‘Mijn staf verdient meer lof dan ik’ (Lorenzo Staelens)

© Belga
Christian Vandenabeele
Christian Vandenabeele Freelancejournalist

Mocht er een herfsttitel voor trainers toegekend worden, dan was Lorenzo Staelens een van de favorieten geweest.

Wat is er na het dieptepunt tegen Standard gebeurd dat jullie plots zo’n mooie serie neerzetten?Lorenzo Staelens: ‘ ’s Anderendaags ben ik er met de grove borstel doorgegaan. De psychologie en de persoonlijke begeleiding voor een keer aan de kant geschoven en over alles en nog wat keihard mijn gedacht gezegd.’

Wat hield dat in?

‘Onder meer dat we op het veld venten nodig hebben die vechten voor elke bal.’

Wat brengt je na een match tot rust?

‘Mijn avond na de wedstrijd ziet er bijna altijd dezelfde uit: even binnen in het spelershome, nooit lang, en dan naar huis om voetbal te kijken tot soms twee uur. Meestal begint dat om halftwaalf met Match of the Day.’

Wat doe je anders nog om te ontstressen?

‘De ochtend van de match ga ik graag wandelen, met de vrouw en de hondjes. Dan wandelen we twaalf tot twintig kilometer, twee, drie tot zelfs vier uur. Daarna eet ik, maak ik mijn tactiek in het net om die aan de spelers te tonen en vertrek ik rustig naar de match.’

Wat vind je de grootste verandering in het trainersvak sinds de tijd dat jij nog voetbalde?

‘Dat er meer mensen in de staf zijn en dat je die mensen taken en verantwoordelijkheden moet geven om hun job te kunnen doen. Zodat ze niet alleen maar ja moeten knikken.’

Wat neem je mee van je vroegere trainers?

‘Niet veel. Wel nog wat principes, zoals de discipline van Leekens en het tactische van Erik Gerets.’

Maakte de trainersopleiding van jou een betere trainer?

‘Neen, niet echt.’

Zonder diploma zou het ook wel gegaan zijn?

‘Absoluut. Maar het is verplicht en het is zeker goed dat die opleiding er is, al zou ik er iets meer inhoud aan geven.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content