Hoofdredacteur Jacques Sys kijkt iedere maandag terug op de voorbije sportweek. Deze keer: de onwaarschijnlijke degradatiestrijd, de kuren van Michel Preud’homme en Remco Evenepoel, natuurlijk.
Plots ligt de degradatiestrijd weer helemaal open. Is Cercle Brugge bezig aan een mirakel?
‘Ze hebben nu twee zware wedstrijden, tegen AA Gent en Club Brugge. Maar dat moeilijk programma geldt voor Waasland-Beveren en KV Oostende ook. Maar Cercle heeft na die opmars natuurlijk wel een mentaal voordeel. Ze domineerden in Moeskroen en gaven geen enkele kans weg. Net zoals de week voordien op STVV hielden ze de nul. Natuurlijk zijn het voor een deel de wintertransfers die het verschil maken. Maar het is zonder meer knap dat de trainer, Bernd Storck, die spelers in korte tijd en in een klimaat van wurgende stress heeft ingepast.
‘Trainerswissels leveren doorgaans niet zo’n groot effect op, dat tonen cijfers steeds weer aan. Het zijn paniekreacties. Je ziet dat nu ook bij Waasland-Beveren. Maar naast de inbreng van Storck kan je niet kijken: hij gaf Cercle een eigen gezicht. Door hard te werken en niet te zeuren. Van de andere kant merkte je dat er hier en daar al kanttekeningen werden geplaatst bij zijn aanpak toen Cercle 1-0 voorstond tegen Anderlecht, maar bleef aanvallen en uiteindelijk met 1-2 verloor. De week voordien gebeurde dat ook tegen Antwerp. Terwijl Storck gewoon een bepaalde weg bewandelt. Maar trainers worden beoordeeld op hun resultaten. Veel meer dan op hun visie.’
Michel Preud’home kreeg tegen Antwerp zijn vijfde gele kaart en moet voor de derby in Charleroi op de tribune gaan zitten.
‘Tja, Preud’homme heeft zijn temperament. En ergens begrijp ik het wel: je werkt een hele week hard met je groep en dan zie je dat de scheidsrechter verkeerde beslissingen neemt. Maar dat geeft je natuurlijk geen vrijbrief om zo te reageren als hij dat doet. Trainers moeten zich kunnen controleren, ook als voorbeeld naar de spelers toe. Ik vind het vreemd dat Preud’homme telkens naar het buitenland verwijst waar dat wel zou mogen. Ik kan me niet voorstellen dat hij wat dat betreft nooit voor de spiegel gaat staan. Het is sterker dan hemzelf. Hij zei het na de wedstrijd tegen Antwerp: ‘Ik heb me laten vangen’.’
Remco Evenepoel trekt de lijn door met zijn overwinning in de Ronde van de Algarve.
‘En dan hoor je dat hij nog niet in vorm is. Het is echt indrukwekkend wat Evenepoel doet, maar dat mag het verwachtingspatroon niet opschroeven. Sommigen doen nu al alsof hij nu ook Tirreno Adriatico gaat winnen. Op den duur wordt het vanzelfsprekend wat Evenepoel allemaal doet. Terwijl hij nog maar 20 jaar is. Natuurlijk is Evenepoel een uitzonderlijk talent: hij kan klimmen en tijdrijden, hij rijdt op het einde van een koers nog even snel als in het begin. Maar of hij in staat is een grote ronde te winnen, dat moet je afwachten. In die zin wordt de Ronde van Italië voor hem een belangrijke test. Hoe hij het hooggebergte zal verteren, cols van 2000 meter, dat weet op dit moment niemand. Belangrijk is dat Evenepoel het hoofd koel houdt. Daar slaagt hij in, want hij laat zich niet meedrijven in die golf van enthousiasme. Hij gaat goed met zijn status om. Evenepoel blijft heel geconcentreerd en heel leergierig. En hij wordt goed begeleid. Als het moet, zal hij beschermd worden.’
