In Sport/Voetbalmagazine praat Nicolas Lombaerts (34) over zijn terugkeer naar België, zijn toekomst bij KV Oostende en zijn hekel aan de polariserende debatcultuur in onze maatschappij.
Nicolas Lombaerts over…
… terugkeren naar België:
‘Het was wennen. Ik zal niet zeggen dat ik mensenschuw ben, maar ik ben graag op mijzelf. Daar ben ik vooral achter gekomen tijdens mijn jaren in Rusland. Ik zat er alleen, met mijn vrouw en op het einde met mijn dochter. Ik leefde in mijn eigen cocon; had niet te veel contact met anderen. In België is dat anders. Hier leef je minder anoniem: iedereen heeft je gezien, weet wat je doet en heeft daar commentaar op. Vandaar de keuze om landelijker te wonen. In het begin moest ik even de klik maken, maar nu is dit weer mijn thuis. Al mis ik Sint-Petersburg wel, maar ik keer niet terug. Mijn vrouw is graag hier. Zij is blijer dat we terug zijn dan ik. Onze dochter Victoria is 2,5 en gaat nu juist naar school. Haar naam is Russisch en we noemen haar vaak Vika: de Russische afkorting van Victoria. Maar in Rusland naar school gaan… Dat is niet simpel en dat wil ik haar niet aandoen. Ik vind het jammer dat ik daar niet meer kan wonen, maar je kunt niet alleen aan jezelf denken. Mijn dochter is belangrijker dan ikzelf.’
… vrije meningsuiting:
‘Onze maatschappij is zeer hard geworden en er is veel polarisering. In deze wereld is het moeilijk om anders te zijn. Een eigen mening mag precies niet meer; ik heb de indruk dat we ons moeten schamen voor wat we zeggen omdat de ander weleens op zijn tenen getrapt kan zijn. Je bent gemakkelijk een racist, tegenwoordig moet je al uitkijken wat je zegt over het klimaat. Iedereen moet precies hetzelfde denken, meegaan in dezelfde lijn.
‘Iedereen is voor mij gelijk voor de wet, maar laat een vrouw een vrouw zijn, een man een man. Ik hoorde laatst een discussie over borstvoeding geven in het zwembad. Laat iedereen vrij, maar je moet het ook niet opdringen aan anderen. En ik vind: een schuine grap moet kunnen. Als ze die maken over mij, des te liever, dan kan ik iets terugzeggen. Vroeger kon je je mening makkelijker ventileren, was er meer ruimte voor de context. Nu valt die met de sociale media meestal weg, uit interviews worden oneliners gehaald en wat je zegt wordt opgeklopt. Je kunt in één zin je imago om zeep helpen. Soms moet ik mijn eigen waarden verloochenen om niet te worden verbrand.’
… zijn toekomst bij KV Oostende:
‘Als er niets beter komt, blijf ik gewoon. Maar wie weet krijg ik de kans voor nog een leuk avontuur. Ik sta voor alles open, maar het moet niet slechter worden dan hetgeen ik bij Oostende heb. Ik hoop dat de mensen begrijpen dat ik niet zomaar mijn boeltje pak naar het buitenland voor de helft van het geld. Ik ben hier dicht bij huis, familiaal zit ik op mijn plek; bij een vertrek moet daar wel wat tegenover staan. Ik moet voor mijzelf zorgen. In de voetbalwereld is het toch vaak ieder voor zich; ze aarzelen ook niet om me op de bank te zetten. De dag dat ik stop met voetballen, zullen ze mij ook niet komen vragen of ze een brood moeten kopen voor mij.’
