbij is en omdat ik in de jeugd heel veel tegen Ajax heb gespeeld. Die groep alleen al… Een heel jonge ploeg, met fantastisch voetbal. Barcelona, dat is iets van jaren.’

Lionel Messi is in jullie ogen een oude krijger.

SCHRIJVERS: ‘Inmiddels weet je wel dat die goed is, ja.’

RITS: ‘Ik genoot van alle drie. Messi, omdat hij uitzonderlijk is. De beste van deze en andere planeten. Ajax, omdat het dichterbij is, hoed af voor het parcours dat ze aflegden. Beginnen in de voorronde, en nu… De tweede helft in Londen was minder, maar dan nog, toen zag je dat ze het wél kunnen: verdedigen. En Mechelen… Het was mooi dat ze de beker wonnen. Daar heb ik ook van genoten, weliswaar vanuit mijn zetel. Al mijn vrienden waren achteraf op het feest, maar ik heb gepast. Ik heb wél een berichtje gestuurd.’

Genieten jullie ook van play-off 1?

SCHRIJVERS: ‘Dit is nu mijn derde keer in de play-offs en ik moet zeggen: play-off 2 spelen en dit… Dat is een groot verschil. Genieten… Het is vooral spannend, met drie, vier ploegen die heel veel winnen. Het is voor mij wel de eerste keer dat ik meespeel voor de titel, en dat is toch anders. De keren voordien ging het voor een Europees ticket, vaak met op het einde nog die finale tegen de winnaar van play-off 2. Ruimte voor een uitschuiver was er nu niet. Dat verhoogt de druk, ook op mezelf. Ik moet beslissend zijn, ook in dit soort wedstrijden.’

RITS: ‘Als je wint, zit je in de flow, maar verlies je, dan krijg je direct een tik, omdat we geen speling hadden. Maar het gevoel om voor de titel te spelen, is gewoon leuk. Dat is druk, maar wel positieve. Elke week een topmatch is totaal niet te vergelijken met play-off 2. Ik betrap er mezelf op dat ik play-off 2 niet volg. Vraag me niet wie aan de leiding staat van de groepen, ik weet het niet. Als je play-off 2 moet spelen, is goed beginnen enorm belangrijk. Dan speel je nog voor iets. Maar mis je de start, dan zit het seizoen er zeer snel op.’

Overmoed

Jess Thorup gaf al eerlijk toe dat hij zich vooraf wat miskeek op de intensiteit van play-off 1. Alle ploegen trokken hun niveau nog op, constateerde hij. Hebben jullie dat gevoel ook?

RITS: ‘Dat vind ik een moeilijke. Omdat je elke week een topwedstrijd hebt, krijg je wel die indruk. Wat ik wel opmerkelijk vind is dat er in play-off 1 bij de deelnemers geen vermoeidheid in de ploeg sluipt.’

Ook niet bij jullie? De laatste weken lijkt het iets minder flitsend dan in de eerste paar weken.

RITS: ‘Toen stonden we na een kwartier al met 1-0 of 2-0 voor, dat vergemakkelijkt de zaken. Als het langer 0-0 blijft, is het vaak wachten op een opening.’

Was je daarom zo boos aan de rust tegen Anderlecht om de afgekeurde goal van Wesley?

RITS: ‘Ik ben altijd boos aan de rust als het 0-0 staat! ( lacht) En ik vind nu nog steeds dat het geen buitenspel was! Die clear error en de VAR… Op den duur kun je er niet meer aan uit. Ik had het er tijdens de match met wat Anderlechtspelers ook over. Of het nu hands is, of buitenspel, wat dan ook: wanneer moet de VAR tussenbeide komen en wat is de regel? Ik weet vandaag bij handspel niet meer wat de regel is. Wij moeten afwachten wat de ref beslist.’

SCHRIJVERS: ‘Ik vind dat het wat lang duurt, dat bekijken, maar de VAR heeft wel zijn voordelen.’

RITS: ‘Het terugdraaien zou ik ook niet meer doen, maar het kan nog wel beter, vind ik. In de Champions League is dat al zo. Iets beter, iets sneller.’

SCHRIJVERS: ‘Ik let normaal nooit op een scheidsrechter, maar die in Tottenham-Ajax vond ik geweldig. Bij elke tussenkomst dacht ik: wow! Correct.’

Voelen jullie je door de VAR tijdens deze play-offs in de steek gelaten? De hands van Mechele in Genk, de fout op Openda in Antwerpen, …

RITS: ‘Dat waren cruciale fases, maar we gaan het niet als excuus inroepen. Dat hebben we binnenskamers niet gedaan, en tegenover de media ook niet. In Genk hebben we gewoon zelf te weinig gepresteerd, dat moet je kunnen toegeven.’

SCHRIJVERS: ‘Het waren in beide matchen twee cruciale momenten, maar Mats heeft gelijk: het is nooit een excuus.’

Hoogmoed, na drie goeie wedstrijden?

RITS: ‘Neen. Een mindere dag als ploeg en wat foute keuzes. Zij gooiden snel de lange bal, misschien hadden we ook zo moeten antwoorden, in plaats van proberen zelf uit te voetballen, wat zij dan weer moeilijk maakten door de hoge druk. Maar hoogmoed… Als je in een goeie reeks zit, en je verliest, noemen ze dat vaak hoogmoed. Win je, dan noemen ze dat ‘de goeie flow’… Het was zeker geen gebrek aan focus, of de gedachte: we gaan daar ons matchke spelen en het loopt wel.’

Zelfkritiek

Hoe beoordelen jullie je eigen play-offs?

SCHRIJVERS: ‘De eerste drie wedstrijden was de hele ploeg sterk, en voelde ik me zelf ook goed. Tussen de linies lopen, of werken, het hing af van wat werd gevraagd. Het scoren, of betrokken zijn bij een doelpunt mocht wat meer zijn, maar in het spel was het positief, behalve in Genk.’

RITS: ‘Ik ben tevreden over mijn play-offs. Net als Siebe in Genk wat minder scherp dan normaal, maar daar moet je je overzetten. Ik voel me nog fris, nog scherp.’

98 procent van je passes zijn gelukt tegen Anderlecht, 17 keer de bal veroverd… Opmerkelijke statistieken.

RITS: ‘Dat is leuk, maar voor mij is mijn gevoel belangrijker dan zulke statistieken. Dat cijfers je gevoel ondersteunen, is leuk, maar niet meer dan dat.’

SCHRIJVERS: ‘Ik denk dat Mats heel tevreden mag zijn over zijn seizoen. Hij kwam van Mechelen… Ik ga niet zeggen als back-up, want dat wilde hij waarschijnlijk niet zijn, maar hij heeft gevochten voor zijn plaats en die echt wel verdiend. We hebben ooit het percentage gehoord van de wedstrijden die we winnen als Mats speelt, dat lag enorm hoog.’

RITS: ‘Ik denk dat de perceptie bij onze komst een beetje dezelfde was. Met het seizoen dat de jongens hier hadden gehad, kom je niet direct naar hier met de gedachte: ik ga 30 of 40 matchen spelen. Dat hoop je wel, en je wil je in de ploeg knokken, maar je uitgangspunt is het niet. Maar dat deed Siebe ook en hij is nu een van onze belangrijkste spelers. Ik zeg het al vaker: Hans Vanaken heeft de Gouden Schoen, Ruud Vormer ook en Siebe heeft alles om in de toekomst een potentiële Gouden Schoen te zijn. Dodelijk in de zestien, supersnel draaien en keren… Als ik tegenover hem sta op training, is het soms toch de wagon… wat aanhaken.’

Jij hebt weer zeer veel oog voor wat in je rug gebeurt. Daarom haal je het op Nakamba.

RITS: ‘Dat is mijn sterkte op zes of acht, dat ik het spelletje lees. Ik ben geen YayaTouré of VictorWanyama, supergroot en sterk, ik moet het anders oplossen. TimmySimons babbelt daar veel over met mij, omdat hij ook op die positie speelde en een beetje een vergelijkbaar type is. Als we de ploeg van de tegenstander krijgen voor de aftrap nemen we nog eens een en ander door.’

SCHRIJVERS: ‘Jij recupereert zoveel ballen omdat je het spelletje ziet!’

Waar kan Siebe beter?

RITS: ‘Nog iets beslissender zijn, misschien. Zijn kwaliteitenpakket is zo groot, dat ik dat meen, van die Gouden Schoen. Als je naar de statistieken van Hans kijkt, die zijn enorm. Siebe moet de zijne wat kunnen vergroten.’

SCHRIJVERS: ‘Klopt. Je hebt het me ooit gezegd: ‘Tijd dat je nog eens scoort, Siebe.’ Toen heb ik nieuwe schoenen aangetrokken en dat gedaan. ( lacht) Ik moet in de aannames nog wat meer direct naar voren kijken. Het kan altijd efficiënter, ik heb dit seizoen wel wat kansen gemist. Ik had makkelijk vier, vijf goals meer kunnen maken en dan hebben we het nu over fantastische statistieken.’

De trainer vroeg zich bij jullie komst af: gaan ze wel dominant genoeg een bal durven opeisen?

RITS: ‘Ik denk dat we allebei bij onze komst wisten dat de trainer in ons geloofde. We hadden vooraf ook allebei met hem gesproken. En als je dan mag spelen, krijg je wel het gevoel dat je de trainer overtuigde.’

SCHRIJVERS: ‘In gesprekken vertelde de trainer vol passie wat hij in me zag. Uiteraard moet je dat ook tonen en als je dan wat matchen op rij kan starten, voel je dat vertrouwen. We kijken regelmatig beelden met de T2 waarin aangestipt wordt wat beter kan, waar ik beslissender kan zijn. Zowel Mats als ik spelen immers op bepalende posities, een wedstrijd wordt vaak gewonnen op het middenveld.’

RITS: ‘Onze trainer gaat uit van eigen sterkte en een duidelijk idee, dat siert hem. Ik ben geen fan van voortdurend veranderen en aanpassen. Hij is heel gepassioneerd door voetbal, geëmotioneerd zelfs, dat is zijn leven. Dat slaat over op de groep, in de besprekingen creëert hij die passie.’

Kleedkamer

Door de filmpjes die Club op sociale media deelt onder de noemer ‘ We never walk alone‘ krijgen we inkijk in de emoties achter de schermen. Uiteraard wordt een en ander gefilterd, maar hoe staan jullie daartegenover?

SCHRIJVERS: ‘Ik vind het redelijk open, hoor.’

RITS: ‘Ik ook.’

SCHRIJVERS: ‘De beelden van Genk… Mats kreeg het te horen, ik, maar ook Hans en Ruud. Wat kan je nog meer doen, als je ook op die mannen in de kleedkamer schreeuwt?’

RITS: ‘Ik vind dat oké. Je kan het ermee eens zijn, of niet, het is nooit leuk dat je van je trainer een tik tegen de kaak krijgt, maar dat moet je aanvaarden. Het zijn de emoties van dat moment, want daarna wordt weer met je gepraat op een normale manier. Na Genk is de trainer bij ons op de bus gekomen en hebben we op een rustige manier nagekaart.’

SCHRIJVERS: ‘Niet zoals in de kleedkamer.’ ( lacht)

RITS: ‘Als het niet goed loopt, stormt het wel meer tijdens de rust. Alleen: nu zie je dat.’

Maar vinden jullie dat fijn, dat familie, vrienden, fans meegenieten van zulke momenten? Binnenkort wordt dit gegarandeerd beeldmateriaal bij cursussen voor sportpsychologen.

SCHRIJVERS: ‘Over het algemeen zijn de commentaren zeer positief. Ik vind het zelf fijn om te zien en kreeg al dezelfde reacties, ook van supporters van andere clubs.’

RITS: ‘Op een maandag denk ik, zo rond zeven uur ’s avonds: tiens, wat zouden ze er nu van gemaakt hebben? Zeer leuk.’

SCHRIJVERS: ‘Het is authentiek. Zo is het gewoon. Siebe, who are you scared of? Dat roepen vind ik niet erg, iedereen mag weten hoe het in de kleedkamer is.’

Nooit zin om wat terug te zeggen?

SCHRIJVERS: ‘Achteraf kan je wel aangeven waar je niet mee akkoord gaat, maar op dat moment is dat moeilijk’. ( lacht)

RITS: ‘Neen! Dat komt niet goed over. Eén, omdat de trainer dan emotioneel is, en twee, omdat het de ploeg ook niet ten goede komt. Dan tegen mekaar wat staan te roepen, kan je niet maken tegenover je ploegmaats. Dan staat je baas voor je neus en is het incasseren. Bijbabbelen kan later wel.’

Hoe reageer je als iedereen buitengaat voor de tweede helft maar jij wordt gewisseld, zoals in Genk?

RITS: ‘Dan ga je douchen. ( lacht) Je blijft wel achter met een kutgevoel, want het zelf mee rechttrekken in die match kan je niet meer. Het hoort bij het voetbal, dit was niet mijn eerste keer en het zal ook niet de laatste keer zijn.’

SCHRIJVERS: ‘Dat mentale, je over een moeilijke periode kunnen zetten, is het allerbelangrijkste. Ik denk dat 90 procent van de voetballers al periodes heeft gekend waarin het even niet ging zoals het moest. In mijn geval: niet scoren. Je moet in dat geval blijven werken en in jezelf geloven. Gebeurt dat niet, dan ben ik de jongen die geen bal meer durft te vragen.’

RITS: ‘In lagere divisies lopen heel veel goeie sjotters. Ik zeg niet dat het altijd zo is, maar vaak zakken ze eruit door hun mentale weerbaarheid. Onderschat dat niet.’

Pijnpunten

Met Philippe Clement en Ivan Leko staan zondag twee aanvallende trainers tegenover mekaar. Heeft dat deze play-off 1 zo leuk gemaakt?

RITS: ‘Ik denk dat de play-off 1 leuk is omdat het zo spannend is. Ik ben nog steeds niet voor dit format, je kan na een heel goed seizoen soms toch in de penarie raken, maar het heeft voor de neutrale voetbalsupporter wel spanning opgeleverd.’

SCHRIJVERS: ‘Beide ploegen trokken wel de manier van voetballen van het hele seizoen door in deze play-off 1.’

Als zij het halen, zijn ze de verdiende kampioen.

SCHRIJVERS: ‘Sowieso is de ploeg die op het einde eerste staat altijd de verdiende kampioen. Maar dat zouden wij ook zijn, stel dat we het nog halen.’

Ook al heb je maar vier speeldagen aan de leiding gestaan?

SCHRIJVERS: ‘Ja.’

RITS: ‘Maakt niet uit.’

Als jullie het niet worden, waar liep het fout?

SCHRIJVERS: ‘We hebben in de competitie te veel verloren. Thuis vooral, tegen ploegen waar het normaal niet mag. Waasland-Beveren halen we 1 op 6, Zulte Waregem… We spelen tot dusver de beste paly-off 1 ooit van Club Brugge, daaraan ligt het dus niet.’

RITS: ‘Siebe heeft gelijk, in die wedstrijden moeten we naar onszelf kijken. Het had niks met Champions League te maken, of een weekend waarin veel jongens naar de nationale ploeg waren. Het waren gewoon onze fouten.’

Wie was dit seizoen de beste?

( in koor) ‘Hans. Zonder discussie.’

SCHRIJVERS: ‘Zijn statistieken alleen al. Ook in de opbouw, de ballen die hij opeist, de link tussen verdediging en aanval…’

RITS: ‘Als Hans goed speelt, zijn wij ook goed. Een uniek talent, de beste in deze competitie.’

Wellicht komen er wat transfers deze zomer, ook uitgaande. Voelen jullie je klaar om een nog belangrijkere rol in deze kern op te nemen?

SCHRIJVERS: ‘In het begin tast je wat af, maar inmiddels zijn we hier al een jaar en allebei hebben we onze rol in de kleedkamer gevonden.’

RITS: ‘Ja. Maar alles staat of valt met spelen. Als je niet meedoet, is het moeilijker om je te laten horen. Dat heeft ons dus vrij goed geholpen in het vinden van onze plaats. Ruud en Hans staan daarin nog verder, maar dat is logisch.’