Begin 2018 ruilde Limburger Philippe Bormans STVV voor Union, dat een paar weken geleden na 48 jaar terug in eerste klasse belandde. Na het sportieve komt het zware werk: de traditieclub weer inplanten in het moderne voetbal. De jonge CEO ziet dat helemaal zitten.
Wat heeft je als Limburger in Brussel de voorbije drie jaar het meest verbaasd?
Philippe Bormans: ‘Ik kende deze site niet. De eerste twee gesprekken vonden plaats in het centrum van Brussel. Pas bij het derde gesprek werd ik hier uitgenodigd. Ik ben hier binnengestapt met een dubbel gevoel. De eerste indruk in volle zomer was prachtig, zo’n stadion in het park. Maar toen ik binnenstapte, zag ik meteen de beperkingen, hoe klein alles was. Voor 1B was dat geen probleem, voor 1A wel.
‘Brussel is een andere wereld. In Limburg doe je alles in je eigen taal. Brussel is drietalig, en we willen de club ook drietalig maken. Er werkten naast het sportieve voor mijn komst zo’n zeven mensen. Nu zijn we met zo’n veertien. Daar moet nog volk bij, ook omdat we over drie locaties versplinterd zijn.
‘De jeugd zit elders in Brussel, het eerste elftal traint in Lier, waardoor een aantal spelers in Antwerpen wonen, omdat dat dichterbij is. Niet ideaal, maar het blijft nog even zo, want het stadion is prioritair. Maar de bedoeling is dat de club op termijn zelfbedruipend wordt. Dat kan enkel door de inkomsten op te krikken. Als we hier alles optimaal benutten en het is elke thuiswedstrijd volle bak, krijgen we jaarlijks 4,5 tot 5 miljoen euro binnen. Dat je daar niet ver mee geraakt, zie je als je kijkt wie in eerste klasse onder de tien miljoen budget hanteert. Als je niet blind bent voor de economische realiteit, weet je dat het hier anders zal moeten.
‘Kijk: dit stadion is Union, dit hoort bij het stamnummer, ook al hebben ze hier maar drie van de elf titels gewonnen. Dit moet en zal altijd Union blijven. We gaan hier deze zomer investeren in onder meer de verlichting en het veld, dat al goed is, maar onze ambities waar maken gaat niet lukken in deze accommodatie. Dan zijn er twee opties. Ofwel bouwen we hier een nieuw stadion, maar dan los je de huidige problematiek in deze buurt niet op, en je moet raken aan de authenticiteit van dit stadion. Bij KV Mechelen is dat gelukt, maar daar was meer plaats nog dan hier.
‘Optie twee is verhuizen, op voorwaarde dat het op wandelafstand is. Dan praten we over de gemeente Vorst, waar we drie locaties op het oog hebben. Deze zomer krijgen we graag uitsluitsel. Als we groen licht krijgen, hopen we tegen 2024 in dat nieuwe stadion te spelen.’
Lees het volledige interview met de CEO van de Brusselse promovendus in Sport/Voetbalmagazine van 31 maart.
