Matz Sels: ‘Ik push mijzelf nu nog meer’

In geen tijd heeft Matz Sels zich bij Racing Club de Strasbourg opgewerkt tot sterkhouder en patron van de ploeg. Gesprek met de nieuwe chouchou in de Elzas en een van de beste doelmannen in de Ligue 1.

Ondanks de ijzige kou en de gure wind moet de imposante Cathédrale Notre-Dame de Strasbourg het komen en gaan van toeristen blijven slikken. Met zijn bijna 143 meter is het kerkgebouw, dat op klaarlichte dag zelfs zichtbaar is vanuit de Vogezen en het Zwarte Woud tientallen kilometers verderop, een must see voor de gemiddelde citytripper die Straatsburg komt bezichtigen. Tot zes maanden geleden was de hoofdstad van de intussen afgeschafte administratieve regio Elzas onbekend terrein voor Matz Sels.

‘Had je mij vroeger gevraagd wat er te zien is in Straatsburg, dan was ik niet verder geraakt dan het Europees parlement’, aldus Sels. ‘Nu ik er woon, moet ik toegeven dat de stad iets charmants uitstraalt. Met zijn historische gebouwen en de waterloop rond het centrum heeft het iets weg van Brugge en Gent. Maar het is geen plek waar mensen lang blijven. Ik merk wel dat ze Straatsburg als doorreisplaats gebruiken om richting hun skioord in Zwitserland te rijden. Als ik twee dagen vrij heb, kan ik gemakkelijk over en weer rijden naar mijn familie.’

Zoals veel collega-voetballers had Sels een paar keer een duwtje in de rug nodig tijdens zijn carrière. Jaren geleden leidde een tip van Jason Denayer tot een doorbraak bij Lierse. Denayer had met een afvaardiging van de JMG Academie tegen de beloften van Lierse gespeeld en hij gaf de naam van Sels door aan Jesse De Preter, op dat moment CEO op het Lisp. Vorige zomer nam het lot de gedaante aan van ex-ploegmaat Stefan Mitrovic. ‘Ik heb eerst zitten bellen met Loïc Desiré, de sportief directeur van Straatsburg, en blijkbaar heeft Mitrovic hem uitdrukkelijk aangeraden om mij erbij te nemen.’

Je bent sinds je transfer naar Newcastle in 2016 drie keer verhuisd. Was je toe aan stabiliteit in je carrière?

MATZ SELS: ‘Het is niet aangenaam, maar het was vooral lastig voor mijn vriendin. Mensen denken snel: een voetballer zal wel iemand inschakelen om de verhuis te regelen. Nee, mijn vriendin stond er telkens alleen voor. Alles in- en uitladen, meubels kiezen, enzovoort. In de toekomst zal het nog gebeuren. Je kiest niet welke clubs in jou geïnteresseerd zijn.’

Is Straatsburg nu de club waar je van droomde?

SELS: ( lacht) ‘In het begin was ik terughoudend. Maar daarna dacht ik: de club wil mij absoluut hebben en ik zal in de Ligue 1 spelen. Die twee elementen gaven de doorslag om te tekenen. Bovendien hebben ze een plan uitgestippeld voor de komende vijf jaar: het stadion zal uitgebreid worden naar 36.000 plaatsen en de club wil jaar na jaar een stap voorwaarts zetten op sportief vlak. Ik wil daar deel van uitmaken. Maar ik heb ook geleerd dat je in het voetbal maximaal zes maanden mag vooruitkijken.’

Het doet denken aan wat je bij Gent hebt meegemaakt.

SELS: ( knikt) ‘Toen ik aankwam bij Gent was het niet meer dan een subtopper. Na de bouw van het nieuwe stadion is alles snel in de juiste plooi gevallen en hebben we met Hein Vanhaezebrouck, die de juiste man bleek voor de spelersgroep, de titel gewonnen. Ik zeg niet dat Straatsburg kampioen zal worden – in Frankrijk is dat uitgesloten met PSG – maar we moeten in staat zijn om aan te leunen bij de top. Het oorspronkelijke doel – ons zo snel mogelijk redden – is nu al niet meer relevant.’

NIEUW TV-CONTRACT

RC Strasbourg heeft op financieel vlak een grote inspanning voor jou gedaan. Je bent de op een na duurste transfer in de clubgeschiedenis na José Luis Chilavert en een van de grootverdieners van het team.

SELS: ‘Ik weet niet wat mijn ploegmaats verdienen en het houdt mij ook niet bezig. In doel zochten ze vooral een ervaren doelman, iemand die niet omvalt van de stress als hij in het stadion van Marseille of Lyon komt spelen. Er werd niet zozeer gekeken naar mijn leeftijd – met mijn 26 jaar ben ik geen oudje -, wel naar mijn bagage. Ik heb elf matchen gespeeld in de Champions League en ik weet wat het is om een prijs te winnen.’

Je hebt je rentree in Frankrijk niet gemist. Doet het jou iets als Pierre Ménès, een gereputeerde journalist en voetbalanalist in Frankrijk, jou omschrijft als de beste doelman van de competitie?

SELS: ‘Uiteraard is dat leuk om te horen, maar ik ga het zeker niet rustiger aan doen nu het lekker loopt. Integendeel. Ik push mezelf nog meer. Bij Lierse werkte ik met een personal coach en hier train ik ook op mijn eentje bij. Puur omdat mijn lichaam dat nodig heeft. Ik kan zelfs genieten van een zware training. Als een trainer mij moet definiëren dan zou hij vertellen dat ik een keiharde werker ben.’

Enig idee waarom je zo populair bent bij de supporters?

SELS: ‘In het Frans zeggen ze: ne rien lâcher. Ik geef nooit op. Iedereen kan in de fout gaan, dat is menselijk, maar ik wil mezelf niets te verwijten hebben. En: ik zou niet willen dat de supporters mij iets kunnen verwijten. Ik hoef niet zo nodig de publiekslieveling te zijn, maar ik wil aan de mensen laten zien dat ik tot het uiterste ga. Als je krediet hebt opgebouwd, zullen de fans gemakkelijker accepteren dat je een slechte dag hebt.’

Iemand uit jouw entourage vertelde dat je boven jezelf kan uitstijgen als je veel verantwoordelijkheden krijgt.

SELS: ‘Het bestuur heeft mij meteen belangrijk gemaakt en dat is een van de redenen waarom ik een heel hoog niveau haal.’

Op korte tijd ben je een leidersfiguur geworden in de kleedkamer. Dat bleek na een met 3-0 verloren oefenmatch tegen de reserven van Straatsburg. Je was zo boos dat je zonder te verwittigen bent vertrokken op de club.

SELS: ( grijnst) ‘Ik was kwaad omdat we een trainingsmatch verloren hadden tegen jonge gasten die wél gemotiveerd waren. Ik ergerde mij ook aan de mentaliteit. Bij sommige spelers bespeurde ik een gebrek aan ambitie. Ik heb hoe langer hoe meer de indruk dat de boodschap is aangekomen. Iedereen heeft door dat we een ploeg hebben om hoog te eindigen.’

Maar de Ligue 1 krijgt in Vlaanderen weinig weerklank. Vijf jaar geleden had jij Frankrijk wellicht links gelaten.

SELS: ‘De Ligue 1 begint Belgische spelers meer en meer aan te spreken. Met name dankzij PSG, dat in een paar jaar tijd een Europese topclub is geworden. In 2020 gaat er een nieuw televisiecontract in met een waarde van meer dan een miljard euro en dat zal Frankrijk nog aantrekkelijker maken voor buitenlanders. Om financiële redenen is het dus van levensbelang dat we de komende jaren niet degraderen.’

Is het niet vervelend om in een kampioenschap te spelen waar de spankracht al jaren weg is door de dominantie van PSG?

SELS: ‘Je kan niet zeggen dat er veel opwinding is wat de titel betreft… Daarom kijkt niemand meer om naar PSG. Voor mij begint het klassement vanaf plaats twee.’

GEMIST WK-TICKET

In juni was je persoonlijk rond met Anderlecht. De deal tussen Anderlecht en Newcastle is afgesprongen op peanuts. Je hebt andermaal kunnen zien dat de voetbalwereld niet gemaakt is voor softies.

SELS: ‘Ik heb mijn portie voetbalkennis al opgedaan bij Lierse. Toen heb ik ondervonden hoe de voetbalwereld precies in elkaar zit. Soms is het een kwestie van details: je geraakt maar ergens binnen omdat je makelaar bevriend is met de clubmanager.’

Neem je Anderlecht iets kwalijk?

SELS: ( denkt na) ‘Ik ga niet wegsteken dat ik graag bij Anderlecht was gebleven. Met een beetje goede wil was het misschien wel in orde gekomen. Het is de fout van één persoon dat het niet is doorgegaan… Op het moment zelf was het balen, maar ik weet hoe het werkt. Op het veld moet je je job doen, ernaast moet je het spelletje meespelen. Om de eenvoudige reden dat je niet alles in de hand hebt.’

Beschouw je Anderlecht als een mislukt avontuur? Uiteindelijk zijn jullie vorig seizoen maar derde geëindigd.

SELS: ‘We stonden twaalf punten achter op Club Brugge voor de play-offs en we hebben tot speeldag acht meegedaan voor de titel. Zo slecht was het dus niet. Het heeft mij wel een ticket voor het WK in Rusland gekost. In mijn ogen hingen die twee zaken samen. Nu bleef er bij de bondscoach wellicht zoiets hangen van: Matz was niet beslissend genoeg. Een doelman kan pas uitblinken als de ploeg draait.’

Het moet steken dat je het EK in 2016 en het WK van vorig jaar hebt gemist. Heb je nooit gedacht aan stoppen?

SELS: ‘Nee. Ik vind het nog altijd een eer om opgeroepen te worden. Ik zou mijn droom waarmaken mocht ik met deze generatie een tornooi kunnen spelen. Ook al is het maar als nummer drie. Stel je voor dat de Rode Duivels opnieuw ver geraken op het komende EK. Binnen twintig jaar spreekt iedereen daar nog over en dan maakt het niet uit dat je geen minuut hebt gespeeld.’

AFSCHEID IN PROVINCIALE

Van de kampioenenploeg van Gent schieten er met Asare en Dejaegere amper twee spelers over. Maar het valt op dat geen enkele speler het gemaakt heeft in een topcompetitie. Hebben we dat team overschat?

SELS: ‘Op internationaal vlak is er inderdaad niemand doorgebroken. Maar om nu te zeggen dat we overgewaardeerd waren… Je speelt geen kampioen en je bereikt niet de tweede ronde van de Champions League als je niet kan terugvallen op degelijke voetballers. In de eerstkomende jaren zie ik geen Belgische ploeg de tweede ronde van de Champions League halen. En we waren bijna te goed voor België. We voelden ons alleszins onoverwinnelijk. Ik herinner mij dat we ooit in een week tijd Anderlecht, Standard en Club Brugge helemaal weggespeeld hebben. Zelfs Michel Preud’homme wist niet meer welk systeem te gebruiken om ons te counteren.’

De groepscohesie was in hoofdzaak de sleutel voor de succesjaren in Gent wordt gezegd.

SELS: ‘Nu en dan flitst die periode door mijn hoofd. Mitrovic en ik zijn het met elkaar eens: dat samenhorigheidsgevoel zullen we nooit meer tegengekomen. Dat was onvoorstelbaar mooi. Ik ben blij dat ik het heb mogen meemaken.’

Je hebt het tegenovergestelde meegemaakt bij Newcastle. Teamgenoten die zich na de match terugtrekken in hun loges, spelersvrouwen die niet met elkaar spreken of niet komen opdagen op de thuiswedstrijden…

SELS: ‘De aanpassing van een vriendengroep naar een kleedkamer waar spelers vooral met zichzelf bezig waren, viel mij zwaar. Ik ben toen van het ene uiterste in het andere gevallen. Ik denk dat het inherent is aan topvoetbal. Bij Anderlecht was het in zekere zin ook ieder voor zich. Hein heeft getracht om van al die individuen een hecht team te maken, maar het voelde helemaal anders dan bij Gent. Mijn ploegmaats bij Anderlecht waren eerder collega’s. Ik had niet de behoefte om met iedereen iets te gaan eten of bij wijze van spreken eens flink door te zakken.’

Hoeveel solide vriendschappen heb je overgehouden aan je passage bij Gent?

SELS: ‘Met Kums, Thoelen en Foket wissel ik af en toe berichtjes uit. Gewoon om te checken hoe het gaat. Met de jaren is het contact met de andere spelers verwaterd. De echte vrienden die ik heb overgehouden aan het voetbal kan ik op een hand tellen. Je hebt Jason Adesanya ( Heist, nvdr) en Tom Pietermaat ( Beerschot Wilrijk, nvdr), jongens die ik respectievelijk bij Lierse en bij de nationale jeugdploegen heb leren kennen en nu op een lager niveau actief zijn. We hebben al afgesproken dat we onze carrière samen zullen afsluiten ergens in provinciale.’