Paul Onuachu over het coronavirus: ‘Ik voelde niets’

Na een moeizaam debuut leek Paul Onuachu, de Nigeriaanse spits van KRC Genk, een paar maanden geleden goed vertrokken. Toen verstoorde het coronavirus zijn zomer.

Soms zit je ineens helemaal in de sfeer van een verhaal, zonder het te plannen. Vijf minuten voor Paul Onuachu aanschuift voor het relaas over zijn woelige zomer waarin hij positief testte op het coronavirus, meldt KRC Genk dat er een tweede speler besmet is.

Kort na het interview met de Nigeriaanse spits verlaat de 18-jarige doelman Maarten Vandevoordt het chique hotel Ter Duin in Burgh Haamstede, aan de Zeeuwse kust in Nederland, om terug te keren naar België voor een verplichte quarantaine.

Het is ook wat Paul Onuachu meemaakte kort na de hervatting van de trainingen. Eerder keerde de Nigeriaanse spits, die een jaar geleden overkwam van het Deense FC Mydtjilland, ook al later terug uit Nigeria vanwege de coronamaatregelen.

CNN

De spits oogt ondanks de doorstane rollercoaster aan emoties relaxed. De trainingen heeft hij alweer een paar dagen hervat, en de dag voor het gesprek scoorde hij al tegen FC Utrecht, een Nederlandse subtopper. Eerder stond hij tegen Excelsior Rotterdam een half uur op het veld.

Het waren zijn eerste wedstrijdminuten sinds de laatste competitiematch op het veld van KV Oostende, toen de competitie stilgelegd werd. Net als de andere buitenlandse spelers bleef Onuachu nadien in Genk, wachtend op een eventuele competitiehervatting. Bijna twee maanden lang, tot in april, bracht hij met zijn vriendin door op zijn appartement. De aanbieding van de club om maaltijden thuis te bezorgen wees hij af: ‘Ik kan zelf koken, maar mijn vriendin kookt nog beter.’

Verder waren het vreemde maanden: ‘We kregen wekelijks ons trainingsprogramma, en vanaf dan was het elke dag: opstaan, in het bos gaan lopen, terugkomen, van op het balkon naar de lucht staren, terug eten, weer gaan lopen, eten, tv kijken en naar bed. Vreemd om, als je buiten ging lopen, niemand tegen te komen.’

Wat hij plots wel deed, en tevoren niet, was tv kijken. ‘Ik keek voorheen amper naar het nieuws, nu zat ik de hele tijd gebiologeerd naar CNN te staren, om te begrijpen wat er gebeurde. Na een maand ben ik daarmee gestopt, en dat hielp om het van me af te zetten. Natuurlijk was ik bezorgd om mijn familie in Nigeria, maar zij waren meer bezorgd om mij: de situatie was erger in Europa dan in Afrika.’

Knop omgedraaid

Terug thuis in Nigeria kon hij de spanning van zich af zetten. De maatregelen liepen ongeveer gelijk met hier: ‘Ook daar moet je een mondmasker dragen, je handen vaak wassen. In mijn directe omgeving kreeg ik niet met de ziekte te maken.’ De problemen kwamen pas toen hij terug naar België wilde. ‘De nationale luchthaven was dicht wegens de pandemie. Ze is nog steeds dicht.’

Met Genk werd naar een oplossing gezocht om de spits vanaf een kleinere privéluchthaven toch terug te krijgen, wat mocht omdat hij in België over een verblijfs- en werkvergunning beschikte, een oplossing die ook andere clubs voor niet-EU-spelers toepasten. Met tien dagen vertraging arriveerde hij zo in België.

Bij zijn terugkeer testte hij gewoon negatief en ging niets vermoedend aan de slag. Eerst een paar dagen individueel, maar net wanneer hij aansloot bij de groep, testte hij positief. ‘Eén dag ben ik er helemaal door van slag geweest. Ik voelde niets en bleef me maar afvragen waar ik het opgedaan had: op de luchthaven bij mijn terugkeer, van mijn beste vriend die vaak bij me is? Van mijn vriendin? Toen zij beiden negatief testten, was dat een heel emotioneel moment en ik kon echt niet begrijpen van waar ik het had gekregen. Ik heb meteen mijn ouders opgebeld om het hen te zeggen, maar ook om ze gerust te stellen. Ik voelde niets, geen koorts, geen hoofdpijn.’

Hij vervolgt: ‘Na die eerste dag heb ik een knop in mijn hoofd omgedraaid nadat ik uitvoering met de dokters had gesproken. Ik voelde helemaal geen verschil na die positieve test. Mijn vriendin verbleef toen veiligheidshalve niet bij mij. Zij testte negatief en ik een week later ook, zonder dat ik voelde dat er in mijn lichaam iets veranderd was. Ik ben zeker dat ik, als ik nog twee weken langer in Afrika gebleven was, waarschijnlijk niet eens iets gemerkt zou hebben.’

Appartement

Een week bracht hij door in quarantaine. ‘De dokters zeiden dat ik wel kon gaan trainen, lopen in open lucht, in mijn eentje. Toen vroeg ik hoe ik dat moest uitleggen aan mijn medebewoners. Ik woon namelijk in een appartement en zij konden zich afvragen hoe het kon dat ze me in de lift of in de gang zagen, terwijl ze wisten dat ik corona had.’

‘Toen heeft Genk de bewoners van het appartement een bericht gestuurd om uit te leggen dat ik in mijn eentje naar buiten mocht om te gaan lopen en ik voor hen geen gevaar vormde. Ik droeg bij elke stap die ik buiten mijn appartement zette ook mijn masker en een paar handschoenen. Een week later testte ik bij de volgende afname weer negatief, en trainde ik gewoon weer mee.’ Het was niet zo dat ploegmaats hem plots ontweken, niet in zijn team wilden spelen of dat niemand met hem de kamer wilde delen. ‘Die deelde ik gewoon met mijn landgenoot, Stephen Odey.’

Terwijl hij praat, maakt Maarten Vandevoordt zijn koffers. Ook hem is bij het naar buiten gaan niets aan te zien.

Vreemde tijden zijn het.

Geert Foutré