Michel D’Hooghe wordt op 8 december 70 jaar. Een kruispunt in het leven, een nieuw moment om een balans te maken. De ex-voorzitter van de Belgische voetbalbond en Club Brugge heeft al betere tijden meegemaakt.
Het schimmig verleden laat de FIFA al maanden niet los. Als lid van het Uitvoerend Comité en hoofd van de medische commissie van de Wereldvoetbalbond moest ook Michel D’Hooghe zich noodgedwongen bewegen in een sfeer van schandalen. Hoewel er hem niets ten laste kon worden gelegd, heeft hem dat getekend. Toen hij op een gegeven moment door de ethische commissie op de rooster werd gelegd omwille van een gekregen schilderij van een Russische vriend en een baan voor zijn zoon in een Qatarees ziekenhuis, was hij gekwetst tot in het diepste van zijn ziel.
Michel D’Hooghe was en is een van de machtigste mensen binnen het Belgisch voetbal. Hij leidde veertien jaar de Voetbalbond en stond zes jaar aan het hoofd van Club Brugge. Hij haalde onder meer mee het Euro 2000 naar België en saneerde blauw-zwart. Hij had voor- en tegenstanders, maar hij leerde leven met kritiek, een paar oprispingen buiten beschouwing gelaten. Zo groeide D’Hooghe van een vaak emotioneel reagerende man uit tot een gelouterde bestuurder.
Maar Michel D’Hooghe was en is in de eerste plaats arts. Omdat deze job beantwoordt aan dat wat hij zich als levensinzet tot doel heeft gesteld, omdat je in dit vak telkens weer een les in bescheidenheid krijgt. En omdat je, zoals hij het zelf ooit verwoordde, na ieder nieuw boek dat je openslaat weer voor een gesloten boek staat. Hij kan uren vertellen over zijn passie voor geneeskunde.
Michel D’Hooghe is een belezen man. In speeches grijpt hij vaak naar citaten omdat je dan meer tot de geest en tot de beeldvorming van de mens kan doordringen. Thuis in Brugge neemt hij geregeld plaats achter zijn piano, trekt hij zich terug in dat wat hij zijn muziek-corner noemt. Of hij gaat graag op een vroege ochtend wandelen in Brugge. Als hij dat op een regenachtige, mistige dag in de herfst doet, botst hij telkens weer op de mystiek van de stad. Het ontroert hem. Brugge is zijn stad.
Veel meer dan om de politiek van de FIFA is Michel D’Hooghe altijd bekommerd geweest om het medische aspect. De te hoge belastbaarheid van voetballers, de vrees dat er bepaalde limieten worden bereikt en zelfs overschreden, het is altijd al een zorg geweest. Nog tot eind 2017 wil Michel D’Hooghe met dit mandaat doorgaan. Aan opstappen heeft hij amper gedacht toen de FIFA haast instortte en de lang door hem verdedigde Sepp Blatter aan de schandpaal werd genageld. Maar het beschadigt allemaal wel het einde van zijn carrière.
Tot rust zal D’Hooghe ook dan niet komen als hij zich in de luwte terugtrekt. Dat kan hij alleen als hij heel actief is. Georganiseerd actief, zoals hij dat altijd zei aan die mensen die hem vroegen hoe hij erin slaagde verschillende jobs te combineren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier