Moordende druk verlamt AA Gent

Na een belabberde 1 op 15 moeten de Buffalo’s de volgende drie matchen punten sprokkelen om de uitgesproken seizoensambities van het bestuur nog waar te maken.

Sinds afgelopen vrijdag kreunt en lijdt AA Gent. Na de pijnlijke 0-1-uitschuiver in eigen huis tegen het Charleroi van de tactisch uitgekookte Felice Mazzu werd de kampioen van 2015 ondergedompeld in een ware crisisstemming.

Want het meest onverwachte scenario lijkt zich te gaan voltrekken in play-off 1, waar de troepen van Yves Vanderhaeghe nochtans bijzonder overweldigend begonnen met zes op zes tegen Anderlecht en Club Brugge. De Buffalo’s stevenen door het loodzware programma en het gebrek aan bezieling bij de spelers af op een seizoen zonder Europees voetbal.

In het gedachtegoed van voorzitter Ivan De Witte en algemeen manager Michel Louwagie is dat nog altijd een absoluut horrorscenario. De realiteit is echter dat het team sinds de eerste twintig minuten in de Ghelamco Arena tegenover Club Brugge ongelofelijk begon te krasselen.

Minimumvereiste

Vanderhaeghe weet als geen ander dat zijn lot, ondanks een overeenkomst tot 2019, wordt gekoppeld aan de (bijgestelde) seizoensdoelstelling van het bestuur, namelijk Europees voetbal. De voormalige international verweert zich en vecht hard voor zijn functie, maar moet vaststellen dat de inhaalrace (44 op 63) in de reguliere competitie niet langer van tel zal zijn als er straks conclusies worden getrokken bij een nieuw gesprek met De Witte en Louwagie op het terras van restaurant D’ Oude Schuur in Sint-Martens-Latem. Want in play-off 1 is het money time. Al het opgebouwde krediet is dan niet langer van tel. Een ticket voor de Europa League is de minimumvereiste.

Het is een vreemde wending, want toen de voormalige verdedigende middenvelder op het oefencomplex in Oostakker begin september vorig jaar werd aangesteld als opvolger van Hein Vanhaezebrouck was de toon bij De Witte en Louwagie nog helemaal anders. AA Gent stond toen veertiende met een schrale 6 op 24. Vanderhaeghe kreeg te horen dat niemand binnen het team en management nog geloofde in een ticket voor play-off 1. In eerste instantie was het de bedoeling om de ploeg bij de eerste twaalf (op zestien) te parkeren.

De West-Vlaming deed wat hem werd opgedragen: rust brengen, de spelers een goed gevoel geven en veel schouderklopjes uitdelen, terugkeren naar wat meer zekerheid met vier spelers achterin én vooral veel punten sprokkelen. Dat gebeurde aan een kampioenenritme met grotendeels dezelfde basisploeg en de nodige bijval. Het maakte dat die onvoorstelbare reeks, de vierde stek na de reguliere competitie plus de uitmuntende start van play-off 1 de honger naar meer zeker bij voorzitter De Witte deed toenemen.

Plots kwam er een heel ander vooruitzicht naar boven drijven: de voorronde van de CL, via een tweede plaats. Vanderhaeghe kende zijn dwingende opdracht. In de pers liet de voorzitter het achterste van zijn tong net niet zien begin april, maar zijn verfijnd woordgebruik liet meer vermoeden. ‘We gaan voor Europees voetbal. Bij voorkeur mikken we op de derde plaats. Maar hoger mag ook. Samen met Michel Louwagie en enkele leden van de technische staf ging ik een weddenschap aan over wie tweede wordt. Het was fiftyfifty.’

Bij die weddenschap was Vanderhaeghe vermoedelijk niet bij, want na Charleroi klonk het als volgt: ‘Ik pronostikeer niet. Ik deed het ook nooit. Altijd worden er zaken in de mond gelegd.’ Nochtans poneerde Louwagie eerder: ‘De voorzitter en ik leggen Yves niets op. Wij geven alleen onze mening. Daarna doet elke trainer wat hij wil.’

Mentaliteit

Flashback naar 4 september 2017. De Witte zegt dat ‘Yves voor overtuiging, energie en enthousiasme zal zorgen’. Louwagie voegde eraan toe: ‘Hij is een zeer goede peoplemanager, iemand met veel emotionele intelligentie. De keuze werd versterkt door zijn rol als uitstekende motivator. En een ander element dat speelde, waren zijn vechtlust, discipline en doorzetter als speler.’

Het zijn net die kwaliteiten die AA Gent momenteel mist, en die vooral ook Vanderhaeghe verontrusten. Na de 0-1-nederlaag tegen Charleroi sijpelde voor het eerst radeloosheid en onmacht door in het betoog van de West-Vlaming, want stilaan begon hij te beseffen dat hij het vuur niet meer kan aanwakkeren. De vele wissels ten spijt, waarbij vooral Brecht Dejaegere, Samuel Kalu en Moses Simon na hun verwijzing naar de bank in de knoop liggen met hun vertrouwen en vorm.

‘Dat verbaast me, omdat ik blijf geloven in hun potentieel’, beweert de gekwelde coach. ‘Ik zie veel dingen die ik niet vraag. Spijtig. We moeten terug naar de basis. Via mentaliteit.’ Het lijkt er sterk op dat Vanderhaeghe net als zijn (vrij jonge) spelersgroep versmacht geraakte in de moordende druk die van bovenaf werd opgelegd. ‘Als dit Gent niet kan spelen met volle inzet en toewijding, kan het van iedereen verliezen in play-off 1’, noteerde Louwagie.

Er zit duidelijk ruis op de lijn. Want terwijl Vanderhaeghe – en zijn technische staf – denkt dat rust en individuele gesprekken aangewezen lijken om de hoofden van zijn jongens leeg te maken, wordt er door Louwagie vooral aangestuurd om nog meer te trainen en langer op de club te vertoeven. ‘Samen straffer’, zo luidt de slogan van Telenet boven de jongerentribune in de Ghelamco Arena. Vanderhaeghe gebruikt liever de begrippen ‘plezier in het spel’ en ‘willen winnen’ om iedereen te overtuigen.

Volstaat dat om alsnog, via puntengewin tegen Genk, Anderlecht en Club Brugge, een ommekeer teweeg te brengen? Op zondag 20 mei rond 19.45 uur kennen ze bij de Buffalo’s het antwoord na de verplaatsing naar het Jan Breydelstadion.