Robert Beric: de beer moet gevoederd worden

Een zware knieblessure maakte in de herfst van 2015 een einde aan de gezwinde opmars van Robert Beric. Bij Anderlecht moet de stevige Sloveense spits, die tot het einde van het seizoen gehuurd wordt van Saint-Etienne, zijn carrière uit het slop krijgen.

Christophe Galtier vloekt. Even later maait de trainer van AS Saint-Etienne een stoel omver in de perszaal van Olympique Lyon. ASSE heeft net de 111e derby rhônalpin verloren, de laatste in het Stade Gerland voor de verhuis van Olympique naar het Groupama Stadium. Maar Galtier is vooral kwaad om het verlies van zijn aanvaller Robert Beric, die tien minuten voor affluiten met de oerkracht van een orkaan langs achteren getackeld werd. Dader Jordan Ferri heeft bloed aan zijn handen, figuurlijk dan, maar komt weg met een gele kaart.

Voor Beric zit het seizoen er half november 2015 al op: de kruisbanden van zijn rechterknie zijn aan flarden. Beric kent intussen het liedje, want acht jaar daarvoor had hij in zijn thuisland Slovenië een gelijkaardige blessure opgelopen aan zijn linkerknie. Deze keer neemt de revalidatie zo’n zes maanden in beslag, inclusief een nieuwe operatie om de gewrichten op te kuisen. Pas op de laatste speeldag maakt hij opnieuw zijn opwachting in de Ligue 1. Hij weet het dan nog niet maar het ‘ongeluk’ in Lyon is het begin van het einde bij Saint-Etienne.

Tot dan was de carrière van Beric een opeenvolging van voorspoed en triomfen. Hij volgt het traject van de doorsnee begaafde voetballer: op zijn vijftiende wordt hij prof bij de club van zijn stadje Krsko, op zijn zeventiende debuteert hij met Interblock in de eerste klasse en twee seizoenen later zet hij zijn krabbel bij Maribor. In Slovenië staat hij niet meteen te boek als een goalgetter.

‘Maar hij werd er wel beschouwd als het grootste Sloveense talent van zijn generatie’, beweert Amir Ruznic, die sinds 2011 als makelaar van Beric optreedt. ‘Niemand was dus verbaasd dat hij nog voor zijn twintigste bij Maribor terechtkwam. De stap van Interblock naar de grootste club van het land was immens, maar hij speelde meteen.’ Ook in Europa maakt hij indruk. In Maribor spreken ze nog altijd van zijn twee doelpunten in de voorrondes van de Champions League tegen Zeljeznicar Sarajevo.

Spaarstand

Na vijf seizoenen en 39 doelpunten in de Prva Liga volgt hij in de zomer van 2013 zijn trainer Darko Milanic naar het Oostenrijkse Sturm Graz. Aan één seizoen heeft Beric genoeg om een transfer naar traditieclub Rapid Wien te versieren. Daar zal één man zijn loopbaan in een stroomversnelling brengen: assistent-trainer en oud-speler van Bayern München Carsten Jancker. De Duitse kolos maakt van Beric een dodelijk wapen in de zestien. De metamorfose is geweldig: van zijn 37 pogingen binnen het kader gaan er 27 in het net. ‘Op het einde van het seizoen kwamen Schalke 04, Werder Bremen en vooral Reading aankloppen’, zegt Ruznic. ‘De Engelsen wilden héél ver gaan en hebben Robert op financieel vlak een fantastisch voorstel gedaan. Maar hij vond de Franse competitie een beter platform om door te groeien.’

Met 6 miljoen euro is ‘de bommenwerper van Krsko’ op dat moment de duurste inkomende transfer van Les Verts. Een investering die zich heel snel terugbetaalt. In zijn allereerste match tegen Rosenborg opent hij al na vier minuten de score. In de volgende elf duels zullen daar vier treffers bij komen. Coach Christophe Galtier probeert bij Saint-Etienne min of meer het systeem van Rapid Wien te kopiëren. ‘Ik ging uit van twee spelers op de flanken en een nummer 10 die zich in de buurt van Beric moest ophouden’, aldus Galtier. ‘Je moet hem inderdaad voeden met centers, maar ik zou hem tekortdoen door te zeggen dat hij een typische speler is voor de grote rechthoek. Je mag hem gerust in het spel betrekken want hij heeft een degelijke balbehandeling en trekt zijn plan op de korte ruimte. Twee seizoenen heb ik met hem gewerkt en ik heb het gevoel dat we de echte Beric niet gezien hebben. Hij maakte zich wel ongemeen geliefd bij het publiek omdat hij niet op een inspanning keek. Hem kon je niet verdenken dat hij op spaarstand voetbalde.’

Het beeld dat in Frankrijk van Beric blijft hangen is ook dat van een grote aanvaller (1m88) die altijd goed positie kiest in de box en de verfijnde zaken aan anderen overlaat. Zijn gelijkmaker in blessuretijd tegen PSG op 9 september van vorig jaar is daar een treffend voorbeeld van: zijn borstcontrole mist nauwkeurigheid, maar al vallend slaagt hij erin om de bal in doel te duwen. Ook Thomas Meunier moest zich gewonnen geven. Spelers die met Beric in Slovenië gevoetbald hebben, omschrijven hun landgenoot als een type Olivier Giroud: sterk in het afschermen van de bal, behendig in de zestien en in een begenadigde dag in staat om een verbluffend doelpunt te maken. Ruznic: ‘Hij

ruikt waar de bal komt. Volgens mij vind je in ex-Joegoslavië geen betere afwerker dan Beric.’

Anomalie

Zijn doelpunten viert de 26-jarige spits door zijn wijsvingers richting hemel te strekken. Een manier om zijn godvruchtigheid te uiten. ‘Ik ben God elke dag dankbaar dat mijn droom is uitgekomen’, vertelde Beric een paar jaar geleden aan het Oostenrijkse dagblad Kurier. ‘Er zijn maar heel weinig mensen die doen waar ze als kind van gedroomd hebben. Daarom gaan mijn eerste gedachten na een doelpunt uit naar Hem.’

Beric gaat door als een voetballer van de oude stempel: hij heeft geen Facebook, Twitter en heeft zelfs een bloedhekel aan heel het socialemediagebeuren. Hij beschouwt die communicatiemiddelen als een dwaze bezigheid die kinderen aan een scherm gekluisterd houdt. ‘Op dat vlak lijken Robert en ik erg op elkaar’, meent Ruznic. ‘Ik doe ook niet mee aan de wedloop naar tweets. Maar misschien zijn wij een anomalie geworden in deze wereld.’

Ruim zeven jaar na zijn eerste Europese wedstrijd met Maribor tegen Palermo neemt Beric volgende week voor het eerst deel aan de Champions League. Een kleine revanche op de nieuwe trainer Oscar García die hem niet meer moest bij Saint-Etienne. De entourage van de Sloveen hoopte een aankoopoptie in het huurcontract op te nemen, maar de clubs geraakten er niet uit. ‘Beric wilde niets liever dan bij Saint-Etienne blijven, maar hij was pas derde keus’, weet Didier Bigard van de regionale krant Le Progrès. ‘Hij paste ook niet in het stramien van García, die in tegenstelling tot zijn voorganger Galtier niet zo’n fan is van voorzetten droppen richting de diepe spits. Het management van de club gelooft wél nog in hem. Ik zou hem dus niet meteen willen omschrijven als een flop. Zijn start was behoorlijk, maar zijn blessure heeft alles kapotgemaakt. Dat hij geveld werd op het veld van aartsrivaal Lyon maakt het nog erger. Als hij het goed doet bij Anderlecht, dan komt Saint-Etienne sowieso als winnaar uit deze transactie. Of ze recupereren een voetballer die opnieuw met vertrouwen speelt. Of ze verkopen hem aan een ander tarief dan wat Anderlecht bood.’