Zijn eerste voetbalstappen zette Charles De Ketelaere bij de West-Vlaamse tweedeprovincialer KFC Varsenare, maar het duurde niet lang voor Club Brugge hem oppikte. ‘Hij zal zich nooit gek laten maken.’
Varsenare is op deze donderdagmorgen een oase van rust. De buien en wind houden het volk niet weg van de parking van de Sint-Mauritiuskerk, waar de kraam van Vishandel Roger-An succes heeft bij de oudere bevolking. Ook Koen & Carine hebben afnemers bij hun rondrijdende groenten & fruithandel.
Achter Café Oud Gemeentehuis ligt de sportinfrastructuur. Naast een kleine ramp voor inline-, roller- en skateboarding kregen het krachtbal (Atlas, twee velden), voetbal (KFC Varsenare) én het tennis (TC Ter Straeten) hun stek in of tegen het Stadion van Caloen. Terwijl gemeentepersoneel druk bezig is met het snoeien van de hoge hagen rondom het hoofdterrein zien we dat de open vlakte en vrije natuur moet wijken voor oprukkende woonblokken en verkavelingen. ‘Twee jaar geleden kwam ik hier wonen voor het groen’, verzucht een vrouw die er met haar twee hondjes een wandeling maakt. ‘Nu ben ik wat teleurgesteld, omdat die charme van dat polderland verdwijnt met die nieuwe wijken.’
Van 2006 tot 2008 was Charles De Ketelaere hier te vinden, bij de club met stamnummer 5222. De afstand tussen KFC Varsenare en Sint-Andries is nog geen twee kilometer. Ook De Clubshop en De Klokke aan het voormalige Olympiastadion liggen op amper 3,5 kilometer van Varsenare. Dat is korter dan het traject tussen het Jan Breydelstadion en het stadscentrum van Brugge.
Verderop ligt ook de praktijk van orthodontist en kaakchirurg Francis De Ketelaere, als mond-, kaak- en aangezichtsheelkundige verbonden aan AZ Sint-Lucasziekenhuis in Brugge en vooral: papa van Charles. ‘Zijn oudere broer Louis en zijn vriendjes voetbalden al bij KFC Varsenare, dat dichtbij was. Mijn ex-echtgenote en ik waren ook wel sportief, maar nooit heel competitief. Isabelle speelde volleybal op provinciaal niveau, ik ‘bewoog’ vooral. Beetje fietsen, wat wandelen. Ik ging naar school bij de Frères. Alleen daar voetbalde ik nog. Mijn broer bleef voor Cercle, ik niet.
‘Bij Charles ging het ineens snel toen mijnheer Brusseel zag dat hij goed kon voetballen. Varsenare had altijd een goede naam als sportclub voor de jeugd en bovendien was het een overstap van blauw-zwart naar blauw-zwart: dat kon niet verkeerd gaan. Ikzelf ben nooit een echte voetbalfanaat geweest. Voor Charles bij Club voetbalde had ik ook geen abonnement, al gingen we weleens omdat we als echte Bruggelingen de families van Marc Degryse en Gert Verheyen kenden.’
Hogere handelingssnelheid
‘Ik had het voorrecht om Charles te mogen begeleiden in mijn voetbalschool en bij KFC Varsenare’, zegt leerkracht natuurwetenschappen/lichamelijke opvoeding Rik Brusseel. ‘Uiteindelijk waren dat maar een paar maanden; die jongen was amper vijf, sloot direct aan bij de U7 en stak er meteen bovenuit door zijn tweevoetigheid en handelingssnelheid. Op zestien jaar AXA Sport, waar we voornamelijk focussen op techniek en schijnbewegingen, zag ik nog nooit zo’n begaafd voetballertje. Charles kapte je uit met links, versnelde en was plots weg. Hij kon je Messigewijs met een eenvoudige beweging serieus in de luren leggen. En hij had ook een goed gericht schot.’
Brusseel gaf de naam van Charles De Ketelaere al snel door aan wijlen Ives Faelens, die toen bij de jeugd van Club Brugge werkte. ‘We moesten dat niet achterhouden. Hij zou toch snel op de radar van hun scouting gekomen zijn. De enkele keren dat hij nog met ons meedeed, stak hij er met Nicolas Daels ( nu KHO Wolvertem-Merchtem, nvdr) ver bovenuit. Ook in de zaal, waar alles nog wat sneller ging.
Pas toen Charles twee jaar geleden zijn kans kreeg tegen PSG in de Champions League besefte ik dat hij toch wel talentvol is.’
‘Hij zal me voor altijd bijblijven als een brave, geïnteresseerde en verstandige leerling, die van thuis uit bepaalde normen en waarden meekreeg. Er lag geen druk op de ontwikkeling; rust en de weg van de geleidelijkheid stonden voorop. Ik was later zijn coach bij de U10 van Club. Daar kwam er ook al wat tactiek bij kijken en je zag dat Charles door de betere tegenstanders nog meer werd getriggerd. Spelers moesten leren nadenken. Wij kozen er in het begin voor om Charles vanwege zijn dribbelvaardigheid uit te spelen op de linkervleugel. Later is hij door zijn lichamelijke evolutie, techniek en snelheid meer tot een centrale pion gemaakt, vernam ik van Stijn Claeys ( zie ook kader, nvdr).’
Brusseel reageert enthousiast op de groei die zijn voormalige poulain de afgelopen jaren beleefde. ‘Het raakt me en maakt me tegelijk blij’, zegt hij. ‘Zo’n niveau nu al halen… ik vind dat heel tof. Ik bewonder zijn bescheidenheid. Als hij fysiek, lichamelijk en mentaal nog stappen kan zetten, dan zal hij snel de overstap naar het buitenland maken. Soms heeft Charles nog dode momenten in een wedstrijd, wat ook gebeurde bij de jeugd. Ik vind het wel mooi om te zien hoe hij ook als nummer 9 zijn stempel drukt. Charles is geen Lewandowski of Dost, die ballen vanop de flanken nodig hebben. Hij moet kunnen genieten van de vrijheid die hij daar krijgt, zwerven en ruimte zoeken. Je mag Charles zeker niet te veel in een keurslijf stoppen. Eén ding staat vast: hij zal zich nooit gek laten maken.’
Bewondering
Francis De Ketelaere grijnst na het horen van deze opmerking. ‘Ik was verwonderd toen ik vernam dat hij naar Club mocht’, reageert hij. ‘Ik had er geen hoge verwachtingen van. Ik zag het eerder als iets dat moest groeien; eens proberen, kijken wat het geeft en of het goed blijft gaan. Maar seizoen na seizoen kregen we het nieuws dat hij bleef meegroeien. In het begin was dat nog speciaal, gaandeweg groeide Charles gewoon mee.’
Door zijn drukke baan volgde Francis de ontwikkeling van zijn zoon lange tijd van een afstandje. ‘Ik werkte ook op zaterdagvoormiddag en was vaak van wacht. Als ik kon, ging ik naar zijn duels op zaterdagnamiddag. Charles weet ook goed dat onze tweeling Louis en Renée even veel aandacht verdiende. Pas toen Charles twee jaar geleden zijn kans kreeg tegen PSG in de Champions League besefte ik dat hij toch wel talentvol is. Eerst dacht ik nog: kan hij dat eigenlijk allemaal wel? Gelukkig was ik toen in het stadion en zag ik wat Charles allemaal in zijn mars heeft. Aan mijn huidige echtgenote moest ik toen toch toegeven dat hij meer kon dan ik had ingeschat. Charles had zich opvallend verbeterd; wat hij presteert, maakt me enorm fier. Talent krijg je mee en ik vind het vooral fantastisch met welke gedrevenheid, passie, zelfdiscipline en doorzettingsvermogen hij dit bereikte. Daar sta ik vol bewondering naar te kijken. Onderschat de belasting niet van topsport, ook in combinatie met zijn schoolwerk aan het Sint-Lodewijkscollege. Chapeau. Het doet me echt wat.’
Toch kijkt papa De Ketelaere ook vandaag de dag nog rustig en realistisch naar de status van zijn jongste zoon. ‘Ik vind nog altijd dat Charles in zijn achterhoofd een plan B moet hebben’, zegt Francis De Ketelaere. ‘Ik hoefde daarvoor nooit achter zijn veren te zitten. Charles deed alles uit zichzelf, heel zelfstandig. Met die ingesteldheid kun je ver geraken, ook in het normale leven. Je moet vooral doen wat je graag wil, maar wél altijd met een doel voor ogen. Dat is ook mijn motto: doe goed en kijk niet terug. Je zult ook Charles niet betrappen op veel onvertogen woorden omdat hij heel bescheiden blijft. Ik vind het alleszins mooi hoe hij zich positioneert in de spelersgroep. Vandaag ben ik de eerste fan, wij steunen hem in alles. Maar dat doen we ook voor Renée en Louis. Hij speelt – door zijn studies in Gent – samen met onze stiefzoon nu voor het amusement in het weekend bedrijfsvoetbal bij KG Witte Beer. Charles gaat daar ook wel eens supporteren.’
Sterren
Yannick Bousson is op sportief vlak het contact bij KFC Varsenare, de technisch verantwoordelijke voor de jeugd en een fervent aanhanger van Club Brugge. ‘Het stond in de sterren geschreven dat Charles een begenadigd sporter was’, zegt de leerkracht van het zesde leerjaar in de stedelijke basisschool De Triangel in Sint-Andries. ‘Ook in het tennis behoorde Charles lang tot de beste spelers van zijn leeftijdscategorie. Bij ons stak hij er ook snel met kop en schouders bovenuit. Het duurde echt niet lang voor zijn naam werd opgepikt door gereputeerde ploegen. Hij trad in de voetsporen van Sven Dhoest en Birger Maertens die ook hier speelden en het schopten tot in de eerste ploeg van Club Brugge. Maar ook van Thibo Somers van Cercle Brugge, waarmee onze club een samenwerkingsakkoord heeft. Het blijft heel leuk om zoiets op te volgen. Iemand die op een internationaal podium furore maakt op zo’n jonge leeftijd is wekelijks onderwerp van gesprek.’
Tot twee jaar terug speelde zijn oudere broer Louis nog voor de beloften van KFC Varsenare. Volgens Bousson ook iemand met kwaliteiten. ‘Een topkerel’, zegt hij. ‘Explosief en een goede spits. Maar hij geloofde iets te weinig in zijn eigen kunnen. Heel down to earth, net als de rest van de familie. En Charles, tja. Dat vlaskopje met die blinkende ogen, daar kon je natuurlijk niet naast kijken op het veld. Hij trok de aandacht, natuurlijk vooral door zijn skills. Charles beroerde hier gewoon iedereen. Een once in a lifetime experience. ‘
Hij roemt ook de teamspeler in De Ketelaere. ‘Charles wilde niet alle doelpunten maken; hij liet de anderen meedelen in zijn spelvreugde. Hij wilde iedereen zijn vriend zijn. Naast zijn snelle voetjes en goed hoofd heeft hij een mooi hart. Ik blijf er bij: Charles is een voorbeeld voor de jeugd. Zijn impact hier bij KFC Varsenare blijkt groot, want op training wordt hij door onze jongeren al geïmiteerd. Iedereen is hier vandaag een beetje Charles De Ketelaere. Het staat mooi op ons palmares en we zijn er trots op dat hij momenteel de enige echte Numéro Uno is voor onze talenten van de toekomst. Ook omgekeerd, denk ik. Charles zal nooit zijn roots verloochenen. Hij weet heel goed van waar hij komt. Dat siert hem.’
‘We moesten mama De Ketelaere overtuigen’
Birger Van de Velde werkte van 2013 tot 2019 in de jeugd bij Club Brugge, is momenteel beloftencoach bij KVV Zelzate, lesgever bij Voetbal Vlaanderen en scout voor de nationale ploeg U15. ‘Charles was de vaste linksbuiten bij de U12 en scoorde vlot. Hij mocht eens meetrainen met de U13 die op hun beurt dan weer met de U14 samenspeelde. Bij de U13 vonden Rik van den Bergh – nu hoofd van de trainersopleiding – en ik dat we hem centraal moesten zetten. Op de linkerflank kreeg hij alleen prikkels vanaf rechts en door deze omzetting verlaagden we zijn rendement; hij ging veel minder doelpunten maken om hem nog meer uit te dagen als centraal opererende voetballer. Ik herinner me goed dat we zijn mama er van dienden te overtuigen dat Charles niet zou inboeten aan snelheid en opportunisme voor doel. Voor zijn toekomst leek het ons echter nuttiger om vol in te zetten op die positie van 8 en 10. ‘
Momenteel toont De Ketelaere die veelzijdigheid in het team van Philippe Clement. Van de Velde: ‘Charles is een superslimme jongen. Je kunt dat best vergelijken met een spons. Charles verwerkte alle theoretische informatie heel snel en zette dat direct om naar de praktijk. Bij wedstrijdbesprekingen was hij één van de weinige jongeren die meedacht. Heel opvallend. Charles stelde in de kleedkamer alternatieven voor. Ook op het veld durfde hij als amper dertienjarige stil te staan bij probleemsituaties en dacht hij mee over oplossingen. Zoals hoe hij zich diende te positioneren tegenover twee rechtstreekse tegenstanders.’
De Ketelaere was in de jeugd van blauw-zwart het voorbeeld van een laatmature speler. ‘Charles wilde altijd de beste zijn’, aldus Van de Velde. ‘Hij wilde echt alles winnen. Ook wanneer we voor de afwisseling badminton of judo deden. Bij de techniektrainingen van Thomas Vlaminck kregen ze soms iets mee als huiswerk. Voor de beloning, een promotiefilmpje, deed Charles alles. Verder blijf ik hem een voorbeeld vinden door zijn beweeglijkheid, waardoor zijn lichaamsbeheersing zo goed is. Het lijkt vaak alsof hij zich al schaatsend voortbeweegt over het veld. Vreemd dat hij vroeger nooit door andere topclubs werd opgemerkt, wat nu wel anders is. Dat is zijn eigen verdienste, hij legt de lat altijd hoger en is niet gauw onder de indruk. We speelden eens een internationaal toernooi in de buurt van Auxerre, onder andere tegen Monaco. De jongens waren erg onder de indruk, behalve Charles. Hij wilde maar één ding: hen verslaan én uitgaan van de eigen sterkte.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
