Ooit was het fantastisch om Vercauteren te interviewen

Jacques Sys, hoofdredacteur van Sport/Voetbalmagazine en al 45 jaar in de journalistiek, diept iedere zondag een anekdote op uit zijn lange carrière.

Interviews gaf hij de afgelopen jaren zelden nog. Frank Vercauteren leek zich van de pers te distantiëren. Zelfs toen hij medio 1998 met Cercle Brugge kampioen werd, gaf hij op de persconferentie een sneer naar de pers. Terwijl iedereen zich buiten in het feestgewoel stortte, maakte Vercauteren een verbitterde, haast verzuurde indruk. Nochtans zeggen mensen die hem goed kennen dat hij heel genereus is.

Neemt Frank Vercauteren nu bij Anderlecht, waar Vincent Kompany ook al niet met de pers praat, een andere attitude aan? In zijn carrière als voetballer was het altijd heel interessant om met Vercauteren te praten.

We herinneren ons een lang interview, ergens op de grens tussen 1989 en 1990, toen de Brusselaar bij het Franse Nantes voetbalde. Hij bewoonde toen een indrukwekkend landhuis op een groot domein in Ligne, op 20 kilometer van Nantes.

Vercauteren voelde er zich uitstekend, tussen eenvoudige, hardwerkende lieden die hem spontaan en ongedwongen bejegenden, niet omdat hij toevallig tegen een bal kon trappen, maar omdat ze hem beschouwden als een homme du pays.

Heel gastvrij was Frank Vercauteren tijdens dat interview. Hij stak de kerstboom aan, haalde een streekwijn uit de kelder en gooide wat hout op het knetterende haardvuur. Hij genoot van de gezelligheid van de donkere eindejaarperiode. Drie uur lang grasduinde Vercauteren, van nature nochtans introvert, door zijn carrière, praatte over zijn gedrevenheid en soms irritant gedrag op het veld en sprak ook over de periode na zijn actieve carrière waarin hij, zo zei hij toen, heel graag met de jeugd zou werken. Na afloop voerde hij ons terug naar het hotel.

Vreemd, die ommezwaai die Frank Vercauteren in de loop van de tijd heeft gemaakt. Voelde hij zich niet correct behandeld? Was hij ontgoocheld over zijn trainerscarrière en kreeg hij te weinig waardering? Of was er een andere, niet uitgesproken ergernis? Benieuwd of Vercauteren nu nog altijd de sporen van het verleden met zich meedraagt. En zich ten aanzien van de media weer koud en afstandelijk gaat opstellen.