Na een seizoen in de anonimiteit bij Union trekt Sébastien Pocognoli een streep onder zijn carrière. Bij Sport/Voetbalmagazine blikt hij nog eens terug.
Je was destijds een van de grote talenten van jouw generatie. Hoe verklaar je het dat je niet voor lange tijd een basisplaats in de A-ploeg van de Rode Duivels hebt gehad?
Pocognoli: ‘Ik ben twintig keer geselecteerd geweest, maar ik heb slechts dertien matchen gespeeld. Het scharnierpunt is volgens mij geweest toen ik kampioen speelde met het AZ van Louis van Gaal. Daar heb ik even niet het krediet gekregen dat ik verdiende en heb ik de boot gemist. Jan Vertonghen kwam op de linksachter, hoewel hij bij Ajax centraal speelde, en eerlijk gezegd was ik toen sterker op die positie. Toch verdween ik twee jaar uit de selectie.’
‘Nadien, onder Marc Wilmots, ben ik weer opgevist en heb ik heel de kwalificatiecampagne voor Brazilië meegemaakt. Helaas zat ik niet in de selectie voor de eindronde.’
Geen deftige rechtervoet
Was je periode bij AZ achteraf bekeken niet de beste uit je carrière? Met als hoogtepunt de Nederlands titel in 2009, onder Van Gaal?
Pocognoli: ‘Nochtans werd ik afgeschreven toen ik naar Nederland vertrok. Maar ik heb de infrastructuur daar gezien, de medische begeleiding, de videotechniek… Dat was hetzelfde als bij Barcelona maar dan bij een Nederlandse subtopper. De week voor ik tekende, ben ik ook gaan praten met Rudi Völler in Leverkusen. Ik had meer kunnen verdienen in de Bundesliga, maar Van Gaal wist me te overtuigen.’
‘Dat heeft hij goed gedaan. Er is geen coach die me meer geleerd heeft dan hij. Hij was hard, ik heb veel moeten slikken, hij heeft me het leven moeilijk gemaakt en hij kon je belachelijk maken voor heel de groep, maar ik had dat nodig.’
‘Bij Genk was ik samen met Steven Defour en Logan Bailly de chouchous van Jos Vaessen en werden er niet te veel vragen gesteld. Het klinkt dwaas, maar toen ik bij AZ kwam, had ik geen deftige rechtervoet. We deden een oefening op passen en ik kon geen pass geven met rechts. De anderen keken me aan, het zag er niet mooi uit…’ (lacht)
‘Maar na drie maanden intensief oefenen had ik hetzelfde niveau als de rest. Van Gaal zei me altijd: ‘Je moet gewoon doen wat je moet doen.’ Ik was niet de meest getalenteerde, maar ik had karakter.’
martin grimberghs
Lees het volledige interview in de Sport/Voetbalmagazine van 19 mei of in onze Plus-zone.
