Net als Club Brugge dienden ook Antwerp hard te werken om de bekerfinale te bereiken. Dat gebeurde op Kortrijk in omstandigheden die van zeer weinig respect getuigden. Onze man luidt de alarmbel.
Voetbal maakt wat los aan emoties. Daar is op zich niks mis mee, emotie zit overal in onze maatschappij.
Gebrek aan respect helaas ook.
We zouden hier dolgraag zijn nummerplaat open en bloot weergeven, net als het merk van de auto, maar fatsoen weerhoudt ons. Maar wat de verkeershooligan gisteren rond half acht ter hoogte van Gent bezielde om ‘wraak’ te nemen omdat hij even zijn fel overdreven snelheid moest minderen toen we invoegden om een vrachtwagen in te halen, is ons een raadsel. We lieten hem vervolgens vriendelijk passeren, schoven achter hem weer in en toen gooide hij vol, en totaal onverwacht, de remmen dicht. In volle drukte van 125 naar 83, op het linker rijvak. Moedwillig. Op zoek naar wat? Een kettingbotsing? Bloed?
Een paar uur later was het weer prijs. Wat bezielt ‘supporters’ om voetbalcommentators die hun werk doen in alle objectiviteit uit te schelden voor alles en nog wat, terwijl ze passeren? Wat bezielt ‘supporters’ om voetballers die gekwetst van het veld moeten _ u zag de beelden _ in volle verstand bier (veronderstellen we) in het gezicht te gooien? En dan nog goedkeuring te vragen bij wie naast je staat?
Klasse van Wesley Hoedt, die alles slikte zonder reactie. Van ons mag hij nu al de fairplay-prijs van het jaar krijgen. Zonder reactie trotseerde ook tv-gezicht Filip Joos de beledigingen, niet voor het eerst. Klasse.
Na de wedstrijd zagen we in het stadion agenten _ van kop tot teen beschermd _, de boel proberen kalmeren. De jaren tachtig en negentig leken terug. Met (nog) veel minder respect voor die mensen dan toen, zagen we. Door opgefokte jongeren werden ze, toen ze zich door de massa begaven, geduwd, uitgescholden, achtervolgd. Bespuwd zelfs.
Kan het nog even, ja? Eentje keek me aan, recht in de ogen. Zo’n opgefokte, kap over de kop. Overtuigd van het eigen gelijk. High en daardoor nog ongeremder dan anders?
Stadionverbod, heel die handel. Straks krijgen we anders, na de fouille, nog de drugshond om bezoekers te besnuffelen.
Alles in de strijd
De match dan. De essentie, toch? Voor de tweede keer in drie jaar stond KV Kortrijk in de halve finale, voor de tweede keer struikelde het. Destijds over KRC Genk, nu over Antwerp. Twee keer was het close, een halve finale in de beker egaliseert alle waardeverhoudingen op spelersniveau. Waardeverhoudingen die je ook in de stand ziet. Wat je wat minder hebt aan individueel talent en rendement, kan je in twee wedstrijden compenseren met grinta.
Kortrijk deed het twee keer. Net als Antwerp gisteren gooide het in de heenwedstrijd veertien dagen geleden op de Bosuil alles in de strijd om de thuisploeg het scoren te beletten. Wat Seck, Bolat en co gisteren in een prangende slotfase deden – beenvegen en reddingen -, deed ook KVK twee weken terug. Doelman Jakubech was toen de held, bijgestaan door zijn verdedigers.
Net als Antwerp gisteren kreeg KVK toen op de counter de mooiste kansen. Gano en Refaelov troffen gisteren paal en lat, in Antwerpen overkwam het Van Der Bruggen en Selemani. Daardoor bleef het twee keer spannend.
Voor beide ploegen zat het er dus in, de bekerfinale. Maar twee winnaars kun je in een KO-wedstrijd niet hebben. Dus bleef er eentje ontgoocheld achter. Dat een strafschop uiteindelijk de doorslag zou geven, was haast voorspelbaar. Antwerp kreeg er dit seizoen al veel, KV Kortrijk kreeg er dit seizoen al heel veel tegen. Gisteren was het al de twaalfde.
Hij was terecht, in tijden van VAR spring je niet langer met de armen open als er op doel wordt geschoten. Ook al is onze indruk dat refs al een tijdje niet langer voor elke bal tegen de arm strafschop fluiten, dit keer kon je er moeilijk naast kijken. Dat uitgerekend de man die de fout beging, Timothy Derijck, in de slotfase twee keer van een doelpunt werd gehouden, is zijn persoonlijke dosis extra pech.
Cupfighters
Daarmee zitten de twee ploegen die vooraf op papier de favoriet waren, straks in de finale. Op zondag 22 maart komt er een derde Club Brugge-Antwerp aan, later gevolgd door nog eens twee duels in POI. Dat wordt nog wat.
Langs beide kanten 17 tot 18.000 fanatici, daar rekenen de clubs op voor de trip naar Brussel. Logistiek niet evident, vanochtend is er al een eerste vergadering op de voetbalbond. Dat wordt een heet begin van de lente.
De strijd naast het veld _ hopelijk wordt het hele plateau geen slagveld _ wordt ongetwijfeld ook op de mat verder gezet. Afgaande op de twee competitieduels zal het er stevig en spannend aan toe gaan. Weinig voetbal, veel duels, en amper verschil tussen de twee. Mooi wordt het niet, vrezen we. Wel spannend. En allicht controversieel.
Cupfighters, zagen we gisteren ergens op een spandoek.
Liever zien we voetballers, maar daarvoor lijkt onze maatschappij te ver doorgeslagen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
