Elke week zet Sport/Voetbalmagazine een wedstrijd uit play-off 1 in de kijker door terug te blikken op een gelijkaardige affiche uit het PO1-verleden. Zondag is het Club Brugge – Anderlecht.
Het moest een topper worden. Voor Anderlecht werd het een flop. Als Roger Vanden Stock op een dag zijn memoires schrijft, dan is die zondag in mei ongetwijfeld een van de zwartste dagen uit zijn tijd als voorzitter. Idem voor Herman Van Holsbeeck.
Alsof een ongeluk (een verloren kampioenschap, ondermaats voetbal) niet alleen komt, maakte Marc Wilmots op dezelfde dag zijn groep (23 kernspelers en 7 reserven) voor het EK bekend. Er is geen enkele Anderlechtspeler bij! Dat is historisch. De laatste keer dat paars-wit geen Rode Duivel op een groot toernooi had, was in… 1938. Het illustreert de moeilijke periode waar de club door gaat. De reactie in de pers: ‘We vinden het erg jammer, maar het is de bondscoach die beslist. Met Romelu Lukaku zit er toch een beetje Sporting Anderlecht in de selectie. En we zijn ervan overtuigd dat we toekomstige Rode Duivels in onze club hebben. Jongens als Dennis Praet, Leander Dendoncker en Youri Tielemans zullen aanwezig zijn op komende toernooien.’
Anderlecht speelde als een Sloveens clubje dat naar Manchester United trekt.
Ja, oké, maar uitgerekend die jongens hebben er dan een seizoen op zitten dat niet bepaald schitterend is. Zoals bijna al hun teammaats overigens. En zoals Besnik Hasi, een trainer zonder kompas. Aan het einde van de reguliere competitie stond Anderlecht derde, op negen punten van Club Brugge (voor de halvering).
15 mei 2005 – 15 mei 2016
De match is geprogrammeerd voor Pinksteren. Anderlecht, tweede in het klassement, staat ondertussen op drie punten van Club. Toch gelooft niemand in de kansen van paars-wit. Echt niemand. Als Brugge wint, is de titel binnen. Elf jaar, dag op dag, na zijn laatste landskroon.
Als bewijs dat ze er bij Club zeker van zijn dat ze kampioen zullen spelen, kondigen ze al een en ander aan om de heuglijke dag te vieren. Een ritje van de spelers door de binnenstad (in plaats van een boottochtje op de reien): een knipoog naar de organisatoren van de Ronde van Vlaanderen, die de startplaats van Brugge willen verhuizen naar Antwerpen. Een groot scherm. Ontvangst van de spelers op het stadhuis. Optredens. Alleen burgemeester Renaat Landuyt is nog wat voorzichtig: ‘Het programma kan ook probleemloos een week uitgesteld worden. We wachten tenslotte al elf jaar op deze titel, dus een weekje extra geduld zal de zaak niet maken.’
51 op 54 thuis
De ploeg van Michel Preud’homme is in de eerste plaats een collectief. Ter illustratie: aan het einde van het seizoen staat niet één Clubspeler op het podium van de topschutters of de assistgevers. De beste Brugse goalgetter wordt Abdoulay Diaby, op een vierde plaats. Het maakt allemaal weinig uit: heel België ziet Brugge als favoriet voor deze topper, ondanks drie paars-witte zeges in de voorgaande drie wedstrijden. Tenslotte kunnen de West-Vlamingen bogen op een balans van 51 punten op 54 in eigen huis.
Vooraf bekent Besnik Hasi: ‘Het zou extra pijnlijk zijn voor Anderlecht mocht Brugge in een onderling duel tegen ons kampioen spelen. Dat zal over mijn lijk moeten gebeuren!’
De boodschap komt aan: de Bruggelingen walsen een hele match over een doods Anderlecht. Diaby speelt zijn beste wedstrijd sinds zijn komst. Hij scoort in de minuut dat het publiek traditioneel applaudisseert voor François Sterchele. Een tweede goal valt al snel. In de tweede helft zorgen Hans Vanaken en Timmy Simons voor een zwaar verdict: 4-0, Brugge feest.
Vuile Standardman
Het opvallendste aan de Brugse titel en het falen van Anderlecht, is de manier waarop Sporting de dagen erop tot de grond wordt afgebroken. In de media volgt een ware lynchpartij. Al bij de terugkeer van de spelersbus in Neerpede gaat het mis. Enkele heethoofden staan ze op te wachten. Hasi weet nipt te ontkomen. Stéphane Badji niet. Die krijgt, naast enkele racistische commentaren, ook het volgende te horen: ‘Jullie hebben niks te zoeken in deze club. Wij sparen een rib uit ons lijf om jullie matchen te kunnen volgen en wat krijgen we ervoor in de plaats? Niks!’ Imoh Ezekiel, al maanden uit de gratie van de coach, krijgt ook de volle laag vanwege zijn verleden: ‘Bol het af, terug naar Luik, vuile Standardman!’
En in de pers wordt de roede dus evenmin gespaard: het instituut wordt genadeloos afgekraakt, met keiharde woorden en schokkende beelden, zowel in Vlaanderen als Wallonië. Terwijl Preud’homme geprezen wordt om de manier waarop hij zijn groep had voorbereid op de play-offs (door te roteren in de reguliere competitie en de Europa League te versmaden), laat men van Hasi geen spaander heel. We lezen dat ‘hij de situatie nooit meester was’ en ook dit: ‘Hoeveel Anderlechtspelers hebben dit jaar progressie geboekt? Nagenoeg geen enkele.’ Tot slot: ‘Anderlecht speelde op Brugge zoals het al te vaak deed afgelopen seizoen, op een manier die een club van dergelijke standing onwaardig is. (…) Het speelde als een Sloveens clubje dat naar Manchester United trekt: bij voorbaat kansloos.’
Voor het bestuur zijn de woorden nog harder. De media hebben het over ‘een gebrek aan langetermijnvisie’, ‘de beperkingen van Herman Van Holsbeeck’ en een club die ‘als een schip zonder bemanning’ is. De conclusie luidt: ‘Anderlecht is de weg kwijt. Oké, de façade, het prestige en de gouden randjes zijn er nog altijd, maar de club vertoont de neiging om nu eerder achter de feiten aan te lopen dan ze te bepalen. De prijs-kwaliteitverhouding dit jaar was om te huilen.’
Scouts in de Club Med
Een krant schrijft zelfs een open brief aan Alexandre Van Damme: ‘Mijnheer Van Damme, u bent een man zonder gezicht en zonder stem, maar ik neem aan dat u een man bent die zijn verantwoordelijkheid neemt. Als gerespecteerde mensen als Marc Degryse, Paul Van Himst, Jan Mulder en Gille Van Binst zo hard zijn voor het huidige Anderlecht, dan wil dat toch zeggen dat er een probleem is in deze club waar u toch een grote invloed heeft – u bent namelijk geldschieter.’
We eindigen met enkele pittige fragmenten uit een commentaarstuk van Hugo Camps in Het Laatste Nieuws: ‘De spelers die in januari gehaald werden, lijken eerder het niveau te hebben voor White Star. Van Alexander Büttner valt het zelfs te betwijfelen of hij daar zijn plaats zou hebben. (…) Stefano Denswil en Ruud Vormer gaven Brugge vleugels. er was een tijd dat Anderlecht een neus had voor talent uit Nederland. Ofwel is de kas leeg, ofwel zitten hun scouts liever in de Club Med. In Nederland zijn ze alleszins niet te zien.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
