Moet Antwerp zijn doel bijstellen? Vijf vragen aan trainer László Bölöni

Een nieuwe tribune en halfweg nog steeds een plaats in de top vijf: moet Antwerp zijn doel bijstellen?

1. Antwerp serveerde tegen KV Mechelen champagne op de tribune, en zowel voor als na de wedstrijd zorgden dj’s voor een feestje, maar op het veld ontbrak het spektakel.

(knikt) ‘We zijn heel slecht begonnen en hebben dat in de eerste helft nooit gecorrigeerd. Dat gebeurde pas aan de rust. Daarna waren we vrij dominant, maar voor doel impotent. Op de tribunes was er feest, en de mannen hebben hun best gedaan om de directie te belonen voor hun inspanningen met een zege, maar op dat cadeau zullen ze nog even moeten wachten.’

2. Halverwege draaide Antwerp met 23 punten. Mogen we in de terugronde hetzelfde verwachten?

‘Die 23 punten geven ons gedurende een bepaalde tijd een zekere rust. Zaak is om te bevestigen. Ik vond onze resultaten tot dusver ‘interessant’maar niet ‘excellent’. We hebben verrast in het begin van het kampioenschap en thuis tegen Zulte Waregem waren we uitstekend. De andere resultaten waren soms heroïsch en we kenden nu en dan goeie periodes, maar grote voldoening gaf de heenronde mij niet. Toch zou het fenomenaal zijn, mochten we in de terugronde hetzelfde aantal punten realiseren. Voor hetzelfde aantal punten, zelfs een beetje minder, teken ik direct.’

3. Bent u tevreden met de kwaliteit van het spel van Antwerp?

‘Natuurlijk verkies ik meer kwaliteit, maar denkt u even mee na: kunnen we dat ook? Hier wil ik mijn spelers absoluut niet afvallen, iedereen weet dat ik hen graag zie, maar willen is een, kunnen wat anders. Analyseer onze selectie: de helft van de spelers heeft nog niet te veel geproefd van voetballen in de Belgische eerste klasse. Misschien ís er een gebrek aan kwaliteit, maar daarvoor hebben we – in sommige wedstrijden – snel een oplossing gevonden. Wij winnen meer wedstrijden op verplaatsing dan thuis. Dat zegt een en ander, neen? Ik zou graag die thuiswedstrijden wat makkelijker winnen. Anderzijds valt me dit seizoen op: er zijn een paar ploegen die iets makkelijker winnen, iets meer techniek hebben, iets meer geduld ook en wat meer snelheid, maar zelfs zij steken er qua niveau niet veel bovenuit. Mijn indruk is dat het kampioenschap compacter is geworden en dat de onderste ploegen hun niveau hebben opgekrikt. We mogen vooral niet vergeten van waar we komen en moeten streven naar iets meer efficiëntie. En dan bedoel ik niet in de aanval, wel in het behouden van de bal, in het steunen van de aanval, in het optrekken van het ritme van het spel, om op die manier de verdediging van de tegenstander meer uit evenwicht te brengen. Meer dynamiek, inspiratie. En meer talent, had ik bijna gezegd, maar dat is er of dat is er niet. Dat kan je niet ‘verhogen’.’

4. Fysiek heeft nu iedereen hetzelfde niveau. Mag het op dat vlak voortaan wat rustiger? Spelers vonden dat u nogal hard trainde. Hebt u de citroen uitgeperst?

‘De basis is gelegd, nu moeten we dat niveau behouden. Het probleem zijn nu de geblesseerden, Dino Arslanagic, Moustapha Sall, Obbi Oulare, Mamoutou N’Diaye, nog anderen. Uitgeperst? Ik had dat graag gedaan, maar uitpersen doe je pas als je iemand wedstrijd na wedstrijd opstelt. Bij mij vallen ze veel vroeger uit, soms al in de opwarming. Wat we vooral niet mogen verliezen, is de concentratie. Dat is onze drug.’ (lacht)

5. Opletten met uw woordkeuze… Het gebruik van het woord ‘cadeaus’ na afloop van Antwerp-Standard, toen u de arbitrage hekelde, komt u een dezer op een schorsing te staan. Jammer met het oog op uw terugkeer naar Sclessin.

‘Ik heb dat niet zo gezegd, maar dat is zo geïnterpreteerd, onder meer door de liga. En terecht namen ze daar aanstoot aan, maar die wedstrijd in Luik zal ik niet missen. Dat is overigens – voor mij – een match als een ander. Echt waar. Eerst de beker. Ik had graag in Kortrijk wat veranderd aan mijn ploeg, met het oog op die match in Luik, en op voorwaarde dat de kwaliteit dezelfde bleef, maar door de blessures zal dat niet lukken, denk ik. U ziet, Standard is nog ver van mijn gedachten, ik leef in het moment.’