Muslin: ‘Sfeer op Sclessin vergelijkbaar met Rode Ster Belgrado’

© BELGA

Slavo Muslin is met Standard toe aan zijn tweede coachingopdracht nadat hij eerder al eens Lokeren onder zijn leiding kreeg. De Servische trainer heeft zijn mening over de Standardaanhang al klaar.

In 2005 was Muslin (62) een seizoen coach van Sporting Lokeren. Hij maakte in die periode een eerste keer kennis met Sclessin.

Slavo Muslin: “Ze hadden het mij gezegd toen ik in België kwam en het bleek: nergens is het publiek zo vurig. Het stuwt de ploeg voort. Maar toen ik hier kwam met Lokeren, bekeek ik het anders: ik draaide de kwestie om. Ik vermoedde dat als Standard moeite had om in zijn spel te komen, de supporters zich weleens tegen hun ploeg zouden keren. En dus vroeg ik mijn spelers er alles aan te doen om een eerste tegengoal zo lang mogelijk uit te stellen. Dat was het plan bij de aftrap: zo lang mogelijk standhouden in de hoop dat het publiek negatief zou reageren en zijn geduld verliezen.”

De ervaren Muslin, een boegbeeld bij de Servische topclub Rode Ster Belgrado, vergelijkt de sfeer op Standard zelfs met die in Belgrado.

“Ik zeg niet dat het hier indrukwekkender is, maar het verschil is dat Sclessin gesloten is, terwijl het stadion van Rode Ster open is. Sowieso ontsnapt er wat lawaai. En hier zit het publiek ook dicht bij de grasmat. De druk die de mensen op de tegenstander zetten, maar ook op hun eigen ploeg, is uiteindelijk vergelijkbaar”, vindt Muslin.

Afzien in Perm

Voor de Serviër voelt de Luikse omgeving een beetje aan als Club Med, zelfs al werd die term door sportief directeur Axel Lawaree naar de prullenbak verwezen bij zijn aanstelling. Dat heeft veel te maken met de vorige werkomgeving van Muslin in het Russische Perm: “Ik ben er zes maanden gebleven en van juni tot december heb ik maar één salaris ontvangen en twee winstpremies. Idem voor mijn spelers. Hoe wilt u hen in zulke omstandigheden motiveren? Er viel op hen nochtans tot aan het eind niets aan te merken.

“En dan waren er ook die werkomstandigheden … In december hebben we een week bij min 24 graden gewerkt! Siberië was niet ver. Er was geen zaal, we trainden op een kunstgrasveld dat bespeelbaar was dankzij verwarming. Het veld, dat ging dus nog wel, maar fysiek was het een ander verhaal. We hielden het maximaal drie kwartier vol. De spelers hadden moeite om te ademhalen en ik, aan de rand van het veld, had ook bij iedere ademhaling pijn. We droegen verwarmende schoenzolen en waren van kop tot teen bedekt. Je zag alleen maar onze ogen. Echt de hel. Onmogelijk om daar mee om te gaan als je niet betaald wordt. Ik heb een advocaat onder de arm genomen en ben tegen de directie in proces gegaan.”

“Soms zou het misschien goed zijn om profs die voor het minste of geringste klagen, eens mee te nemen naar zulke plekken. Als ze eens zagen hoe het er elders aan toe gaat, zou hen dat wellicht goed doen.”

(Pierre Danvoye)

Lees het hele interview met Slavo Muslin in Sport/Voetbalmagazine van 22 juli.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content