Peter Zulj: ‘In Oostenrijk word ik ten onrechte met Arnautovic vergeleken’

© BELGAIMAGE - VIRGINIE LEFOUR
Alain Eliasy Journalist bij Sport/Voetbalmagazine

Hij zag als jonge twintiger zijn droom om bij Rapid Wien te voetballen uiteenspatten. Via een aantal omwegen slaagde Peter Zulj, zoon van Kroatische ouders die naar Oostenrijk emigreerden, er toch in om zich een weg te banen naar de Europese subtop.

P eter Zulj liep de afgelopen weken net niet de muren van zijn kamer in het Pullman Hotel aan het Brusselse Zuidstation op. De 25-jarige middenvelder, naar Anderlecht gehaald om de creativiteit op te schroeven, heeft het niet zo begrepen op hotelkamers. ‘Ik ben geen hotelmens’, zegt Zulj. ‘Mijn vrienden zeggen: ‘Op hotel moet je geen vinger uitsteken, alles wordt voor jou gedaan.’ Maar ik ben gewoon niet gemaakt om in een ruimte van enkele vierkante meters te leven. Ik kijk dus uit naar de dag dat ik mijn eigen appartement heb. Misschien ben ik iets te kieskeurig. Ik heb veel panden bezocht en er was altijd iets dat niet klopte. Ofwel knapte ik af op de stijl, dan stond de locatie mij niet aan… Ik ben eigenlijk op zoek naar perfectie.’

Weet je wat ik vaak doe? Ik trek mijn capuchon over mijn hoofd en dan ga ik op mijn eentje wandelen.

Peter Zulj

Voorlopig moet Zulj het doen met een kamertje in een grauwe achterbuurt van Brussel. ‘Het is niet de meest charmante buurt, maar er is meer nodig om mij bang te maken. ( haalt zijn schouders op) Weet je wat ik vaak doe? Ik trek mijn capuchon over mijn hoofd en dan ga ik op mijn eentje wandelen. Van zodra ik helemaal gesetteld ben, zal ik met veel plezier de rest van de stad ontdekken.’

Zegt dat iets over jouw aanpassingsvermogen dat je je zo snel ergens thuis voelt?

PETER ZULJ: ‘Ik heb zo’n situatie al eerder meegemaakt. Toen ik dertien was, heb ik het ouderlijke huis verlaten om bij Red Bull Salzburg te spelen. Ik was jong, ik beging een paar stommiteiten en ik had het moeilijk om zo ver van huis te zijn. Ik miste mijn familie en vrienden zo hard dat ik slechts een jaar bij Salzburg ben gebleven. Achteraf bekeken was dat een vergissing. Had ik bij de U15 maar op mijn tanden gebeten… Red Bull had zich net ingekocht bij Salzburg en het stond bekend als de meest innovatieve club van het land. Maar ik had nooit gedacht dat het de traditieclubs voorbij zou steken.’

Je bedoelt dan onder meer Rapid Wien. Hoe ben je bij de jeugd van Rapid terechtgekomen?

ZULJ: ‘Na een half jaar bij Linz begon het te kriebelen: ik wilde het opnieuw proberen bij een topclub. Nu willen alle jongetjes voor Salzburg voetballen, maar tien jaar geleden gingen de grootste talenten naar Rapid Wien. Ik heb samen met mijn familie het internaat bezocht en ik was onmiddellijk verkocht. In tegenstelling tot mijn tijd in Salzburg had ik toen geen last van heimwee. Ik kende een paar spelers persoonlijk en als ik iets nodig had, dan ging ik aankloppen bij mijn neef. Ik ben er vooral mezelf tegengekomen. In die vijf jaar bij Rapid, van mijn vijftiende tot mijn twintigste, heb ik véél over mezelf geleerd. Meer dan wat ik ooit had kunnen opsteken door thuis te blijven wonen.’

WEDERZIJDSE APPRECIATIE

Bij Rapid lukte het net niet voor jou.

ZULJ: ‘Ik heb mijn jongensdroom – voor Rapid spelen – nooit kunnen waarmaken. Ik ben niet verder geraakt dan een vriendschappelijke match… ( denkt na) Nochtans ging het heel snel. Ik speelde zeven matchen bij de U17, een bij de U19 en ik werd op mijn zestiende naar het tweede elftal overgeheveld dat in derde klasse uitkomt. Bij Rapid noemde iedereen mij de nieuwe Ümit Korkmaz, een speler die op jonge leeftijd doorbrak en voor veel geld aan Eintracht Frankfurt werd verkocht. Vanaf mijn negentiende trainde ik mee met de A-ploeg, maar dan ben ik blijven hangen. Ik was maanden out met een blessure en ik moest van nul herbeginnen omdat de nieuwe technisch directeur mij niet kende. Ik heb een contractverlenging naast mij neergelegd omdat ik niet de indruk had dat ik minuten zou krijgen.’

Je grote doorbraak kwam er in het seizoen 2017/18 bij Sturm Graz. Maar daarvoor heb je in derde en tweede klasse gespeeld en heb je zes verschillende clubs gekend.

ZULJ: ‘Ik heb inderdaad veel tussenstappen nodig gehad. Bij Hartberg, Wolfsberger, Admira Wacker en Ried hoorde ik telkens hetzelfde: je komt er wel want je hebt veel talent . Op het veld kwam het er niet altijd uit door een gebrek aan regelmaat. En in mijn hoofd was het een puinhoop. Voetbal behoorde niet tot mijn prioriteiten. Mijn broer Robert, die momenteel op huurbasis bij Union Berlin voetbalt, is amper een jaar ouder, maar hij was heel vroeg volwassen. Ik had iets meer tijd nodig om te beseffen waar ik naartoe wilde gaan.’

Heb je getwijfeld of je de Oostenrijkse top zou halen?

ZULJ: ( trekt een grimas) ‘Bij Admira Wacker zag het er echt beroerd uit. Ik speelde weinig – in totaal nog geen tien matchen. Mijn brein sloeg op hol omdat ik mijn tijd op de bank of in de tribune sleet. Het seizoen daarop bij Ried heb ik een serieuze ommezwaai gemaakt in mijn hoofd. Door hard te werken en met een tikkeltje geluk ben ik erdoor gekomen. Maar ik heb het op mijn manier gedaan – afzakken naar tweede klasse was bijvoorbeeld een bewuste keuze – en ik ben blij dat het zo gelopen is. Ik weet hoe de mooie en slechte kanten van een voetballoopbaan eruitzien.’

Peter Zulj: 'In Oostenrijk word ik ten onrechte met Arnautovic vergeleken'
© BELGAIMAGE – VIRGINIE LEFOUR

Jouw ex-trainer bij Sturm Graz en de huidie bondscoach van Oostenrijk Franco Foda speelde een belangrijke rol in jouw carrière.

ZULJ: ‘ Yeah! Het is op zijn verzoek dat Sturm Graz mij kocht. We hebben in clubverband nog geen half jaar samengewerkt, maar in die periode heb ik enorme stappen gemaakt. Foda was niet de trainer die mij na een bijna foutloze match kwam feliciteren. Hij klopte op mijn schouder en zei dan: dit en dit moet beter. Hij kreeg mij zover dat ik uit eigen beweging mijn wedstrijden herbekeek om mijn zwakke punten te analyseren. Ik heb veel aan Foda gehad en de appreciatie was wederzijds. Want vijf maanden nadat hij Sturm Graz had ingeruild voor de nationale ploeg van Oostenrijk was ik A-international.’

MINI-ARNAUTOVIC

Klopt het dat Club Brugge en Gent in het verleden interesse hebben getoond?

ZULJ: ‘Daar weet ik niets van…’

Naar het schijnt haakten ze af door je slechte reputatie.

ZULJ: ‘Mensen roddelen graag… En ze geloven alles wat in de kranten verschijnt en op het internet staat. De waarheid spreekt minder tot de verbeelding. Vroeger was ik niet op-en-top met mijn vak bezig, ik was van het nonchalante type. Er zijn van die kleine dingen die een profvoetballer zou moeten doen en die ik achterwege liet. Na de training bij de kinesist passeren, naar de gym gaan, op tijd slapen, sportmaaltijden eten, mijn privéleven op orde hebben… Bij Sturm Graz ben ik een echte professional geworden. Had ik destijds al die regeltjes gevolgd, dan was ik drie jaar geleden al naar het buitenland getrokken.’

Stoort het je dat ze je in eigen land een bad boy noemen?

ZULJ: ‘ I don’t care. Het raakt mij niet. Elke voetballer heeft fans en haters.’

Je wordt vergeleken met je teamgenoot Marko Arnautovic, de absolute bad boy van het Oostenrijkse voetbal.

ZULJ: ‘Ik heb zogezegd de loopstijl en het karakter van Arnautovic. Bij elke uitglijder word ik met hem vergeleken. Maar dat is op niets gebaseerd. Een ding hebben we met elkaar gemeen: elk foutje wordt uitvergroot. Ik weet dat Arnautovic niet het perfecte voorbeeld is voor de jeugd, maar niemand doet werkelijk de moeite om hem te begrijpen.’

De meest creatieve spelers hebben net een speciaal karakter. Je hebt spelers die enkel uitvoeren wat hen opgedragen wordt en je hebt spelers die graag improviseren. Jij behoort tot de tweede groep.

ZULJ: ( knikt) ‘Ik probeer de richtlijnen van de coach zo goed mogelijk na te leven, maar ik volg even vaak mijn instinct. Als ik mezelf kan vrijspelen met een bruggetje, dan zal ik het niet laten. Het is pas achteraf, tijdens de videoanalayse, dat je beseft dat er betere oplossing voorhanden waren. Maar ik voetbal liever op intuïtie. Zo’n speler heeft elk team nodig.’

Daarom werd je ook uitverkozen tot beste voetballer van de Oostenrijkse competitie over het kalenderjaar 2018. Heb je de lat niet onnodig hoog gelegd door te zeggen dat je ook de beste wil zijn in België?

ZULJ: ‘Ik heb het iets anders geformuleerd… Nu primeert Anderlecht. Ik wil zo hoog mogelijk eindigen met Anderlecht en als dat lukt dan zullen de individuele prijzen volgen.’

Wat is er mis mee om te zeggen dat je de beste wil zijn?

ZULJ: ‘Niets. Ik durf luidop te zeggen wat andere spelers denken… Het zou van weinig ambitie getuigen om niet de beste te willen zijn in de competitie waarin je speelt. En waarom zou een speler van pakweg Leverkusen niet de ambitie mogen hebben om de beste te willen zijn van de Bundesliga? Dat is niet exclusief voorbehouden aan die van Bayern of Dortmund.’

Het had niet veel gescheeld of je zat nu bij Empoli.

ZULJ: ‘Ik ben twee dagen ter plaatse geweest en wat ik daar gezien heb… Het stadion zag er afgetakeld uit en het trainingscentrum was ondanks een lichte opknapbeurt toe aan een totale vernieuwing. De tijd is er wat blijven stilstaan. Typisch Italië! Ik kreeg van het bestuur enkele dagen bedenktijd en op de weg van Wells naar Graz, waar ik op training werd verwacht, werd ik opgebeld door mijn makelaar. Hij wilde weten wanneer ik in Graz zou aankomen, want Anderlecht was geïnteresseerd. De dag erop heb ik Anderlecht bezocht en qua feeling zat het goed. Mijn eerste indruk was beter dan bij Empoli.’

Een bod uit de Serie A sla je toch niet af om in de Belgische competitie te spelen?

ZULJ: ‘Als je alles in zijn globaliteit neemt, dan was Anderlecht de meest evidente optie. De reputatie van de club, het stadion en de trainingsfaciliteiten, dát gaf de doorslag. En ik acht de kans groter dat ik via Anderlecht een volgend stadium in mijn carrière kan bereiken.’

In de zomer vroeg Sturm Graz nog zeven tot tien miljoen euro voor jou. Moet je niet blij zijn dat je Oostenrijk hebt kunnen verlaten?

ZULJ: ‘De zomer was hectisch. We hadden een topseizoen achter de rug met Sturm Graz: vicekampioen en bekerwinst. Na de competitie speelde ik twee goede interlands tegen Duitsland en Rusland en mijn waarde ging de hoogte in. Tijdens mijn vakantie vernam ik via de media dat ik zeven tot tien miljoen euro moest kosten. Voor minder zou Sturm Graz mij niet laten gaan. Duitse en zelfs Engelse clubs werden door dat bedrag afgeschrikt. Maar ik kon niet boos zijn op de technisch directeur en de voorzitter. Ze hadden zwaar geïnvesteerd in mijn carrière en ze hebben ook deuren voor mij geopend. Ik ben een half jaar langer moeten blijven, maar uiteindelijk hebben ze meegewerkt aan mijn transfer. Ze hadden evengoed kunnen vasthouden aan hun richtprijs van tien miljoen euro.’

VLIEGTICKETS

Jouw familiestamboom gaat terug tot in Kroatië. Wanneer is je familie naar Oostenrijk verhuisd?

ZULJ: ‘Mijn ouders emigreerden in 1990, net voor de burgeroorlog, van Kroatië naar Oostenrijk zonder een woord Duits te spreken. Ze hebben al doende de taal geleerd, maar thuis werd er uitsluitend Kroatisch gesproken. Nu nog. Ik kreeg de Kroatische cultuur ingelepeld en ik stelde mij daar verder geen vragen bij. Mijn vader en moeder hadden veel aan hun hoofd: werk vinden, eten op tafel brengen en hun drie opgroeiende zonen een degelijke opvoeding geven. Ik kan het hen niet kwalijk nemen dat ze het Duits verwaarloosd hebben. Maar daardoor verliepen de eerste jaren op school wel stroef.’

Volgens Wikipedia ben je een Burgenland-Kroaat. Wat is het verschil met de andere Kroatische immigranten in Oostenrijk?

ZULJ: ‘De taal. Ze spreken een afgeleide van het standaard-Kroatisch, maar we begrijpen elkaar. Ter info: Ik ben geen afstammeling van de Kroatische minderheid in de regio Burgenland. ( schudt het hoofd) Ik weet niet waar ze dat gehaald hebben. Mijn hometown is Wells in de deelstaat Oberösterreich. Dat moet zo snel mogelijk worden rechtgezet.’

Heb je bij de jeugd op een telefoontje van de Kroatische bond zitten wachten?

ZULJ: ‘Ik voel mij Kroaat én Oostenrijker. Ik ben in Oostenrijk geboren, opgegroeid en heb er mijn hele schooltraject gevolg. Voor mij was spelen voor de nationale ploeg van Oostenrijk een logische demarche. Ik heb nooit moeten kiezen. De context in landen van ex-Joegoslavië is speciaal. Bij de jeugd selecteren ze geen spelers van buiten Kroatië. Niet uit onwil, maar eerder uit financiële overwegingen. Ze hebben geen geld om vliegtickets voor jeugdspelers te betalen. Voor de Kroatische instanties was ik trouwens niets meer dan een kereltje met een Oostenrijks paspoort. Als ik zie wie er bij Kroatië op mijn positie speelt – Luka Modric, Ivan Rakitic en Marcelo Brozovic om er een paar op te noemen – dan heb ik de juiste keuze gemaakt.’

Met Ivan Santini: 'Bij Red Bull Salzburg trokken we elke dag met elkaar op.'
Met Ivan Santini: ‘Bij Red Bull Salzburg trokken we elke dag met elkaar op.’© BELGAIMAGE – VIRGINIE LEFOUR

‘Tien jaar geleden poolde ik met Santini’

Peter Zulj kwam bij Anderlecht een oude bekende tegen: Ivan Santini. ‘ Ivan is mijn persoonlijke gids. Ik zag hem op mijn eerste werkdag in de kleedkamer zitten en ik herkende hem direct. Dat was best een grappig moment. We leerden elkaar een tiental jaar geleden kennen in de jeugdacademie van Red Bull Salzburg. Hij speelde bij de U18, ik een paar categorieën lager bij de U15. We zaten ook allebei op internaat. Op de eerste verdieping sliepen de jonge gasten en een niveau hoger waren de kamers voor de jongvolwassenen. ’s Morgens ontbeten we samen. Ondanks het leeftijdsverschil – ik ging nog naar school terwijl hij honderd procent gefocust was op voetbal – kwamen we goed met elkaar overeen. Onze Kroatische background speelde zeker een rol. We communiceerden enkel in het Kroatisch omdat hij moeite had met het Duits. We trokken elke dag met elkaar op en ik kan mij herinneren dat we vaak aan de pooltafel te vinden waren.’

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content