Ook aan de grenzen van ons koninkrijk wordt er gevoetbald. Noord, oost, zuid of west, de bal voelt zich overal best. Vandaag houden we halt bij het West-Vlaamse SK Reningelst.
Langs een landweggetje, waarlangs enkele tractoren op de bewerkte velden je meteen de gezellige sfeer van de boerenbuiten geven, duikt SK Reningelst op. Een club uit vierde provinciale in West-Vlaanderen op een vijftal kilometer van de grens met Frankrijk.
De ploeg is opgericht net voor de oorlog en maakte deel uit van de Westhoek. “Dat was een eigen competitie met teams uit de streek die niet aangesloten waren bij de Belgische voetbalbond”, vertelt ex-speler en doelman Guido Braem. “Het was een beetje de Super League, maar dan andersom.”
Sinds een decennium zijn ze verhuisd naar ‘De Makke’, vernoemd naar de bijnaam van Max Bervoet, een oud-voorzitter die er 25 jaar actief was. “We hebben in het verleden vaak geschipperd tussen derde en vierde provinciale”, gaat Braem verder, die met een Jupiler in de hand enige gelijkenis vertoont met Xavier Waterslaeghers. “Maar Guido was tien keer beter,” treedt voorzitter Piet Declerq meteen bij.
Zwart en rood
Vanuit de kantine zijn de Zwarte- en de Rodeberg zichtbaar. Beide heuvels werden tijdens de wielerklassieker Gent-Wevelgem al meermaals beklommen. De laatste bevindt zich volledig in België terwijl de Zwarteberg pal op de Frans-Belgische grens ligt. Op deze heuvel, waarachter Frankrijk begint, liggen tal van winkeltjes en horecagelegenheden die vooral door Fransen bezocht worden.
Toeval of niet, de clubkleuren van SK Reningelst zijn evenzeer zwart en rood, een verwijzing naar de nabijgelegen heuvels? Rood keert wel meer terug. Zo is de vlag van het dorp rood-wit en is ook het bier ‘Rookop’, dat in de lokale brouwerij wordt gebrouwen, een lokale delicatesse. “Je krijgt een beetje een Marco Borsato-gevoel hier”, grapt Braem.
Coupe Franco-Belge
Op gebied van jeugd werkt Reningelst samen met het Belgische Westouter, maar ook met het Franse FC Meteren aan de andere kant van de Zwarteberg. “We proberen een goede verstandhouding te onderhouden, jeugd uit te wisselen en vriendschappelijke matchen te spelen. Op die manier leren ze beide een andere manier van voetballen”, zegt voorzitter Piet Declercq.
Jaarlijks is er een duiveltjestoernooi waaraan ook enkele Franse elftallen deelnemen. Stiekem wordt gehoopt om in de toekomst een soort ‘Coupe Franco-Belge’ te kunnen organiseren, een wisselbeker voor de jeugd. “Het is voor die gastjes ook eens geestig om in Frankrijk te sjotten.”
Vrouwenploeg
De voorbije jaren werd in SK Reningelst het damesvoetbal op de kaart gezet. Dankzij een ploeg in eerste en eentje in derde provinciale zijn zij toch een van de uithangborden. Bij de vrouwen mag je al vanaf veertien jaar in het eerste elftal spelen.
Dat de club zo een paar jonge dames in zijn rangen heeft, is iets waar het bestuur terecht fier op is. Met de gedreven trainer die ze hebben, is er de ambitie om dé vrouwenploeg van de regio te worden.
Het merendeel van de spelers en speelsters komt uit de buurt, maar er zijn er ook met de Franse nationaliteit gepasseerd. Enkele jaren geleden deden er drie Fransen mee van net over de grens waarmee zelfs kampioen werd gespeeld. “Zij kwamen van Abele (in Poperinge, nvdr), een dorpje met het meest hellende plein van België waar de kerk in Frankrijk staat.” Door corona zijn ze nu niet meer bij.
Declercq: “Wij leven vooral van de gezelligheid, zoals veel teams in provinciale. Mijn ambitie als voorzitter is om een gezonde ploeg over te laten als ik stop en dat we die stap naar derde nog eens kunnen maken want dat is nog een mooiere competitie in deze streek die nog meer volk trekt.”
ruben courant
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier