‘Om als homo te overleven in een voetbalkleedkamer moet je faken’

In het seizoen 2017/18 gaf The Secret Footballer van Sport/Voetbalmagazine regelmatig een inkijk in de coulissen van ons voetbal. Nu legt hij uit hoe homoseksualiteit gepercipieerd wordt in een gemiddelde Belgische kleedkamer.

‘Homoseksualiteit is wellicht het grootste taboe in het mannenvoetbal. Wij doen alsof het niet bestaat en erover praten is not done. Wij wisten allemaal dat er in Beveren een man was doodgeslagen omdat hij homo was. Maar dat was geen item in de kleedkamer – het is een maatschappelijk debat dat aan ons voorbij is gegaan.

‘Laten we niet naïef zijn: in het Belgische profvoetbal lopen er meer dan een handvol homo’s rond. Daar ben ik nu eens honderd procent van overtuigd. Maar het voetbalmilieu is een machowereld waar looks en perceptie belangrijk zijn. Je kan dus niet zomaar zeggen: ik ben homo of biseksueel.

‘Terwijl homoseksualiteit in het vrouwenvoetbal mainstream is geworden en over het algemeen beter aanvaard wordt. Weet je wat je als homo moet doen om te overleven in een voetbalkleedkamer? Faken. Doen alsof je een rokkenjager bent. We scheppen vaak tegen elkaar op als het op vrouwen aankomt. We tonen aan elkaar welke vrouwen we volgen op Instagram en ik kan mij inbeelden dat een homo op zo’n moment zijn acteertalent moet bovenhalen om niet op te vallen.’

Homo als pispaal

‘Ik ben al jaren actief als profvoetballer en ik ben nog nooit een speler tegengekomen van wie ik dacht: die gast zou homo kunnen zijn. Een tijdje geleden heb ik wel vernomen dat een ex-ploegmaat uit de kast is gekomen. Maar ook hij heeft zich nooit ‘verdacht’ gemaakt. Ik begrijp waarom. Als zoiets uitlekt, zadel je de trainer en de club op met een moeilijke puzzel. De pers smult van zulke verhalen en vanaf dan zullen alle ogen op jou gericht zijn. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?

‘Als homo heb je er dus geen belang bij om je geaardheid met de hele wereld te delen. In het beste geval loop je een transfer mis. In het slechtste geval mag je definitief een kruis maken over je carrière.

‘Hoe ik zou reageren mocht een ploegmaat mij toevertrouwen dat hij homo is? Ik ben niet het type dat zo’n gevoelige informatie zal rondbazuinen. Maar ik zou zo verbaasd zijn dat ik die persoon zou bestoken met vragen. Het zou alleszins vreemd aanvoelen voor mij, want ik ken niemand in mijn entourage die homo is. Ik vraag mij trouwens af hoe een spelersgroep zou omgaan met een homo in de ploeg. Wellicht zal hij als pispaal gebruikt worden. Velen zullen zich ook afvragen of de speler in kwestie hen ooit heeft proberen te verleiden.’ (lacht)

Schunnige grappen

‘Ik herinner mij dat er ooit een kinesist stage heeft gelopen op de club die blijkbaar gay was. Hoe we het te weten zijn gekomen? Daar gaat een heel verhaal achter schuil. Hij had plannen om naar het buitenland te vertrekken, maar door omstandigheden is hij in België moeten blijven. Via via is hij bij ons terechtgekomen. Op een dag was hij met een speler bezig en die vertelde bij wijze van grap dat hij de massage erg apprecieerde, maar dat hij het meer voor de vrouwen had. De kinesist antwoordde toen heel droog: en ik val op mannen.

‘De hoofdkinesist, die toen ook in het lokaaltje aanwezig was, kon zijn oren niet geloven. Hij vroeg voor de zekerheid of hij het goed had begrepen. Maar niemand is er dieper op ingegaan.

‘Een paar weken later is de stagiair niet meer komen opdagen. We zijn gaan navragen waarom en een van de redenen voor zijn vertrek was de sfeer in de kleedkamer. Hij voelde er zich niet echt thuis… De fameuze onthulling van de stagiair kregen we veel later te horen en we vroegen ons af waarom de speler die toen op de massagetafel lag het ons niet eerder had verteld. Was het schaamte? Ik weet het niet.

‘Maar we hebben wel een tijdlang met hem zitten dollen. We vroegen al spottend of hij er van genoten had om zijn kont te laten masseren door een homo. Of iemand zei: nu begrijp ik waarom je je door hem onder handen wilde laten nemen. We lachten vooral de speler uit, niet de kine. Maar het feit dat we er schunnige grappen over maakten, bewijst dat we nog niet klaar zijn om een homo te verwelkomen. Er is een mentaliteitswijziging nodig, maar dat is niet voor morgen.’